1.2 ||

Grace Leah Alison White

Eindelijk mag ik uit het ziekenhuis weg. Ik kan weer normaal eten en hoef dat gore ziekenhuis eten niet meer te eten. Zayn rolt me naar de auto. Ja, ik zit in een rolstoel. Ik moet rustig aandoen. Dus ik mag voorlopig niet lopen. Belachelijk, onzin. Wie mag er nou niet lopen? Oke ik heb best veel bloed verloren en heb een gat in mijn hoofd, maar oke! Come on. ''Zaynn!'' zeur ik. ''Wat is er prinses?'' Mijn hart begint drie keer sneller te slaan als hij prinses tegen me zegt. Ik maak een
''awh'' geluidje en draai me dan mijn hoofd om. ''Ik hou van je.'' zeg ik tegen hem. Zayn loopt om zodat hij voor me staat. Langzaam komt hij dichterbij. ''Ik hou ook van jou, prinses.'' zegt hij voordat onze lippen elkaar raken.
Ik lig op bed. Zayn heeft me net een kopje thee gebracht en is nu naar de supermarkt. Hij is echt heel lief. Binnenkort gaan we op tour. Paul zou vandaag nog even bij de jongens gaan kijken maar Zayn wist niet hoe laat. Ik pak mijn iPod en begin te zoeken naar een leuk liedje. Als ik bij Love the way you lie (part 2) kom, klik ik erop en begin zachtjes mee te zingen. Ik hoor een deur open gaan. ''Sorry ik ben in de verkeerde kamer, maar dat klonk goed.'' hoor ik een stem achter me zeggen. Het is paul. ''Haha, vindt je? Ik vond het nogal vals..'' ''Nee helemaal niet, zing je vaker?'' zegt paul bewonderend. Like, wtf? Ik zing alleen onder de douche, meer niet. ''Ehm, nee niet echt.'' zeg ik nonchalant. ''Zou je misschien een keer mee willen zingen met de boys?'' het duurt even tot dat me doordringt. Come on? Ik kan helemaal niet zingen! En ik heb geen ervaring! ''Ehm.. Ik denk niet dat dat ik dat kan..'' ik kijk hem verbaasd aan. ''Nou denk er maar even overna, en wil je tegen de jongens zeggen dat ik er ben geweest, en ze dan deze brief geven? Dan hoor ik het nog wel oke!'' en hij geeft me een brief. ''Oké, doegh!'' ''Bye.'' Daar zit ik dan, nog half in shock, ik, optreden met one direction? Het gaat allemaal veel te snel..