In vain - Loki's haar

Er waren een paar plukken zwart haar losgeraakt rond zijn slapen. Met een geïrriteerd gebaar veegde Loki ze uit zijn gezicht. Het was een lange dag geweest, gevuld met bevelen aan Barton en professor Selvig, onaangename conversaties met Thanos' hulpje en nog onaangenamere herinneringen aan zijn laatste ontmoeting met Thor. Maar daar wilde hij nu niet aan denken. En eigenlijk ging zijn aandacht daar nu ook niet naar uit.
Wat hij nu echt belangrijk vond, was zijn plan, dat bijna vervolmaakt was. Het zat allemaal in zijn hoofd, wachtend om uitgevoerd te worden. Een klein lachje gleed over zijn gezicht bij de gedachte aan de uitvoering van zijn plan. Het zou glorieus zijn, hij zou eindelijk de eer krijgen die hij verdiende.
Een grom ontsnapte aan zijn keel. Er was weer een pluk haar voor zijn ogen gevallen, die zijn voorhoofd zachtjes kietelde. Hij kon zo niet werken, met de constante herinnering aan zijn verwarde haar.
"Barton." Loki draaide zich om en glimlachte naar zijn handlanger, die juist bezig was zijn pijlen te controleren.
De jongeman keek op. "Zeg het maar."
"Spiegel."
Barton knikte. Hij borg zijn pijlen op en liep naar de welbekende hoek waarin de spiegel zich bevond. Dit was niet de eerste keer dat Loki naar een spiegel vroeg. Gelukkig was hij erin geslaagd er een voor hem te bemachtigen. Hij tilde het zware ding met een hand op en plaatste hem met een klap voor de god op tafel.
"Enjoy."
Loki negeerde hem. Geconcentreerd staarde hij naar zijn spiegelbeeld, terwijl hij zijn donkere lokken zo probeerde te organiseren dat ze een symmetrisch geheel werden. Er was altijd één weerbarstig plukje dat niet wilde blijven zitten. In zichzelf mompelend, bleef hij op zijn hoofd duwen, om tot de ontdekking te komen dat het niet hielp.
Hij had niet door dat zijn nieuwe handlanger hem aandachtig gadesloeg, zijn hoofd schudde en zijn pijlen weer oppakte. "Ijdele god."