04.3

We zaten een tijdje stil. De stilte was prettig, niet ongemakkelijk. "Alyson?" Leah en ik keken op. "Kan ik met je praten?", vroeg Embry. "Sure." Ik knuffelde Leah kort en stond op. "Wow, jij bent werkelijk de enige die met Leah kan communiceren geloof ik.", zei hij. "Duh, jullie zijn jongens." We liepen een stukje het bos in. Embry keek om zich heen en ging zitten. "Weet je nog de legendes over de vormveranderaars die Billy vertelde bij het kampvuur?", vroeg Embry. Ik knikte. "Ik vind het heel mooie verhalen." "Het punt is... het zijn geen verhalen. Ze zijn waargebeurd." "Embry, hoe vaak ben jij op je hoofd gevallen, of geslagen?" "Wacht hier." Hij liep weg en toen kwam er een grote wolf uit de struiken. Ik schrok me dood en wilde wegrennen, maar ik kon het niet. De wolf duwde zijn snuit tegen mij aan. Dus, dit was het geheim. Ik wist wel dat niets voor mij verborgen bleef. ^^ Nou ja niets. Ik moest er nog steeds achter komen waarom Yla me had weggehaald bij mijn familie en helaas was haar dagboek geen hulp.