Hoofdstuk 15

Ondertussen waren Mellanie, Os, Freddy en Stef al aangekomen in het ziekenhuis... Met een krant in hun hand. "Paula, je staat overal op de voorpagina in de krant!" zei Mellanie.
"In godsnaam wie is Paula en wie zijn jullie?" vroeg Paula .
"eumh, Paula, jij bent Paula" zei Mellanie alsof Paula een kindje van 3 is. "Huh?" dacht Paula. De dokter kwam binnen. "DAT IS HEM! DE SLECHTERIK!" riep Femke uit. "RENNEN!!!!" riep Mellanie uit. "Aah, dus dit blonde meisje denkt te kunnen ontsnappen." Ann-Sophie kwam erbij staan. "Zozo, Freddy, Stef, Os en Mellanie... Jullie trapte dus in mijn charmes....." zei Ann-Sophie grijnzend.
"PAULA, IK BESCHERM JE!" riep Os uit. Os pakte Paula vast. Freddy pakte Femke vast. En Stef.... Pakte Mellanie vast. "Samen sterk!" riep Freddy. "Team Galaxy!" riep Femke. Stef dacht aan zijn telekinese krachten. Maar die was hij dus verloren. Paula dacht na. "Os, laat me even los" zei ze. "Je hebt je geheugen terug!" riep Os. En hij liet Paula los. Paula stapte uit bed. "Ik ga wel mee met m'n vader... Het zijn mijn problemen en jullie mogen er niet bij betrokken worden. Dus ga terug naar Galaxy Park en vergeet mij!" zei Paula verdrietig. "NEEEEEH PAULA!!!!!!!" riep Femke. "Ik ga mee met Paula.. Ik wil mijn leven niet zonder Paula laten verdergaan, vergeet mij gewoon." zei Femke. "Ik ga ook mee!" zei Mellanie. En ging ook bij Femke, Paula en Ann-Sophie staan. Ann-Sophie trok de 3 meisjes mee naar Didi's kamer en Ann-Sophie deed teken naar Didi om mee te komen. Samen gingen ze naar een oude loods waar ze werden vastgebonden. "Mijn laatste uren, wil ik doorbrengen met jullie! Jullie zijn mijn beste vriendinnen voor altijd, en ik laat jullie niet in de steek! We geraken er samen doorheen !" zei Mellanie. "Woow, Mel, je krijgt medeleven" zei Femke emotioneel. En daar zaten de drie vriendinnen, in die oude loods, bij elkaar. "Nou, gezellig." zei Mellanie sarcastisch. "Mellanie! Paula kan hier toch ook niks aan doen! Ze was bijna dood geweest!" Paula begon te huilen. Ze vond het verschrikkelijk dat ze hier nu zaten, door háár vader. Femke sloeg een arm om Paula heen. "Paula, stil maar. Jij kunt er ook niks aan doen. We komen hier wel uit." Alsof het afgesproken was, ging de deur open. Femke, Mellanie en Paula kregen hoop en keken vol verwachting naar wie er komen zou. Maar het was niet iemand die hen kwam redden. Het was Ann-Sophie. Ze liep naar de meisjes toe en pakte Paula vast. "Meekomen!" zei ze boos. Paula liep richting de deur en keek nog 1 keer om naar Mellanie en Femke. Zou ze hen ooit nog terug zien?

Paula kwam weer binnen. Maar in plaats van dat ze snel naar Femke en Mellanie ging, liep ze rustig naar binnen en ging aan de andere kant van de kamer zitten. Daar viel ze in slaap. "Paula?" Femke was naar Paula toegelopen en probeerde haar wakker te maken. "Paula?" Paula deed haar ogen open en keek Femke
met een blik aan waar verbazing en angst in te lezen waren. "Paula? Wat is er net gebeurd?" Paula reageerde boos. "Paula? Jullie hebben het al de hele tijd over Paula! Ze staat in de krant en van alles! Leg dan ook uit wie het is!! En IK lig in het ziekenhuis, maar nee, over mij wordt er niks gezegd! En dan kom jij, Femke, aanzetten met het verhaal dat je mijn beste vriendin bent terwijl ik jou helemaal niet ken!!!" Femke keek Paula verbaasd aan. "Wacht eens..." ging Paula opeens rustig verder terwijl ze om zich heen keek. "We zijn helemaal niet in het ziekenhuis? Wat doe ik hier samen met jou en dat meisje daar?" Ze wees naar Mellanie. "Jij bent Paula! zei Femke. "oh." was Paula's droge reactie. "Weet je dan niks meer? We zijn niet in het ziekenhuis! We zijn hier opgesloten door jouw vader en zus!" Paula snapte het niet meer. Wat was er gebeurd?