Chapter || Three

Het was al weer bijna donker. Ik had niet heel veel meer gedaan dan voor mijn huis te staan huilen, het huis onderzocht en ontdekken wat ik al had verwacht toen ik mijn huis had aangetroffen in deze staat. Mijn zusje was meegenomen...
Een stort bui van tranen stroomde weer langs mijn neus op de grond. Ik was net bij gekomen van het huilen toen ik weer opstond. Ik keek naar de restanten van mijn oude huis, ik liep er weer naar binnen of eigenlijk liep ik er meer naar toe. Ik ging nog een keer snel door het huis heen wat erg makkelijk ging doordat veel muren niet meer overeind stonden of er grote gaten in de muren zaten. Ik keek even rond en mijn oog bleef hagnen op een van de meubels die nog redelijk normaal overeind stond. 'Vader, vader!' riep ik uit toen ik een gedaante in de stoel zag zitten, ik snelde me naar hem toe maar mijn adem stokte nadat ik hem zag. Hij keek zwijgend naar voren, eigenlijk kon je het beter staren noemen, met wijd open staande ogen. Het deed me erg denken aan de eerste paar dagen na mijn moeders overlijdden, toen keek hij precies op dezelfde manier alleen maar voor zich uit. Ik liet mijn hoofd hangen want hij zou toch niets tegen me zeggen, ik zuchtte en ging tegen een restant van de muur zitten. Het werd al snel helemaal donker en mijn oogleden werden even snel zwaar. Maar nee, ik mocht niet gaan slapen nu ik moest wakker blijven. De maan stond hoog toen ik het gevecht tegen de slaap opgaf en in een onrustige slaap belandde. Een slaap waarin ik allerlei schreeuwen hoorden, en een gedaante die werd meegesleept door een voor mij wazige vlek. Regelmatig schrok ik wakker, maar ik was te vermoeid om wakker te blijven.
Toen ik uiteindelijk wakker werd knipperde ik tegen het licht en keek omhoog, de zon hoog in de lucht. Mijn vader zat nog precies hetzelfde als gisteren maar ik negeerde het. 'Ik ga haar halen,' zei ik nadat ik zelf wat eten uit mijn tas had gepakt en ook wat in mijn vaders handen had gedrukt en ik mijn deel had gegeten. Ik wist het gewoon zeker dat ik dit moest doen, ik kon mijn zusje niet aan haar lot over laten. Ook al was ze waarschijnlijk al lang dood, dan kon ik haar wreken. Of in ieder geval dat proberen te doen.