O14. Elisa Romaine

28 Maart 2008

Het was nog vroeg in de ochtend toen het kleine vogeltje weer voor mijn raam verscheen. Erg vast had ik niet geslapen, aangezien het getik op mijn raam me wakker maakte. Gedesorienteerd keek ik even de kamer rond voor ik door had waar ik ook al weer was. Nieuw huis, o ja. Het kleine klokje op mijn houten nachtkastje vertelde me dat het zeven uur in de ochtend was. Ik gooide mijn benen over de rand van mijn bed en liep in mijn pyama de trap af. Cecilia zat beneden al haar boeken uit te zoeken toen ik binnen kwam lopen.
'Goedemorgen.' Begroette ik haar. Ze keek me met een gemaakte glimlach aan en ik lachtte geamuseerd terwijl ik naar de keuken toe wandelde. Daar maakte ik voor mezelf een paar boterhammen en wat te drinken.
'Cece, heb je al gegeten?' Vroeg ik aan mijn zusje.
'Ja.' Antwoorde ze vanuit de woonkamer dus liep ik met mijn maaltijd de kamer in. Cecilia had haar tas ondertussen al ingepakt en keek me aan. Rustig nam ik een hap van mijn boterhammen.
'Waarom ben je al zo vroeg klaar? Ik zou bijna denken dat je naar school uit kijkt.' Grapte ik en ik knipoogde naar mijn zusje. Met mijn rechterwijsvinger streek ik over de kaft van het boek wat ik gisteravond op tafel had laten liggen. Cecilia haalde haar schouders op.
'Ik kon niet slapen.' Zei ze zacht. Ik wachtte tot ze verder zou gaan, maar dit was alle uitleg die ik van haar kreeg dus at ik zwijgend mijn ontbijt op.
'Ik ga trouwens nog even mee naar je school, even wat regelen. Vind je toch zeker niet erg?' Mijn zusje keek op en ik nam een slok melk. Ze schudde haar hoofd.
'Nee, tuurlijk niet.' Glimlachte ze stralend. Ik knikte en las terwijl ik mijn melk opdronk nog even in de roman die op tafel lag waarna ik naar boven liep om wat anders aan te trekken. Zoals altijd had ik me net in mijn outfit gehesen, vandaag een blauw topje en een spijkerbroek, toen de klok me vertelde dat we moesten gaan. Altijd was ik precies op tijd klaar, en nadat ik mijn zwarte hakken aan had getrokken keek ik naar Cecilia.
'Kom op, tijd voor je eerste schooldag.' Lachte ik en ze bromde quasi geïrriteerd. Vrolijk, bijna dansend, pakte ik alle papieren bij elkaar, en mijn portemonnee, zodat ik op de terugweg nieuwe sloten kon kopen. Voor het geval dat Cecilia's aanval niet afschrikwekkend genoeg was natuurlijk. Met mijn zusje vlak achter me wandelde ik naar buiten toe.