(3) AdoptieBureau

Sarah, Johannes en ik zaten in het park een ijsje te eten. ik zuchtte. 'Wat een b*tch!' riep Sarah plots uit. Een paar oude mensen keken om en begonnen meteen te mompelen..iets over de jeugd van tegenwoordig of zo. Het maakte me niet echt uit waar ze over bezig waren. 'Als een moeder uitdrukkelijk vraagt, kan het zijn dat het kind nooit te weten komt wie de biologische ouders zijn.' aapte ze de vrouw na. 'Maar hier laat ik het niet bij.' zei ze kwaad. Het klonk eerder alsof ze nu verder ging om de vrouw te immiteren, in plaats van mij heel graag te willen helpen. 'Zeg, Johannes? Jij weet veel van pc's en alarmsystemen hé?' vroeg ze met een venijnig glimlachje om haar lippen. Johannes kende haar goed genoeg om te weten wat dat betekende. 'Dat meen je toch niet!?' riep hij uit. 'Zora, zeg haar dat het een absurd idee is!' zei hij veel te luid. Hij riep het naar me, maar eigenlijk zat ik gewoon naast hem. 'Het is best aanlokkelijk.' zei ik met een klein glimlachje. 'Zie je...oh, Zora,! kan jhe niet voor een keer aan mijn kant staan, en eens aan de gevolgen denken?' vroeg hij luid. Ik deed teken dat hij moest stiller zijn, straks wist de hele straat wat we gingen doen. 'Als je het goed doet, heb je geen gevolgen.' zei Sarah koppig. 'Ik ga..' mompelde Johannes. 'Helpen.' zei sarah er beslist tussen. 'Dacht ik het niet?' mompelde hij zuchtend. Sarah en ik lachten stilletjes. Het werd een stuk minder grappig toen ik hoorde dat ik in de auto op hen moest wachten. 'Maar ik raak makkelijker binnen!' protesteerde ik. ik zat al zeker 8 jaar bij het beste team van de gymnasten, voor een lange tijd het enige lichtpuntje, voor de planeet Sarah op de proppen kwam. Johannes zuchtte. 'Als wij gezien worden, weten ze nog altijd niet waarvoor we kwamen. Als jij gezien wordt, zoeken ze het adres op, en waarschuwen ze je "biologische ouders" dat je eraan komt. Dan vindt je een leeg huis.' zei hij rustig. Hij leek zich al over het idee van inbreken heen gezet te hebben, of hij wist dat hij nooit iets tegen Sarah zou kunnen inbrengen. 'En dan is het allemaal voor niets geweest.' mompelde Sarah. Het gebeurde niet veel dat die twee samen aan 1 kant stonden, dus ging ik er niet op in.