Schurk - Juryrapport

Stijl
De stijl is degelijk, helder, maar ook wat vlak. Op pagina 4 bijvoorbeeld wordt in één toon verteld hoe hij in de grot verblijft en de volgende dag Charlotte gevlogen vindt. Een keerpunt in het verhaal, maar de vertelling zelf loopt in hetzelfde tempo en op dezelfde toon door. Er mag meer onderscheid tussen de ‘vertel’-passages en de meer dramatische passages, die laatste kunnen meer uitgediept en beeldender beschreven worden. Ook de opstand van de bevolking op pagina 20 gaat wel heel snel. Wat lastig leest, is dat je wisselingen van persoon in een dialoog niet altijd op een nieuwe regel begint. Daardoor is het niet altijd duidelijk wie er aan het woord is. Kijk uit met bijvoeglijke naamwoorden, zie pag. 8: ‘zei Walter smekend’, ‘antwoordde Gadeck resoluut’, ‘zei Gadeck onvermurwbaar’, enz. Allemaal niet nodig, uit de dialoog zelf blijkt al hoe het personage het bedoelt. De humor is wel een pluspunt in dit verhaal; mooi de observatie over letters op pagina 9, en de kwinkslag aan het einde is ook een mooie afsluiter.
Plot, personages
De opbouw kan strakker; het begint spannend met Gadecks ontsnapping, maar daarna begint de lijn te zwalken. Hij vlucht met Charlotte, gaat Charlotte zoeken als ze ontsnapt, ze vinden Walter en er gebeurt het een en ander, en dat duurt te lang, ik ging me afvragen waar het verhaal nou eigenlijk naartoe ging. Ook al legt Walter iets van Gadecks verleden bloot wat samenhangt met de ontknoping en groeien ze mooi naar elkaar toe, toch zat die lijn er naar mijn mening niet sterk genoeg in; ze zwerven wat en de verhaallijn zwerft mee. Pas als ze terugkomen bij het paleis, komt het verhaal weer terug bij de oorsprong: Gadecks relatie met Arnulf en zijn ontsnapping. Misschien kun je Arnulf al in de eerste scène introduceren in Gadecks gedachten, dan vermoedt de lezer dat daar nog wel iets mee gaat gebeuren.
Mooi is wel de band die tussen Gadeck en Walter ontstaat, die ontroert, en doordat je stukje bij beetje meer over Gadecks verleden te weten komt en de relatie met zijn broer die nog steeds zijn raadgever is, krijgt hij als personage diepgang.
De plot zit mooi in elkaar: Gadeck ontdekt dat de man in wie hij een leider zag, niets meer is dan een schurk. Toch heb ik een aantal vragen: waarom gaat hij Charlotte zoeken als ze is gevlucht? Hij brengt zichzelf daarmee in gevaar, omdat de kans groot is dat ze terug naar huis vlucht en ze hem zodoende naar zijn achtervolgers leidt. Bovendien heeft ze haar nut gehad; ze heeft hem een veilige aftocht gegarandeerd en het zou logischer zijn als hij haar liet lopen. Ook snap ik niet waarom Charlotte na haar vlucht nu wel zonder morren bij Gadeck blijft. Op zich is haar ontwikkeling van verwend wicht naar doortastende dame interessant, maar het waarom had wel wat nadruk mogen krijgen (de opmerking op pagina 3, waarin Gadeck zich afvraagt hoe ze het land moet leiden als ze niet eens vuur kan maken, mist doel, natuurlijk hoef je niet vuur te kunnen maken om een land te kunnen leiden, daar heeft zo’n prinses ongetwijfeld personeel voor). Ook vraag ik me af hoe de situatie in het land is: Gadeck ziet in Arnulf een vredesstrijder: dat impliceert dat ze onder een tirannie leven die Arnulf omver wil werpen. Daar blijkt echter weinig van, koning Philippo lijkt me helemaal geen misselijke kerel. Arnulf kan er natuurlijk een dubbele agenda op nahouden en zijn volgelingen met valse verhalen hebben opgestookt, maar dat had dan nog iets beter uitgewerkt kunnen worden.
De titel is mooi dubbelzinnig: in eerste instantie lijkt hij te slaan op Gadeck, maar uiteindelijk is de ware schurk Arnulf.