Chapter one. Meet

Erosyn zat op haar bed en herlas de in Frans geschreven brief voor de zoveelste keer. Een enkele zoute traan verliet haar ooghoek en bleef op haar lip rusten.
Ze had het verpest, compleet verpest, ook al wist ze diep in haar hart dat ze gelijk had.
Ze liet zich snikkend op haar kussen vallen en lag daar urenlang, voor de zoveelste keer, huilend en moedeloos. Ze ging trillend weer recht zitten en veegde haar ogen af.
Haar eens witte kussen was doorweekt en zwart. Op haar krakkemikkige deur werd geklopt en ze stond op. "Schoonmaakster" klonk het aan de andere kant van de deur. Ze pakte een zakje galjoenen van haar kast en opende de deur. "Wat zie jij eruit meid.." zei de schoonmaakster en legde haar hand op Erosyns schouder, die glimlachte en liep naar beneden.
Tom de Waard schreeuwde haar toe;"Een pintje mede Erosyn?".
"Tom, je weet dat ik niet oud genoeg ben!" riep ze iets opgevrolijkt terug. Tom knikte.
"Maar wil je er nou een of niet?".
Erosyn glimlachte en knikte. Erosyn keek bewonderend naar de mensen in de Lekke Ketel. Ze had ze altijd al interessant gevonden en vond het leuk om ze te bestuderen. Verloren in haar gedachten keek ze naar haar ketting en streelde hem zacht. Ze keek geschrokken op toen er twee bekers voor haar gezet worden. Ze pakte als eerst de beker met de rode vloeistof en rook eraan.
“Bedankt Tom! dit is goed spul!”. Tom knikte en en glimlachte tandenloos.
“Het is kobolden” zei hij trots kijkend. Erosyn trok haar ogen open en klokte het met grote teugen weg.
“Echt bedankt” zei ze nog en ze voelde zich al een stuk beter. Tom knikte en liep weer weg.
Erosyn nam een slok mede en glimlachte triest, er was niks meer om zich op te heugen.
Er klonk een harde klap en naast Erosyn verschijnselde een tovenaar.
Erosyn leek hier niet echt van onder de indruk, er verschijnselde wel vaker personen hier.
“Erosyn Calenta Blackvelvet?” vroeg de milde stem haar vragend. Ze keek hem bestuderend aan. Naast haar stond een man met een zilvergrijze lange baard, met dito haar en een smaragdgroene reismantel. Ze knikte naar hem en hij nam plaats aan de tafel.
“Ik zal me even voorstellen, ik ben Albus Perkamentus” zei hij met een kleine twinkeling in zijn blauw ogen achter zijn halfronde brilletje. “Mijn naam kent u al” mompelde Erosyn opgelaten.
Hij grinnikte even. “Je ziet er niet uit als een slecht persoon...waarom ben je dan van Beauxbatons afgestuurd?” vroeg Perkamentus en zijn blik werd serieuzer.
De mond van Erosyn viel open. “Ho..Hoe weet u da-. U bent het hoofd van Zweinstein niet?” vroeg ze verontwaardigd. Perkamentus knikte en keek met twinkelende ogen naar haar.
“Het leven kan raar lopen, ik ben geïnteresseerd in je., je bent ene goede heks met speciale krachten”.
“Wat...wat weet u van mijn krachten professor?” vroeg Erosyn verontwaardigd. “Madame Mallemour heeft me ingelicht Erosyn, maar, ik zal je nu de reden van mijn bezoek vertellen” zei hij en glimlachte vriendelijk. Ze knikte en nam een slok mede.
“Ik wil je een plek op Zweinstein aanbieden, je hoort namens mij op een toveracedemie en het was ...nou....je stunt was niet origineel, dit is op Zweinstein al twee keer gebeurt door een tweeling, die er nog steeds zitten “ Zei hij en keek haar inschattend aan.
Ersoyns sperde haar ogen wijd open begon opeens te hoesten. Perkamentus klopte haar op haar rug en ze ademdde diet in. “Meent..Meent u dit?!!” vroeg ze.
Perkamentus knikte en glimalchte haar bemeodigend aan. “Ik weet dat het niet zoals Beaxbatons is maar we willen je graag als leerling” vervolgde hij. Erosyn knikte blij.
“Super graag!!” kirde zo vrolijk. Perkamentus overhandigde haar een brief. “Hier staat alles in, wat je nodig hebt en wanneer je op het perron moet zijn, ik kan je wel, als je dat wilt natuurlijk, voor de laaste vakantie week onderbrengen bij een gezin. Die helpen je dan met alles” glimlachte hij. Erosyn kreeg tranen in haar rode ogen. “D..danku..en heel graag meneer “. Hij knikte . “Molly zal vast blij zijn dat te horen, ik zorg ervoor dat je morgen opgehaald word” . Erosyn knikte. “ik ga weer, het was leuk je te zien en tot het komende schooljaar”. Ze glimlachte. “Bedankt professor, ik zal u niet te leur stellen, beloofd!”.
Hij glimalchte en liep naar de deur. Net voordat hij wegliep keerde hij zich om en zei nog even. “De tweeling die die dingen deed, die wonen daar ook, Ik wed dat je ze zou mogen”
Erosyn knikte glimlachend en ging weer zitten. Perkamentus knikte als wijze van een gedagzegging en liep weg. Erosyn legde haar hoofd op haar aemen en dacht aan alles wat haar net was overkomen.