OO2. Elisa Romaine

17 Maart 2008

Met vluchtige stapjes liep ik naar de kofferbak toe en pakte ik een koffer uit de kofferbak, met mijn felle oranje paraplu nog steeds boven mijn hoofd. Snel ging ik onder het witte afdakje staan, dat overduidelijk ook nog een laag verf nodig had. Zoals zo'n beetje elk deel van dit huis. Cecilia rilde kort naast me terwijl ik mijn paraplu inklapte. Toen ik met mijn hand in mijn zak de huissleutel aan raakte, ging er een vlaag van herkenning door me heen. Ik herkende dit moment, dit moment had ik al zo vaak beleefd. Hierna zou ik het nog een aantal keren beleven. Ik stak zwijgend de sleutel in het slot en opende ik de deur. Cecilia ging als eerste het huis in.
'Elisa, kom eens kijken.' Zei ze toen ze in de woonkamer was verdwenen. Ik liep naar binnen en zette de paraplu naast de deur neer. Toen viel me op waar ze op doelde. Overal in het huis hingen spinnenwebben. Op het oude houten kastje in de hoek van de kamer lag een dikke laag stof. De rest van de meubels in huis waren ouderwets, en ook met een dikke laag stof. Ik zuchtte en ademde diep in, iets wat ik beter niet had kunnen doen. Ik nieste. Cecilia legde haar hoofd in haar nek en keek naar het plafond, wat prachtig versierd was met nog perfect intacte witte figuren. Het hele huis was mooi, ouderwets, maar zeker niet lelijk. Het beviel me zelfs wel, het deed me een beetje denken aan thuis, of aan wat ooit mijn thuis was geweest. Eigenlijk hoefde je binnen enkel goed af te stoffen en een beetje bij te verven, en het zag er vast geweldig uit. Cecilia zag dit echter niet meteen en keek me met een pruillipje aan.
'Het is gewoon een klein beetje,' Ik dacht na. 'Rommelig.' Ze lachte zacht. De regen tikte zacht tegen de ramen aan en ik keek even dromerig naar buiten, Cecilia volgde mijn blik.
'En het regent toch buiten.' Zei ze toen zo optimistisch mogelijk, een glimlachje sierde mijn gezicht. Misschien kon dit wel een echt thuis worden, in plaats van slechts de plek waar we woonden, misschien.

Omdat Isabella (Oracle) en ik jullie zo lief vinden is hier een extra hoofdstukje.
Xoxo Sabine (Guerriero)