025

‘PRAAT!’ hoorde ik Rebecca tegen me gillen. Ik draaide me langzaam om, en zag, voor de tweede keer vandaag, de hele gang mij aanstaren.
‘Shh!’ siste ik.
‘Oh komaan! Ik loop al de hele voormiddag naar jou te zoeken. Ontwijk je me of zo?’
‘Eerlijk? Ja.’ Wat kon ik er aan doen? Ze was eng als nieuwsgierig was.
‘Zeg me gewoon hoe dit hele gedoe zit. Helpt hij je op naar een betere status op school? Wat heb je daarvoor moeten doen? Met hem naar bed moeten gaan?’
‘REBECCA!’ siste ik luid. Ze keek me verwonderd aan. ‘Denk je nu echt dat ik een slet ben. Wauw, leuke vriendin ben jij.’
Ik versnelde mijn pas richting mijn kluisje zodat ik sneller een tafel kon gaan zoeken om aan te eten. Ik zag Rebecca in mijn ooghoeken achter me draven en ik kon geen zucht onderdrukken.
‘Nee, sorry. Maar – Nee, even serieus, wat was dat daarnet?’
We stonden aan mijn kluisje en ik betrapte mezelf erop dat mijn vingers trilden toen ik Rebecca beantwoorde.
‘Niall is mijn vriendje.’
Ik had mijn gezicht afgewend, en deed alsof de binnenkant van mijn kluisje plots heel interessant was geworden.
‘Je maakt een grapje’, zei ze droog.
‘Nope.’
‘Maar, maar – Je ként hem nauwelijks!’
‘Wie zegt dat?’
‘Ik. Ken je hem wel misschien? Ja, eigenlijk, van waar ken je hem? Komaan Lily. Help me even. Moet ik alles uit je sleuren?’ Ze smeekte bijna. En ik kon er niet tegen als mensen smeekten. Zuchtend draaide ik me om, sloeg mijn kluisje toe en begon richting de gezamenlijke eetplaats te lopen.
‘We hebben elkaar vorige week ontmoet. Ik liep per ongeluk tegen hem, was in shock en liep weg. Hij liep achter me, zei dat alles oké was, en dan zijn we samen koffie gaan drinken.’
‘Het is net een sprookje!’ piepte ze dromerig en ik botste speels tegen haar aan. Daarna ging ik aan een lege tafel zitten. Rebecca ging rechtover me zitten en keek me verwachtingsvol aan.
‘Wat?’ zei ik met een mond vol eten.
‘Dat kan onmogelijk het hele verhaal zijn!’
‘Dat is het ook niet’, gaf ik schouderophalend toe.
‘Vertel me de rest dan.’
Ik keek haar zuchtend aan. Soms kon ze echt zo irritant nieuwsgierig zijn.
‘Na de koffie heb ik hem zo ongeveer thuis bij me uitgenodigd en hij heeft mijn hele collectie tekeningen gezien’, zei ik moeilijk. Ik kon er nog steeds niet over uit dat hij ze allemaal had gezien. Het was zo… schaamtelijk. In één of andere manier.
Rebecca deed teken dat ik verder moest praten en zuchtend ging ik verder.
‘Voor de rest is er niet echt meer iets gebeurt’, zei ik schouderophalend.
‘Ben je daar zeker van? En het deel waar jullie vriendje en vriendinnetje werden dan?’
Ik zuchtte. Weeral. Ik had geen zin in dit gesprek.
‘Gisterenochtend stond Niall aan mijn deur om me naar school te lopen, en –‘
‘Maar je was hier toch helemaal niet?’ onderbrak ze me. Ik keek haar veelbetekenend aan en ze sloeg een hand voor haar mond, als teken dat ze zou zwijgen.
‘Ik had me echter overslapen, dus toen ik naar buiten liep zag ik Niall helemaal onderkoeld op mijn pad staan. Ik heb hem naar binnen gesleurd, en hem laten opwarmen. Toen ik zei dat we naar school moesten vertrekken overhaalde hij me om te spijbelen, en van het ene kwam het andere.’
‘Hij heeft je doen spijbelen?’ gilde ze. Ik deed druk het teken dat ze stiller moest zijn, ik was al doodsbenauwd dat ik gesnapt zou worden.
‘Sorry’, fluisterde ze. ‘Wat hebben jullie dan gedaan?’
‘Gewoon, naar het bos geweest en zo. Kunnen we er nu alsjeblieft over ophouden?’
‘Oké dan’, zei ze verontwaardigt en koppig, maar ik was blij dat we nu eindelijk het irritante gesprek over Niall konden afronden.
‘Hola, mi linda. Sorry, spaanse les liep uit. Heb ik iets gemist?’ zei Niall terwijl hij plaats nam naast me. Ik keek Rebecca veelbetekenend aan.
‘Niet echt’, zei ik.
‘Ze heeft me jullie sprookje vertelt’, zei Rebecca dromerig en ik keek haar boos aan. Niall vond het echter niet erg en begon te lachen. Daarna drukte hij een kus op mijn wang en sloot me in zijn armen. Ik keek op naar zijn ogen en betrapte me dat ik langzaam wegdreef van de wereld, todat –
‘Wauw. Heb je nieuwe vrienden gemaakt Niall?’ hoorde ik een schelle stem zeggen. Ik schoot recht van Niall’s borstkas en keek Rebecca angstig aan. Zij probeerde zich zo klein mogelijk te maken en zo weinig mogelijk aandacht te trekken.
Ik voelde Niall naast me verstrakken en ik wist niet echt wat te doen. Te bang om me te bewegen of om iets te zeggen.
‘Ik ben bevriend met wie ik wil, Cicilia.’ Niall’s stem klonk gespannen. Dat hielp me niet echt om me wat meer op mijn gemak te voelen in deze situatie.
‘Ben je daar zeker van?’ Ze reikte achter zich en sleurde Sean naast haar. Hij keek Niall moeilijk aan. Alsof hij wou zeggen dat hij hier niets aan kon doen.
‘Wat wil je daar mee zeggen?’
‘Er is hier een klassensysteem, Niall. Net zoals in India. En zij twee hier –’ Ze wees naar Rebecca en mij, ‘zij horen niet tot onze klasse.’
‘Het kan me niets schelen in welke klasse zij, of ik, of jullie horen. Ik ga nog steeds om met wie ik wil.’
‘Ja, daar zou ik nog niet zo zeker van zijn. We spreken je later wel. Misschien,’ zei ze met een honingzoete stem. Ik kreeg er rillingen van over mijn hele lichaam.
Pas als het hele groepje uit ons zicht was verdwenen durfde ik me weer bewegen.
‘Wat gaat ze doen?’ fluisterde ik.
‘Geen idee Lily. Maar ik ken haar, en ik weet bijna helemaal zeker dat het niet iets fijn zal zijn,’ zei hij met zijn blik gericht op het punt waar de hele groep was verdwenen.

This