Hoofdstuk 3

Gezien Renzo geen vrienden had en Kasper hem bleef volgen, waar hij ook maar heen ging, trok Renzo meer met hem op dan hij zich eerst had voorgenomen. Kasper was irritant gezelschap, maar dan liep hij in ieder geval niet alleen van de ene naar de andere les.
Gary had met Hank gepraat en ze hadden beloofd niets tegen zijn ouders te zeggen, tenzij daar expliciet naar gevraagd werd. Renzo, die wist dat dit het meeste was wat hij van Gary en zijn broer kon vragen, ging ermee akkoord. Waarschijnlijk zouden hun ouders niet naar hem vragen. Ze waren niet echt op Renzo gesteld; hij was te braaf, naar hun mening. Normaalgesproken vond Renzo dat niet leuk, maar het werkte nu toch in zijn voordeel.
Het grootste probleem aan Kasper vond Renzo nog wel, dat hij een diehard-Harry Potter-fan was. Elke keer als ze hem tegenkwamen zei hij: 'Alles kits, Harry?' En elke keer kregen ze dan 'Hallo, Kasper,' te horen. Renzo vond het niet erg dat Harry hem niet herkende. Als zijn moeder erachter zou komen dat Harry Potter hem misschien ook nog wel aardig zou vinden, dat zou ze niet leuk vinden, op z'n zachtst gezegd.
Bepaalde vakken had Griffoendor met Zwadderich. Dat waren de enige momenten waarop Gary en hij met elkaar konden praten zonder op te vallen. Gary praatte hem bij over de nieuwtjes van Zwadderich en Renzo vertelde verhalen over "die vreselijke Griffoendors, met uitzondering op Renzo", zoals Gary altijd zo mooi zei. Gary vond het heerlijk als Marcel Lubbermans weer iets doms had gedaan, of als Kasper Krauwel weer zo overdreven enthousiast had gedaan omdat hij iets had opgemerkt wat tovenaars hadden uitgevonden. En Renzo, die blij was dat Gary hem toch niet helemaal in de steek had gelaten, verzon er soms de helft bij, zodat Gary hem interessant bleef vinden.

Ze hadden net een heerlijk feestmaal gegeten en zouden naar hun leerlingenkamers vertrekken. Renzo en Kasper liepen vooraan, en ze waren net in een heftige discussie over wat nou lekkerder was - kippenboutjes of kippenreepjes - toen Renzo plotseling de kat van de conciërge, de heer Vilder, in het oog kreeg. Hij sloeg zijn hand geschrokken voor zijn mond. Mevrouw Norks hing aan haar staart aan de toortshouder. Ze was zo stijf als een plank en haar ogen waren groot en starend.
Harry, Ron en Hermelien - Renzo was er inmiddels achtergekomen hoe het meisje met de grote tanden heette - stonden ervoor, in een grote plas water. Renzo staarde er even naar, net als alle andere leerlingen - tot Draco Malfidus, een Zwadderich waar Gary het vaak over had gehad, naar voren stapte.
'Hoedt u, vijanden van de Erfgenaam! Hierna zijn jullie aan de beurt, Modderbloedjes!'
Hij grijnsde breed en Renzo voelde een rilling over zijn lichaam bij het zien van de kille blik in zijn ogen. Op dat moment wrong Argus Vilder zich door de menigte.
'Wat gebeurt hier? Wat is er aan de hand?'
Toen hij mevrouw Norks in het oog kreeg, werden zijn ogen groot, sloeg hij zijn handen voor zijn gezicht en wankelde hij achteruit.
'M'n kat! M'n kat!' schreeuwde hij. 'Wat is er met mevrouw Norks gebeurd?'
Plotseling wendde hij zich tot Harry.
'Jij!' krijste hij. 'Jij! Jij hebt mijn kat vermoord! Je hebt haar vermoord! Maar nu ga je er zelf aan! Ik -'
'Argus!'
Professor Perkamentus kwam aanlopen, gevolgd door een paar andere leraren.
'Kom mee, Argus,' zei hij. 'En jullie ook, meneer Potter, meneer Wemel, juffrouw Griffel.'
Smalhart duwde Renzo opzij en deed een stap naar voren.
'Mijn kantoortje is vlakbij, professor - boven aan de trap - als u er gebruik van wilt maken -'
'Dank je, Gladianus,' antwoordde Perkamentus.
Renzo deed geschrokken een stap opzij. Perkamentus liep, samen met Vilder, Harry, Ron en Hermelien, weg, gevolgd door professor Anderling en professor Sneep. Renzo keek hen geschrokken na. Wat was er aan de hand? Zou Harry Potter dan toch precies zo zijn als zijn moeder dat had verteld?

Er gingen wilde verhalen rond die vooral over de Geheime Kamer ging. Griffel bleek erover te hebben gevraagd en dat was als een lopend vuurtje rondgegaan door Zweinstein. Iedereen sprak erover. Er zou een erfgenaam van Zwadderich de Geheime Kamer hebben geopend,
Over het voorval van de kat werd ook veel gepraat. Gek dat veel leerlingen het verband niet konden zien. Renzo had het meteen door.
Hij was vooral bij Kasper te vinden, die de enige van Griffoendor was die met hem wilde praten. De anderen vonden hem maar stom, omdat hij zo overduidelijk voor Zwadderich opkwam. Maar Kasper leek zich er niet aan te ergeren.
Gek genoeg begon Renzo Kasper aardig te vinden. Hij kon zich nog steeds kapot ergeren, maar Kasper was zeker niet onaardig en zijn enthousiasme was aanstekelijk. En ergens was Renzo wel blij dat Kasper hem nog aardig scheen te vinden. Hij had zich nog nooit zo alleen gevoeld, terwijl zijn schooltijd toch heel erg leuk hoorde te zijn. Kasper en Renzo waren het echter vaak niet met elkaar eens. Ze hadden vele hevige discussies waarbij ze elkaar probeerden te overtuigen, maar het lukte eigenlijk nooit. Kasper was ervan overtuigd dat Harry Potter een held was, iets wat Renzo juist ongelooflijk naïef vond. Harry Potter had duidelijk iets met de verstening van Vilders kat te maken, ondanks dat de leraren beweerden van niet. Alleen professor Sneep deed er nog redelijk mysterieus over, maar die werd niet geloofd: het was algemeen bekend dat Potter en Sneep elkaar niet konden uitstaan.
Terwijl professor Kist tijdens een vreselijk saai lesuur een verhaal vertelde over het jaar 1200, stootte Renzo Kasper aan.
'Wat is er?' vroeg die verbaasd.
'Weet je wat ik bedacht?' zei hij. 'Die Ergenaam van Zwadderich... Dat kan Harry Potter wel zijn!'
Kasper keek hem even bedachtzaam aan.
'Nee,' zei hij. 'Dat kan helemaal niet. Harry Potter is van Griffoendor.'
'Dat hoeft niks te betekenen!' zei Renzo. 'Hij heeft die kat versteend.'
'Helemaal niet, dat -'
'Ssst! Hij heeft die kat wel versteend!' onderbrak Renzo hem. 'En de Geheime Kamer is geopend. Het is toch overduidelijk dat die twee iets - iets met elkaar te maken hebben?'
'Denk je?' zei Kasper geschrokken. 'Maar Harry is heel aardig...'
'Pff...'
Renzo reageerde er niet meer op. Dit was een van de vele onderwerpen van hun discussies.

Toen ze even later door de gangen liepen lichtten Kaspers ogen op. Renzo wist dat het betekende dat Potter in de buurt was. En inderdaad zag hij hem met Wemel en Griffel meelopen met de mensenmassa. Kasper drong zich erdoorheen.
'Hoi, Harry!' riep hij.
'Hallo, Kasper,' zei Harry werktuigelijk.
'Harry - Harry - een jongen bij mij in de klas zei dat jij -'
Op dat moment slokte de mensenmassa hem op. Renzo, die er vlak naast had gestaan, was blij dat Kasper de zin niet af had gemaakt. Waarschijnlijk had Potter gevraagd van wie hij het had gehoord en hij had geen zin in ruzie. Want Potter leek hem daar zeker het type wel voor.
Toen Kasper even later weer naast hem liep, zei Renzo niets.
'Is er iets?' vroeg Kasper.
'Nee,' zei Renzo alleen. 'Flap er alleen niet alles uit, alsjeblieft.'
'Oh, sorry,' reageerde Kasper verbaasd.
Ze liepen naar de les.

Toen Kasper en Renzo die avond in de leerlingenkamer kwamen, zaten Harry, Ron en Hermelien in een hoekje. Ze waren bezig met huiswerk. Renzo trok Kasper, die maar al te graag naar Harry toe wilde, mee naar de andere kant van de leerlingenkamer.
'Ik wil horen wat ze zeggen!' zei Kasper.
'Wacht nou even,' zei Renzo een beetje nijdig. Kasper had het de hele dag al over Harry gehad en Renzo had er inmiddels wel een beetje genoeg van. 'Laat mij daar maar achterkomen.'
Hij stond op en liep langs het groepje, waar hij zijn boeken liet vallen. Het drietal was te druk in gesprek om het op te merken, maar terwijl hij langzaam zijn boeken opraapte, kon hij hun gesprek goed meeluisteren.
'Maar wie kan het zijn?' vroeg Hermelien, zacht, maar weliswaar hoorbaar. 'Wie wil dat alle Snullen en Dreuzelkinderen van Zweinstein verwijderd worden?'
'Eens even nadenken,' hoorde hij Ron zeggen. 'Kennen we iemand die vindt dat Dreuzelkinderen verwijderd worden?'
Het bleef even stil. Renzo's hersens werkten op topsnelheid. Ze dachten dat niemand hen kon horen, dus moesten ze nu heel eerlijk tegenover elkaar zijn. Wat betekende dat óf Harry zelfs zijn beste vrienden voorloog, óf hij was de Ergenaam niet. Wat betekende dat de geruchten niet waar waren.
'Als je Malfidus bedoelt -'
'Ja, natuurlijk!' zei Ron. 'Je hebt hem zelf gehoord: "Hierna zijn jullie aan de beurt, Modderbloedjes!" Kom nou toch, je hoeft alleen maar die lelijke rattenkop van hem te zien om te weten dat hij het is!'
'Malfidus, de Erfgenaam van Zwadderich?' zei Hermelien sceptisch.
'Kijk naar zijn familie,' zei Harry. 'Ze hebben allemaal op Zwadderich gezeten, daar loopt hij altijd over te pochen. Ze zouden gemakkelijk van Zwadderich zelf kunnen afstammen. Z'n vader is er in elk geval boosaardig genoeg voor.'
Op dat moment had Renzo al zijn boeken opgepakt en moest hij wel weggaan, omdat hij geen rare blikken wilde. Maar eigenlijk was hij er al van overtuigd dat Harry de Erfgenaam niet was. Want ondanks dat hij hem niet mocht, kon hij niet geloven dat Harry zijn beste vrienden voor zou liegen over zoiets belangrijks.
Renzo had besloten niet aan Kasper te vertellen wat hij zojuist gehoord had. Die zou alleen maar dingen zeggen als 'Zie je wel?' en dat was wel het laatste waar Renzo zin in had.
'En? Wat heb je gehoord?' vroeg Kasper gretig toen Renzo terugliep.
'Niks interessants,' antwoordde Renzo schouderophalend. 'Ik ben moe. Welterusten.'