[NL] Better than Quidditch

Oliver kon het niet geloven. Ze hadden gewonnen. Bij Merlin, ze hadden gewonnen, ze hadden de beker! In zijn uitzinnige vreugde merkte hij haast niet wie hij omhelsde of wie hem feliciteerde, want de mensenmassa die het team van Gryffindor omringde was veel te groot en hij verkeerde nog steeds in een soort shocktoestand. Ze hadden Slytherin verslagen, ze hadden gewonnen!
      Hij drukte Harry bijna plat en kuste alle drie zijn Chasers enthousiast op hun wang. Fred en George klopten hem op zijn rug en een aantal mensen schudden hem de hand. Hij herkende maar de helft van hen, maar op dat moment kon het hem weinig schelen, want iedereen mocht weten hoe blij hij was. Door de drukte en doordat Harry werd opgetild zodat hij de gevangen Snitch nog beter kon vertonen werd Oliver een beetje naar de zijkant geduwd, en opeens stond hij oog in oog met Percy.
      Voordat de Prefect iets kon zeggen trok Oliver hem in een stevige omhelzing. Het duurde misschien net iets te lang voordat hij weer een kleine stap achteruit zette, al stonden ze nog steeds in elkaars persoonlijke ruimte. “We hebben gewonnen, Perce!” verkondigde hij trots, boven het gejuich van de rood-gouden storm om hen heen uit. Het was misschien een beetje overbodig, maar het klonk gewoon nog beter als hij het hardop uitsprak.
      Percy schonk hem een zeldzame, oprechte glimlach. “Gefeliciteerd, Oliver.”
      Oliver had geen idee waar hij plotseling de moed vandaan haalde die hij al zo lang miste, maar voordat hij na kon denken over wat hij deed zette hij weer een stap naar voren en drukte zijn lippen op die van Percy. Percy aarzelde geen moment voordat hij reageerde en Oliver trok hem nog dichter naar zich toe. Geen van beiden waren ze zich er op dat moment van bewust dat ze een aantal verraste blikken naar zich toe trokken of dat Ron zo bleek zag dat het niemand zou hebben verbaasd als hij flauw was gevallen, maar zelfs als ze het wel hadden geweten zou het waarschijnlijk weinig aan de situatie hebben veranderd. Pas toen ze waren opgemerkt door Fred en George en de tweeling om het hardst begon te roepen dat ze het altijd al had geweten, verbrak Oliver de kus om op adem te kunnen komen, zij het met tegenzin. Hij drukte zijn voorhoofd tegen dat van Percy en staarde in een paar geamuseerde, blauwe ogen. Zijn grijns werd zo mogelijk nog breder.
      “Was dat goed?” vroeg Percy.
      “Nee - het was fantastisch. Het was - Het was -” Oliver had moeite woorden te vinden die uitdrukten hoe ongelofelijk geweldig hij zich voelde. Er leek gewoon niets te zijn dat de lading dekte. “Het was beter dan Quidditch,” zei hij uiteindelijk, en hoewel hij zoiets absurds nooit voor mogelijk had gehouden, meende hij ieder woord.
      Percy keek ongelovig, dus besloot Oliver dat hij nodig overtuigd moest worden. En wat voor argument zou nou overtuigender zijn dan nog een kus?