010 | Avery Holloway

Hij bleef druk doorbabbelen met me toen ik opeens opmerkte dat River weg was. ‘Oh, yeah. River is back to the TARDIS! I think…’ Hij lachte. ‘How are we gonna unstone all the people?’ Mompelde ik opeens. ‘By hand? Or do you have another idea?’ Hij werd helemaal opgewonden. ‘Ohh, I have so many ways. But I guess by TARDIS? This is gonna be so much fun!’
De beelhouwer kwam terug en de doctor zwaaide naar hem. ‘Nice to have you back. What do you think. You go to an empty planet with lots of stone. No? I think that’s a beautiful idea! What do you think Avery?’ Sculptor begon weer te lachen. Oké lachen was gezond maar bij hem was het niet meer gezond. ‘Why would I want to go to another planet? I have all my beautiful statues right here!’ Hij aaide over een van de beelden. ‘They are so beautiful don’t you think. I don’t wanna leave them.’ Hij had de tranen in zijn ogen. ‘But you can make new ones. All by yourself.’ Fluisterde de doctor. ‘NO! NO NO NO! I WILL BE BACK ALONE THEN. THIS STATUES WERE DONE IN A SECOND. And they allways think I’m right. The other statues would leave me alone for years.’-‘He’s just lonely doctor.’ Mompelde ik. ‘But, sir. If you just would let them live their lives. And be nice to them. They would give you company.’ Toen ik dichterbij wou gaan hield de Doctor me tegen. ‘But I won’t ever be able to touch anyone. It’s a curse.’ Hij stak zijn handen in de lucht. Opeens voelde ik de aanwezigheid van June niet meer. ‘June wil make Master a better person. Master won’t ever make statues of living people again!’ De man begon te gillen en over de grond te rollen. ‘NO JUNE STOP! STOP JUNE! TORTURING IS NEVER THE ANSWER!’