Disturbing dreams.

Stop... blokkeer me niet... of anders.. Nee, ik heb je al alles gegeven. Alycia.. Alycia loopt in het park. Alycia en Brutus. Samen. Lana! stop! Brutus valt neer. Alycia wankelt ik ren naar haar toe. 'NEE!!!' Ik vang haar net op tijd op. De blauwe bloemen worden grijs. Mijn schreeuwen van verdriet werden gedempt door het gelach van Lana, die opdoemde in een rood gewaad. Ik balde mijn vuisten en vocht zo hard als ik kon, maar het mocht niet baten. Mijn handen gingen door Angelique heen, alsof ze een geest was. Haar hysterische lach galmde door mijn hoofd. 'Sla haar zo hard, dat ze niet meer hiervan weet.' een vuist raakte mijn gezicht.AAAAaaaaaaaaahh!!! Mijn ogen gingen open. Ik keek op mijn klokje. Het was midden in de nacht. Ik voelde dat ik helemaal warm was. Ik pakte mijn mobieltje van mijn nachtkastje, en belde mijn moeder. Het duurde een hele lange tijd tot een vertrouwde, vermoeide stem ineens 'Hallo?' door de telefoon liet galmen. 'Mam?' 'Hallo schat, hoe gaat het met je? Wat adem je hard!' Ik ademde inderdaad heel snel en probeerde mijn ademhaling te vertragen 'Mam, is Brutus okee?' 'Ja, zal ik even naar beneden lopen?' Ik twijfelde geen moment. 'Alsjeblieft?' Ik hoorde de trappen van het huis kraken, en dacht dat ik heel even een verpleegster rond zag lopen. 'Nee hoor schat, hij ligt gewoon te slapen. Wacht...' plotseling hoorde ik het zachte gegrom van Brutus. 'Hij is gewoon aan het slapen.' 'Okee mam, dankjewel!' 'welterusten!' 'welterusten!' Ik drukte haar weg. Ik stopte mijn hoofd in het kussen. Gaap, ik ben moe. Ik deed mijn ogen weer dicht en dacht aan Brutus, die nu lekker lag te slapen, zoals hij altijd deed. Die lieve schat. Met een lach op mijn gezicht viel ik in slaap.