026

‘Maar toch, ik snap het niet!’ zei ik gefrustreerd. Niall en ik stonden aan mijn kluisje en we waren nog steeds over het incident van daarnet aan het praten. ‘Waarom deed hij nu niets?’
‘Lily, voor de duizendste keer. Sean is gewoon zo! Hij is net als mij. Gewoon stil zijn en hopen dat het overgaat.’
‘Ja, oké. Dat begrijp ik. Maar Sean is je beste vriend! Ik bedoel, oké dat je zwijgt als je de persoon niet kent, maar hij is je BESTE VRIEND!’ riep ik. Niall deed het teken dat ik stiller moest gaan praten en ik liet me mompelend tegen het kluisje naast het mijne vallen.
Ik zag Niall me glimlachend aankijken alvorens hij zijn benen tussen demijne zette en zijn lippen op mijn lippen drukte. Ik liet me opgaan in de kus, tot ik opeens Rebecca’s stem naast me hoorde.
‘Alsjeblieft. Lily, ik hou van je, en ik vind jullie twee geweldig schattig. Maar doe dit alsjeblieft thuis, want ik ga bijna over mijn nek!’
‘Klinkt goed voor me’, zei Niall knipogend. Ik voelde het bloed naar mijn wangen stijgen, en gaf hem een speelse stomp. Ik stapte van tussen zijn benen en nam de nodige boeken uit mijn kluisje alvorens ik het toesloeg.
‘Komen jullie beiden mee naar mijn huis? Mijn ouders hebben late shift vandaag. Ik moet ander toch maar alleen eten.’
‘Klinkt goed voor me.’
‘Zolang jullie maar niet elkaar de hele tijd gaan aflebberen’, waarschuwde Rebecca ons. We schoten allemaal in de lach toen we uit de school liepen.

‘Doe maar alsof jullie thuis zijn!’ riep ik toen we mijn huis binnenliepen.
‘Doe ik toch al!’ riep Rebecca naar me terug waarna ze haar in de sofa liet ploffen. Niall stond nog steeds aan mijn zijde in de hal, en ik voelde zijn ogen over mij glijden toen ik onze jassen omhoog hing.
‘Wat?’ fluisterde ik toen ik me naar hem omdraaide.
Hij pakte me aan mijn middel vast en drukte een lijn van kusjes op mijn sleutelbeen.
‘Niall!’ gromde ik. Hij maakte me gek, en ik wist dat Rebecca depressief werd van ons gedoe.
‘Sorry, maar die had ik nog van je tegoed. Jij hebt me daar zo laten staan aan je kluisje.’
Ik trok mijn schouders op, gaf hem een vluchtig kusje en liep de woonkamer in. Toen ik me omdraaide zag ik Niall me verontwaardigt aankijken, waarna hij begon te pruilen.
Een schelle lach ontsnapte uit mijn mond, en Niall begon te grijnzen terwijl Rebecca me aanstaarde alsof ik net gek was geworden.
‘Iemand drinken?’ vroeg ik grinnikend terwijl ik al naar de keuken aan het lopen was. Er klonken twee ja’s terug en ik liep met drie glazen cola in mijn handen naar de woonkamer. Na de glazen zorgvuldig neer te zetten plofte ik naast Niall in die zetel, die onmiddellijk zijn arm rond me heen sloeg. Ik zag Rebecca ons zorgvuldig gadeslaan en wou niet weten wat ze nu aan het denken was.
‘Zeg eens Niall, hoe heb je Lily overtuigd om te spijbelen?’ vroeg ze uit het niets.
‘Rebecca!’ siste ik, en ze keek me grijnzend aan.
‘Geen idee. Gedaan alsof ik een doodzieke, onderkoelde puppy was? Niemand kan tegen mijn puppyogen’, negeerde Niall ons kleine conflict.
‘Ik heb op dit moment zoveel respect voor je, man,’ zei ze bloedserieus, ‘ik probeer haar al jaren te overtuigen om te spijbelen. Maar nee, met haar beste vriendin spijbelen? Daar denkt ze zelfs nog maar niet aan. Maar als de prins op het witte paard komt aanbellen slaat ze maar al te graag een dagje school over. Wat een vriendschap’, zei ze gespeeld aangedaan.
“’Ze’ is hier ook anders wel aanwezig!” riep ik uit terwijl Niall en Rebecca me gewoon compleet negeerden.
‘Ik zeg het je, het zijn de ogen die al het werk doen’, grinnikte Niall waardoor wij ook in de lach schoten.

-Sorry dat het zolang duurde,
maar jullie moeten begrijpen; Ik ben geen schrijmachine. Ik ben een
gewoon meisje, net zoals jullie. Ik moet ook denken aan mijn school en
andere zaken xx But still, i love you all