7. Letter to Louis

Een aantal weken gingen voorbij. Ik probeerde nog steeds via twitter mijn doel te bereiken, maar helaas. Louis had sowieso al lang geen tweet meer geplaatst en ik vroeg me af of ik ooit wel in contact met hem zou komen. Ik begon me een gestoorde fan te voelen. Ook ging ik door op tumblr, hoewel dat al helemaal geen positieve werking had. Er was één iemand die me geloofde. En dat was zo'n iemand met nauwelijks een aantal followers, die het ook zou geloven als ik een anonymous bericht zou sturen met als afzender Liam Payne.
Pauline wist mee te delen dat iemand anders de prijsvraag had gewonnen. Jammer.

Gelukkig was ik slim genoeg om ook afleidende dingen te ondernemen. Zo ging ik vaker uit en jaagde al mijn verdiende geld erdoor. I shopped till I dropped.

Vandaag was ik weer in de club, waar ik Louis had ontmoet. Natuurlijk, het bracht herinneringen boven. Ik verdrong deze echter. Met een cosmopolitan in mijn linkerhand bekeek ik de mensen op de dansvloer. Daar stond Delia, niet te missen. Ze droeg een zwart glittertopje en lichtroze shorts. Niet iedereen kon dit hebben, maar Delia wel. Pauline en ik waren vaak jaloers geweest op haar uitstraling en zelfverzekerdheid. Eerlijk gezegd zagen wij er ook niet slecht uit. Ik was blij met mezelf. Maar het gras is altijd groener, niet?

"Sky." Ik draaide me om en zag Jake.
"Jake.", zei ik op een verveelde manier. Of, het moest verveeld klinken. Ik kon het niet weten, want ik was licht draaierig in mijn hoofd. Die cocktails waren nou eenmaal verslavend. I couldn't help myself.
"Ik had niet verwacht dat je hier zou zijn.", zei hij.
Ik rolde met mijn ogen.
"Jake, alsjeblieft. Laat me gewoon met rust. Kies een leuk sletje uit en ga dansen.", zuchtte ik. Hij wilde tegen me in gaan, maar ik legde mijn vinger op zijn lippen.
"Shhh. Zeg maar niks.", zei ik op een manier, zoals dat altijd in films gebeurde. Ik hoorde Pauline lachen en ik keerde me weer naar haar toe. Ze haakte haar arm in de mijne en we liepen samen naar buiten.

"Ik ben zo trots op je!", kirde ze. Ik glimlachte. Ja, het was best wel stoer. Ik wist niet of je dat als 19-jarige nog kon zeggen, maar het was gewoon stoer.
"Voordat ik het vergeet: er zijn nieuwe booksignings aangekondigd. Een maand na het concert. We gaan toch wel?", vroeg ze. Ik zuchtte. Mijn stemming veranderde gelijk.
"Om eerlijk te zijn, weet ik niet of ik nog wel wil gaan. Als ik Louis weer zie, weet ik echt niet wat ik moet zeggen. Het zou gewoon zo awkward zijn. Misschien is hij me zelfs al wel vergeten!" Eerlijk vertelde ik over mijn gevoelens.
"Ben je gek? Hij is je echt niet vergeten. Iedereen heeft het erover, sinds dat interview. Hij is echt gebroken, doordat hij niets van het "mysterieuze meisje"- dat ben jij dus- heeft gehoord. Heb je zijn twitter gezien? Hij plaatst nooit meer wat.", legde mijn vriendin uit. Ik haalde mijn schouders op.
"Is er niet een of ander familielid overleden? Dat kan toch ook? Het ligt echt niet aan mij. We hebben elkaar maar een half uurtje gezien en gesproken. Ik kan nooit zo'n impact op hem hebben."

Pauline schudde haar hoofd.
"Naïeve Sky toch. Weet je, we hebben nog steeds geen brief naar zijn fanmailadres gestuurd. Schrijf het nu, op deze notitiepagina van mijn iPhone.", beval ze me. Ik nam het ding aan en begon te typen. Het ging een beetje moeilijk, omdat mijn coördinatie slechter was geworden door de alcohol. Uiteindelijk lukte het me wel om iets op die pagina te krijgen.

Louis,
Op dit moment ben ik in club Egg. Ik sta buiten, precies op de plek waar wij elkaar ontmoet hebben.
Mijn telefoon is die avond gestolen, hoe toevallig. Ik heb op elke manier geprobeerd je te bereiken, maar het lukt me maar niet.
Als je me nog niet haat, wil je me dan alsjeblieft een keer bellen? Ik vond het echt heel leuk met jou op de dansvloer en ik kan aan niets anders meer denken...
+44 78 65 445 667
xxx Sky