~009
Liam en ik draaide ons om. De jongen met de blonde krullen. Zijn blik was onbeschrijvelijk, dodend. Ik werd er echt bang van. Hij kwam op ons aflopen tot hij heel dichtbij stond. "Stay away from her, forever!" sist hij. Zijn gezicht is zo dichtbij dat ik zijn adem kan voelen. Dan duwt Liam me naar achter. "I don't know what you want from her, but I guess she should be glad she's not here at the moment." zegt hij even kalm als altijd "So, what do you want from us, we don't know where she is either." vervolgt hij zijn preek. De jongen kijkt nog altijd even woedend. Ogen die je lichaam doorboren door één enkele blik. "How dare you!" sist hij "I bet you know where she is! Don't ya?" zegt hij nu met een verheven stem. "However much I want to, we just don't know it." zegt Liam nog steeds kalm. Hoe doet hij dat toch? "Liar!" schreeuwt de jongen. Zijn hand beland met een harde klap op het gezicht van Liam. "Liam!" schreeuw ik. "Still don't wanna say it?" schreeuwt de jongen. "We don't know it!" schreeuw ik terug. "But what is that in your hand?" vraagt hij gemeen. Hij duwt Liam aan de kant. "Niall, don't..." stameld Liam. Liam weet van mij dat ik in zulke gevallen kan flippen. Maar ik hou me in. "It's... it's nothing..." zeg ik zacht. "Well, give nothing to me than!" schreeuwt de jongen. Hij komt dreigend op me aflopen. "Just stop fighting, we cannot help you! We don't know either where she is, and we are looking for her too!" zegt Liam. De jongen draait zich om. "Well, stop looking for her." zegt hij met een gemene lach. Ik hou het niet meer. "NEVER!" roep ik, terwijl ik met een schreeuw bovenop hem spring. "Niall!" schreeuwt Liam "Don't!". Te laat. Hij haalt uit waarna ik met een klap op de grond lig. "Stay away from her, or I'll come back!" sist hij. Hij duwt Liam hard opzij en rent naar zijn auto. Verbijsterd kijken Liam en ik hem na wanneer de auto de straat uit rijd. "Who was thát?!" weet Liam uiteindelijk uit te brengen. Een naar gevoel bekruipt me. Emily. Ze is in gevaar."She's in danger!" fluister ik ontzet naar Liam als we in de auto stappen. "What do you mean?" hij kijkt me vragend aan. "I don't know..." zucht ik "I just... I've got a really sick feeling in my stomach". "I think you should read the letter, maby she tells where she's going" zegt Liam voorzichtig. Ik open de brief met trillende handen.
Dear Niall,
I don't know where to start, because it's really hard to explain. Especially in a letter, but i'll try. A long time ago there was I boy in my life, William. William was special, handsome and sweet. He was perect. Het had blond hair like you, but a bit darker and curly. He had green eyes, really bright, like yours, although yours are blue. I fell in love with him, but it's over now. That's why I'm here, to forget William, to reorganize my thoughts and begin a new life. But then there was you. Blond, bright eyes, sweet, handsome and special. You were the only one who wanted to help me. And I really appriciate it, but actually, you're like a drug for me, because you look that much like William. I didn't want to admit it, but now I do. I don't want it anymore, and I think it's better for both of us that I leave. So, when you read this letter i'll be gone. Please, don't search for me, you know this is better! And don't call me either, I won't answer it. You really mean a lot for me, you have to understand, and I love you, but I like you're William. And you're definitly not. I don't want to hurt you like that, so I have to say goodbye. Please forgive me. And don't forget that these were to beautiful days of my life, I hope of yours too. Thanks for everything you did for me, and promise me to become really famous with the band and live your life like never before. One last thing you have to know. I dreamed a lot these few days in the UK. There was a boy with blond hair, bright blue eyes and a beautiful voice. You. You tried to help me in my dreams, but I didn't listend. I still didn't listend, because I know those dreams are fake, because William was in that dreams, but William isn't here. I wish you all the best. You're a really goodfriend, but I need to forget you. Please forgive me.
Love, Emily.
Tranen lopen over mijn gezicht. Waarom is het beter om elkaar te vergeten? Ik staar naar de brief. Mijn tranen voegen zich samen met de tranen die al op het papier zaten. Van Emily. Ik lees de brief over en over, tot Liam me onderbreekt. "Niall, what did she wrote? Would you like to tell it? You don't have to, but you can trust me." zegt hij zacht. Ik zucht diep. "She loves me, like she loves William. She's leaving, but she won't say where she's going to. William was her boyfriend. He looks like me. That's why I'm like a drug to her." ik bijt op mijn lip. "Why did she left William?" vraagt Liam. "I don't know, she doesn't say that. But she describes William like an angel, so I don't understand it too." ik veeg een traan van mijn wang. Ik lees de brief nog eens door. Opeens begrijp ik het! "Fuck!" roep ik.
Reageer (2)
haqhaha nog eventjes in de hersens verwerken
1 decennium geledenah eindelijk hij heeft het door(en eerst moet hij het 2 keer lezen )
1 decennium geleden