35

POV DRYCHA

Wat ben ik aan het doen? Ik staarde naar het plafond, Thirza en Iris zijn al lang in slaap.
Hoe kom ik er bij om een jongen leuk te vinden, die nog is mens is ook! Geluidloos zucht ik, waarom was de wereld toch zo ingewikkeld.
‘Waar denk je aan?’ Vraagt Iris heldere stem, blijkbaar sliep ze niet,
‘Ik denk aan het bos,’
‘Waarom denk je aan het bos, je hebt een lekker ding aan de haak!’ Dat is precies waar ik me zorgen over maak, maar wijselijk hielt ik daarover mijn mond.
‘Zullen we anders het bos morgen in gaan,’ Vraagt Thirza, ik vloog overeind en begin te mopperen.
‘Wat zei je?’
‘Dat het wel is afgelopen mocht zijn met mij te laten schrikken,’
Ze beginnen te lachen even later kan ik er ook wel om lachen.
‘Jij vind Seth leuk,’ Zegt Iris ineens,
‘En jij denkt dat omdat?’
‘Je gisteren is slaap viel en tegen Seth aan zakte,’ Het was goed dat het donker was, ik weet zekerdat ik hard aan het blozen ben.
‘O... dat maakt veel duidelijker,’
‘Oe we gaan ze koppelen!’ Zegt Thirza enthousiast,
‘Ik geloof dat je Drycha en Seth niet meer hoeft te koppelen hoor Thirza,’
‘Goed punt,’
‘Jij moet een keer met dat joch afspreken, waar je bijna de hele tijd naar aan het kijken was,’
‘Wie, Embry?’ Fluister ik verbaast, bonk!!!!
‘AU!!!! Laat mij ook gewoon op dat luchtbed lichen,’ Thirza kwaadaardige lach klonk door de kamer,
Krak!!! Ik vlieg overeind, zachtje loop ik naar het raam, Thirza en Iris waren ook evereind gaan zitten, maar die waren eerder geschrokken dan oplettend.
‘Dat was ik niet!’
‘Dat weet ik ook wel Thirza,’
Ik keek naar buiten,
‘Godgloeiende!’
‘Wat zei je?’ Vraagt de stem van Sam achter me, blijkbaar had hij die krak ook gehoord en kwam bij ons kijken of alles goed was.
‘Agenten!’ Piep ik, Thirza en Iris staan op,
‘Blijf hier!’ Zonder antwoord af te wachten spring ik uit het raam, drie hoofden verschijnen uit het raam.
‘Wat ga je doen!?’ Sist Sam,
‘Jullie in veiligheid brengen!’ Want er was iets wat mij wel opgevallen was, een witte schim.
Ik ren het bos weg van het huis, wensent dat dat ding achter me aan kwam en niet het huis binnen ging.
‘Halt! politie!’ Natuurlijk ren ik door, een schreeuw klinkt van de agente. Haar pistool kletterde op de grond. Verstijft staat ze tegenover het witte wezen, zonder na denken val ik dat ding aan.
‘Wat is dit?’ Ze beweegt haar hand naar de walkitalkie, snel pak ik hem af. Ik had het witte wezen in zijn maag gestamt. Ik pak haar hand en ren verder, het was een jonge agente, niet veel ouder als ik.
‘Waar gaan we heen?’ Vraagt ze angstig,
‘Jij, uit de buurt van dat wezen, ik weg van jullie.’
Ik ren naar een boom met onderaan dikke takken.
‘Hier klim naar boven, snel,’ Sis ik tussen mijn tanden door,
Het wezen komt al op ons aflopen, grommend waarschuw ik.
Dan vliegt het wezen op mij af...