Opdracht 1

Al eeuwen lang, sinds King Arthur dodelijk gewond is geraakt in de slag bij Camlann tussen hem en zijn niet-erkende zoon Mordred, dwaalt King Arthur rond over de aarde. Al die tijd is hij opzoek naar een manier om de aarde te verlaten en eindelijk rust te krijgen. Hij had gehoord over rivieren die je moet oversteken om naar het dodenrijk te gaan. Alle rivieren had hij al bezocht, overgestoken om daarna telkens weer tot de teleurstellende conclusie moeten komen dat het niet de juiste rivier was die hem rust zou kunnen geven. Er is nog één rivier over om te proberen. Één laatste kans om de aarde achter zich te laten en eindelijk te keren naar het rijk van de doden. De Colorado Rivier. De enige manier om deze rivier over te komen is via de Hoover Dam. Dat is de plek waar hij nu staat. Aan de rand van de dam. De dam die over de Rivier loopt. Hij wilt net een stap richting de dam zetten als er zich een gedaante in een zwart gewaad opdoemt uit het niets. ´Wie bent u, en wat bent u van plan?' De stem van de gedaante galmt door de kloven van de rivier. 'Mijn naam is Koning Arthur. Al eeuwen ben ik opzoek naar de rust van het dodenrijk. Verhalen heb ik gehoord over een rivier die overgestoken moet worden om het dodenrijk te betreden. Elke rivier heb ik gehad. Elke rivier behalve deze, de Colorado Rivier.' Hij spreekt de woorden luid en duidelijk uit, bang dat het gedaante hem misschien niet goed verstaat. Het gedaante begint te lachen en komt een stukje zijn kant op. 'De verhalen zijn deels waar, maar ze missen een belangrijk detail. Als je een goed mens was, dan reis je meteen naar het dodenrijk als de dood u gevonden heeft. Zoals u weet bent u niet meteen doorgereisd naar het dodenrijk. Nee, u dwaalt al eeuwen rond op de aarde. Dat betekent dat u niet zo'n goed mens was als u altijd gedacht heeft. U heeft uw eigen zoon, Mordred, vermoord. Iets wat we echt niet kunnen toestaan.' De gedaante komt nog een stukje dichterbij en is nu enkele centimeters van hem verwijderd. 'Mijn zoon heeft er voor gezorgd dat ik dood ging. Hij heeft mij dodelijk verwond.' Verdedigt hij zichzelf. 'Uw zoon heeft hetzelfde moeten ondergaan als wat u nu zult ondergaan, als u daarvoor gaat kiezen.' De woorden zijn nu niet meer dan een fluistering. 'Wie bent u, en wat moet ik ondergaan?' Koning Arthur doet een stapje achteruit. De gedaante maakt zich groot en spreid zijn armen. 'Mijn naam is Erebos. De god van de duisternis, en een deel van de onderwereld. Een gebied waar u doorheen moet gaan voordat u de rivier mag oversteken en aan te landen in de onderwereld van Tartaros. Hetgeen wat u moet ondergaan is iets wat ik u helaas niet kan vertellen. U staat voor de keuze om het te ondergaan.' Erebos kijkt hem aan met een nietszeggende blik. De lucht rondom de god en koning Arthur is donker geworden. Iets wat hem nog niet eerder was opgevallen. 'En wat gebeurd er als ik ervoor kies om dat niet te ondergaan?' De vraag lijkt Erebos niet te verrassen, want die kijkt hem met een glimlach aan. 'Dan keert u nu om, en verblijft u voor altijd op de aarde, iets wat u tot nu toe altijd al gedaan heeft.' Dat is iets wat hij echt niet meer wilt. De aarde is vermoeiend. Het is saai en eenzaam, maar wat als de onderwereld nog vreselijker is? Zou er een weg terug zijn als hij er eenmaal voor gekozen zou hebben? 'Als ik eenmaal een keuze gemaakt heb, kan ik dan nog terug?' De vraag klinkt aarzelend. Erebos schud zijn hoofd. 'Eenmaal gekozen betekent een keus voor altijd. Er is dan geen weg meer terug. Wees verstandig en denk goed na over uw keuze.' Na deze woorden verdwijnt het zwarte gedaante van Erebos. Zo werd hij achter gelaten met een naar gevoel. Als hij ervoor kiest om op aarde te blijven, dan weet hij wat hem te wachten staat, want hij heeft dat natuurlijk altijd al gedaan. Kiest hij ervoor om naar de onderwereld te gaan, dan weet hij niet wat hem allemaal te wachten staat. Het kan iets moois zijn, maar de kans is ook groot dat het iets vreselijks met zich meebrengt. De onderwereld klinkt ook wel een beetje beangstigend. Een beetje alsof hij naar de hel gaat, maar dan iets anders. Niet brandend in het helle vuur, maar wel zwaar. Hoewel het leven op aarde ook niet makkelijk is.
Na minuten beide keuzes gewogen te te hebben, heeft hij eindelijk zijn besluit klaar. 'Erebos, god van de duisternis. Ik heb mijn besluit gemaakt.' Hij zegt de woorden luid en duidelijk. De lucht om hem heen word weer donker en Erebos verschijnt weer voor hem. Wachtend op zijn keuze kijkt Erebos hem aan. 'En wat is uw keuze geworden?' Vraagt Erebos. Koning Arthur ademt diep in en uit. 'U moet weten dat mijn keuze moeilijk was. Zeker omdat ik niet weet wat me te wachten staat in de onderwereld. Toch ben ik tot het besluit gekomen om op aarde te blijven. De onderwereld klinkt me toch iets te luguber. Hoewel ik nooit te weten zou komen hoe het daar is, en ik zal het me altijd blijven afvragen. Kies ik toch voor het veilige onderkomen van aarde.' Koning Arthur kijkt Erebos afwachtend aan. Erebos knikt begrijpend. 'U lijkt toch minder op uw zoon dan ik dacht. Dan vraag ik u nu om de dam de rug toe te keren, en uw gezicht hier nooit meer te laten zien, want als u op welke manier dan ook probeert terug te keren naar deze plek om alsnog naar de onderwereld te gaan, dan zullen er ergere dingen met u gebeuren dan u zich ooit kunt voorstellen.' Met deze woorden verdwijnt Erebos weer. Wachtend op een nieuw persoon die de keuze tussen aarde en onderwereld zal moeten maken. Koning Arthur keert de Hoover Dam de rug toe en dwaalt weer verder rond over de aarde.