Hoofdstuk 17

Na een paar uur rijden werd de autodeur opengedaan en Paula werd buiten de auto gezet. Ze hoorde hoe de auto weg ging en ze trok de blinddoek van haar ogen. Ze stond ergens in een bos. Waar was ze? En wie had haar meegenomen en hier achtergelaten. Paula voelde iets hards in haar broekzak. Het was een mobiel! Ze drukte hem aan en zag een foto van haar en Femke op de achtergrond. Zouden er nog meer foto's op staan? Ze ging naar foto's. Ze zag allemaal foto's van haar. Sommigen met Femke, en ook een paar met Didi. Op een paar foto's zag ze een cowboyfeest. Wanneer was dat geweest? Ze kon zich er niks van herinneren. Paula drukte op de home-knop. Ze tikte op het contacten icoontje. Misschien stond daar iemand die ze kon bellen. Tot haar verbazing stonden er maar twee nummers in. Femke en Didi. Paula drukte op Femke en hield de telefoon tegen haar oor. "Dit is de voicemail van Femke. Ik ben er even niet, maar spreek een bericht in na de piep!" Shit, voicemail, dacht Paula. Ze zag dat er achter Didi's naam een hartje stond. Waarom? Ze moest hem maar bellen, ook al had hij vanavond zo chagrijnig tegen haar gedaan. "Hoi, met Didi!" hoorde Paula. "Euhm Didi, met Paula." "Pfffff... Wat moet je van me?" vroeg Didi erg geïrriteerd. "Mag ik Femke misschien even?" "Die slaapt. Je weet dat het half 12 's nachts is?" "Maar Didi! Het is belangrijk!!" Maar het was al te laat, Didi had opgehangen. Paula ging maar slapen, ze wist toch niet waar ze was en al helemaal niet hoe ze in Galaxy Park moest komen.

"Femke, Paula belde vannacht voor jou. Om half 12... Ik heb gezegd dat je sliep." Femke schrok. "Wat?!" "Hoezo? Om half 12 ga ik niet helemaal naar de meisjesbungalow, alleen maar voor die stomme Paula." "Didi, Paula is weg!"
"En, Paula is haar geheugen kwijt!" pikte Mellanie het gesprek op. "En dan gedraag ik me als een sukkel?" zei Didi sarcastisch. "Paula heeft op haar gsm zeker 30 foto's van ons samen staan. Maar heeft ze die al gezien? Of zal ze het wel merken? NEEH! Os is haar droomman weer!" zei Didi en hij loopt boos weg.
"Die is chagrijnig." zei Mellanie. "Mellanie! Paula is ontvoerd! We moeten haar zoeken! Ik bel haar even!" zei Femke snel.
Paula lag in het bos en werd wakker door getril in haar broekzak. "Paula, het is Femke. Alsjeblieft, begin even niet over wie Paula is maar zeg waar je ongeveer bent." zei Femke. "Femke.. Dus jij bent die bruinharige meid op me gsm waarmee ik zeker 25 foto heb? " zei Paula blij. "Jah! Ik ben je beste vriendin weet je dat niet?"
"Beetje, zo'n inieminibeetje. Maar ik ben in een afgelegen bos ergens met daarnaast een grote baan met veel auto's. Kom je me halen alsjeblieft?" zei Paula huilend. "Ik ben bang hier alleen!" zei Paula met nog meer tranen. "Ik ga direct alle bossen uit de buurt bekijken samen met de andere van Galaxy Park. Goed?"
zei Femke. "Ja, dankje, echt waar!"
Femke vroeg Freddy of hij alle jobstudenten in de koffieshop kon laten verzamelen. "We zijn hier om Paula te gaan zoeken! Ze zit ergens in een afgelegen bos maar hier in de buurt zijn zoveel bossen dat ik niet weer waarheen. Dus misschien kunnen we allemaal opsplitsen om Paula te vinden?" zei Femke.
"Ja, daag! Veel succes dan he!" zei Didi en liep de koffieshop uit. •_•
"Nou, eentje minder kan geen kwaad zeker?" zei Femke. "Er kan één groep met de auto en de rest moet te voet. Wie gaat mee met de auto?"
"MEEEEE riep Os.
"Oke, de rest gaat te voet?"
"Als het moet?!" zei Mellanie zuchtend.
"Oke, ik en Os met de auto. En Stef en Mellanie te voet?" zei Femke.
"Oke!" riep Mellanie blij.
Mellanie en Stef vertrokken. Ondertussen waren Stef en Femke al uit elkaar na die lange tijd elkaar niet te hebben gezien is waren ze uit elkaar gegroeid.
"Nou, hier zijn we dan... Alleen..." zei Mellanie.
"Uhu, opzoek naar Paula."
Opeens hoorde ze een harde knal.
"AAAAAAAAAH!" riep Mellanie en sprong in de armen van Stef.
Ze keken in elkaars ogen.
"Eigenlijk, vindt ik je wel leuk..." zei Mellanie. "Ik jou ook..." zei Stef. Ze keken elkaar recht in de ogen en kwamen dichter bij elkaar... BOEM!
Wat waren die knallen?

"Stef? Wat zijn die knallen?" vroeg Mellanie bang. "Ik weet het niet Mel... Maar als Paula in dit bos zou zijn moeten we haar vinden voordat er iets met haar gebeurd."

Paula zat nog steeds in het bos. Femke had gezegd dat ze haar gingen zoeken. BOEM! Opeens hoorde Paula een knal vlakbij haar. "Wie is daar?" vroeg ze bang. Geen antwoord. Paula hoorde een gil. "Wie is daar? riep ze hard. "Paula!! hoorde ze iemand schreeuwen, en ze zag een jongen en een meisje aan komen rennen. "Paula!" riep het meisje naar haar. "Euhm... Wie zijn jullie?" vroeg Paula. Ze was blij dat iemand haar gevonden had, maar ze wilde toch graag zeker weten dat ze geen slechte bedoelingen met haar hadden. Opeens klonk er nog een knal, en Paula viel neer op de grond.

"Stef, bel een ambulance!" Volgensmij is Paula in haar been geschoten! Stef belde een ambulance en die kwam binnen een paar minuten. Paula werd op een brancard gelegd en - samen met Stef en Mellanie - naar het ziekenhuis gereden.

"Femke, met Mellanie!" "Mel! Heb je haar gevonden?" "Ja, maar het gaat niet zo goed met haar. We zitten nu in de ambulance, op weg naar het ziekenhuis. Paula is in haar been geschoten." "Wat?" Femke begon te huilen. Er was al zoveel met Paula gebeurd, ze vond het zo zielig voor haar. "Ik kom er zo snel mogelijk aan!" en Femke hing op.