You are kidding me, right?

Met mijn zus Lisa kom ik vrolijk en huppelend thuis, Mama zit met rode en opgezwollen ogen in de zetel. ‘Mama wat is er?’ vraagt Lisa bezorgd. Ik ben nog een beetje te jong om dit te begrijpen denk ik, 6 jaar is er een beetje jong niet? Lisa plaatst zich naast mama in de zetel en nestelt zich tegen mama aan. ‘Ik zal jullie direct vertellen wat er aan de hand, maar we moeten even wachten op jullie broer’. Een paar minuten na stilte komt Nick ook blij thuis en merkt wat er aan de hand is en stelt dezelfde vraag als Lisa. ‘Misschien hebben jullie gemerkt dat het niet zo goed gaat tussen mij en je vader?’. Lisa en Nick knikken, maar ik weet van niks af want hoe moet ik nu weten wat er aan de hand. ‘Mama heeft iemand nieuw leren kennen en papa en mama hebben beslist om te scheiden’ That’s the moment I stopped breathing. Ik begon te lachen omdat ik dacht dat ze een grapje maakte, tot ik zag hoe Lisa en Nick aan het wenen waren. Nick liep weg naar de trap,onderweg naar zijn kamer. ‘Nick, kom hier’ zei mama lief en kalm, Nick maakte ommekeer en kroop dicht tegen mama aan. Ik wou er niet bij gaan zitten omdat het dan echt tot me ging doordringen dat het echt waar was. Dat mama en papa niet meer van elkaar hielden en dat ik ze nooit meer samen zou zien, vanaf die dag was mijn leven veranderd en het ging niet meer terug veranderen. Ik ben onder de eettafel gekropen en heb daar geweend tot mama doormoest naar haar nieuwe vriend. Ik heb afscheid genomen door mama een dikke knuffel te geven en een kusje op haar wang te drukken. Haar koffers stonden klaar en pas toen mama weg was, is papa thuis gekomen. Ik kan me de rest van de avond nog helder herinneren, we hebben spaghetti gegeten omdat papa niet echt zin had om te koken. Papa heeft niet meegegeten en is in zijn bed gekropen en er voor dagen niet meer uitgekomen. Spaghetti, ik heb mijn bord niet aangeraakt want dit stond voor mij als ‘De eerste avond zonder mama’ ik heb tijdens het eten gewoon geweend en mijn hoofd naast mijn bord neergelegd. En elke dag vraag ik me af, hoe zou mijn leven nu zijn als mama en papa nog samen waren? Anders was het dan zeker geweest, het kan niet anders. Toen hadden we een bakker en nu is mijn papa een man in een sportbedrijf, hij is getrouwd met een vrouw van 14 jaar jonger en zij is een verpleegster. Stiefmama, het woord zelf klinkt toch vreselijk?! Ik vind het vreselijk klinken, zij is een reden dat ik nu ben hoe ik ben en ik ben gesloten door haar. Ik laat mijn gevoelens niet meer zien, aan bijna niemand. Als ik ween, doe ik het alleen op mijn kamer, ik wil niet dat mensen denken dat ik kwetsbaar ben, ik heb vrienden als in jongens maar een vriendje heb ik al 4 jaar niet meer, waarom? Ik vertrouw ze niet, ik ben bang dat ze me verlaten dat ze mijn hart breken. Trouwen? Dat wil ik niet, ik wil niet eindigen zoals mama en papa, gescheiden en haat, ze maken elkaar zwart achter elkaars rug. Hoe moet ik nu verder? Het gewoon vergeten? Probeer het maar is… Het is ondertussen 8 jaar geleden, dat maakt mij 14, hoe moet ik hier op verdergaan? Papa en Ilse –de stiefmoeder- kennen mij niet, ze kennen niet de echte ik. Niemand kent de echte Megan, denk ik. Ik ben gek,vrolijk, verzot op kleren, handtassen en schoenen, ik draag graag hoge hakken als ik naar een feestje ga. Hoeveel weten papa en Ilse hiervan? Niet veel, papa is ten eerste nooit thuis en mijn mama zie ik 4 dagen op de maand. Huilen doe ik bijna elke week, soms elke dag, ik huil mezelf in slaap omdat ik gewoon niet meer weet hoe ik verder moet. Welk doel heb ik in mijn leven? Geen. Ik heb ondertussen nog een zusje erbij gekregen, Renée, zij is 4 jaar nu en Ilse is weer in verwachting. Happy joy joy! Mijn stem is mijn talent, Ilse gelooft dit niet, men zus is pusht me om video’s op te nemen en op youtube te zetten. Men papa geeft me zo af en toe wel is een compliment dat ik goed kan zingen, geloof ik hem? Nee! Geloof ik iemand die zegt dat ik kan zingen? Nee! Als ik ooit weet hoe ik verder moet leven van de gebeurtenis die is gebeurt 8 jaar geleden, ik zal het jullie laten weten. To be continued?