007.
Wolfsbane zei op 17 juni 2012 - 16:27:
Ergens vind ik dat je had moeten stoppen, maar aan de andere kant lijkt het me ook heel mooi om te lezen hoe ze er bovenop komt. Als ze er bovenop komt.
Er zijn zoveel meer dingen waar op gefocust kan worden in het leven dan de doelloze strijd tussen dun en dik. Ik heb nu laten zien wat de vreselijke realiteit is van Anorexia, maar wat als je er in vast zit? Hoe kom je er dan uit? Dat is zeker niet makkelijk en ook niet zonder terugvallen, maar het is mogelijk, dat wil ik hier omschrijven, niks is uitzichtloos.
Dit is echt het laatste hoofdstukje van vandaag (:
Ik was de hele reis in gedachten verzonken.
Angelique vertelde me een paar dingen over hoe het volgende programma eruit zou zien.
Ik zou bij level 1 beginnen en naar mate ik beter at en aankwam, hoemeer vrijheden ik kreeg. Het leek wel een soort computerspel, alleen dan was het gebaseerd op goed gedrag en gewicht. Er zouden ook mensen zijn met andere stoornissen, zoals Boulimia en Binge Eating Disorder, alhoewel we allemaal 'persoonlijke' begeleiding kregen en de regels voor ieder individu anders waren.
'Heb je er een beetje zin in?' vroeg ze me, na het vertellen van haar verhaal.
Ik knikte. Het leek me veel werk en ik vond het eng, maar dat was Angelique haar schuld niet.
We stopten bij een groot gebouw waar het bordje Rivé, wat waarschijnlijk de naam was van deze kliniek. Eronder zag ik een plaatje van de GGZ Nederland. Ik zuchtte terwijl angst me overviel, dit leek net als de eerste keer toen ik in De Parel kwam, alleen daar was ik nu aan gewend.
Hier, nog lang niet.
Ik klopte op de deur terwijl een vrouw me binnenliet, ze had blond haar in een staart gebonden en droeg een paarse bril, die ik persoonlijk helemaal niet mooi vond staan.
'Welkom! Jij moet Lotte zijn?'
Ik knikte. 'Oké, ga je spulletjes maar in kamer 5 leggen, die trap op.''
Ze wees in de richting van de trap en ik gluurde de 'woon' kamer in. Het was een wit/zwarte kamer met gekleurde kastjes en keukenblokken. Ik zag dat twee meisjes aan het eten-koken waren, de geur maakte me misselijk dus ik stapte snel de trap op met mijn koffer. Angelique liep met de vrouw mee, waarschijnlijk om wat 'papieren in orde te maken'
Reageer (7)
ik vin dhaar zielig...
1 decennium geledenen ik heb honger
Ik ben blij dat je toch het vervolg gemaakt hebt ^^
1 decennium geledensnel verder <3
'Heb je er een beetje zin in?' - Omg, hoe kan je er nou zin in hebben? Je word van je vertrouwde stekje weggescheurt terwijl je alles maar moet slikken, Karin, anorexia en nog veel meer. Hoe kan je dan blij zijn? Lotte, you're strong.
1 decennium geledenSnel verder + kudo
Ja dat begrijp ik, en geloof me: Ik zit er helemaal niet mee dat je een vervolg schrijft! Ik vind dat je de gevoelens echt heel goed onder woorden brengt. Dit is volgens mij ook het eerst verhaal dat ik al zo heel lang volg, haha!
1 decennium geledenSnel verder alsjeblieft? <3
Je schrijft heel mooi c:
1 decennium geleden