O2O. Elisa Romaine

28 Maart 2008

Terwijl Pino vrolijk floot dronk Embry zijn glas cola leeg. Hij snoof een paar keer en trok een wenkbrauw op.
'Je was zeker boven aan het verven?' Vroeg hij en hij zette zijn glas weer op het aanrecht neer. Hij leunde tegen de muur, maar deze kraakte meteen protesterend dus ging hij snel weer recht staan. Hij controleerde de muur op beschadigingen, deze waren er gelukkig niet. 
'Klopt,' Fluisterde ik. Pino kwam op mijn schouder zitten. Het verbaasde me hoe makkelijk hij met mensen om ging. Hij tweette heel zacht, liefelijk in mijn oor.
'Kan ik helpen?' Hij keek me vriendelijk aan en ik beet op mijn onderlip. Ik wilde nog niet dat hij mijn kamer in zou komen, het was de enige plek die al een klein beetje als thuis voelde.
'Ja,' Zei ik. Dat was het grote probleem, ik kon dus bijna nooit nee zeggen. Ik wilde mezelf meteen voor mijn hoofd slaan, meteen weer nee zeggen, maar deed het niet. In plaats daar van liep ik de trap op en nam ik Embry mee naar mijn kamer. Hij stapte vertwijfeld naar binnen en liep toen naar het bed toe. Hij streek over mijn dekbed en keek ondertussen naar de muren. Ik probeerde zijn reactie te peilen, maar zijn gezicht bleef strak. Toen hij weer naar mij keek brak er toch een glimlach op zijn gezicht door.
'Het is prachtig.' Hij hief zijn hand en ging naar de schildering toe. Voorzichtig streek hij er over. Zijn vingers bewogen zich sierlijk over de kleinste lijntjes van de rozen. Zijn oog voor detail viel me op, want hij raakte zelfs de kleinste vertakkingen aan die bijna niemand op zouden vallen. 'Je kan geweldig schilderen.' Ik bloosde en draaide me meteen weg. Ik staarde naar buiten.
'Bedankt,' Mompelde ik en ik draaide me weer om. De zon scheen de kamer in en gaf Embry's gezicht een goudbruine glans.
'Ben je al eens op het strand geweest?' Vroeg Embry en hij wees uit het raam naar de zee die in golfen op het zand rolde en zich vervolgens weer terug trok.
'Nog niet. Ik ben al jaren niet meer op een strand geweest,' Antwoorde ik zacht. Embry pakte mijn hand en trok me de trap af. Hij trok me haastig mee, maar bleef telkens wachten wanneer hij merkte dat ik bijna over mijn voeten struikelde. Hij deed de deur dicht en tilde me maar op toen hij besefte dat dat sneller was. Ik klemde me tegen hem aan terwijl hij me naar het strand bracht.