Chapter || Three
Het was al weer bijna donker. Ik had niet heel veel meer gedaan dan voor mijn huis te staan huilen, het huis onderzocht en ontdekken wat ik al had verwacht toen ik mijn huis had aangetroffen in deze staat. Mijn zusje was meegenomen...
Een stort bui van tranen stroomde weer langs mijn neus op de grond. Ik was net bij gekomen van het huilen toen ik weer opstond. Ik keek naar de restanten van mijn oude huis, ik liep er weer naar binnen of eigenlijk liep ik er meer naar toe. Ik ging nog een keer snel door het huis heen wat erg makkelijk ging doordat veel muren niet meer overeind stonden of er grote gaten in de muren zaten. Ik keek even rond en mijn oog bleef hagnen op een van de meubels die nog redelijk normaal overeind stond. 'Vader, vader!' riep ik uit toen ik een gedaante in de stoel zag zitten, ik snelde me naar hem toe maar mijn adem stokte nadat ik hem zag. Hij keek zwijgend naar voren, eigenlijk kon je het beter staren noemen, met wijd open staande ogen. Het deed me erg denken aan de eerste paar dagen na mijn moeders overlijdden, toen keek hij precies op dezelfde manier alleen maar voor zich uit. Ik liet mijn hoofd hangen want hij zou toch niets tegen me zeggen, ik zuchtte en ging tegen een restant van de muur zitten. Het werd al snel helemaal donker en mijn oogleden werden even snel zwaar. Maar nee, ik mocht niet gaan slapen nu ik moest wakker blijven. De maan stond hoog toen ik het gevecht tegen de slaap opgaf en in een onrustige slaap belandde. Een slaap waarin ik allerlei schreeuwen hoorden, en een gedaante die werd meegesleept door een voor mij wazige vlek. Regelmatig schrok ik wakker, maar ik was te vermoeid om wakker te blijven.
Toen ik uiteindelijk wakker werd knipperde ik tegen het licht en keek omhoog, de zon hoog in de lucht. Mijn vader zat nog precies hetzelfde als gisteren maar ik negeerde het. 'Ik ga haar halen,' zei ik nadat ik zelf wat eten uit mijn tas had gepakt en ook wat in mijn vaders handen had gedrukt en ik mijn deel had gegeten. Ik wist het gewoon zeker dat ik dit moest doen, ik kon mijn zusje niet aan haar lot over laten. Ook al was ze waarschijnlijk al lang dood, dan kon ik haar wreken. Of in ieder geval dat proberen te doen.
Reageer (6)
OMGGGG snel verder!!
1 decennium geledenwat gaat er gebereuren?
is zijn vader nou dood of in een trans? hij kan trouwens beter eerst wat proviant meenemen van voedsel ofzo. of wapens gaan kopen want hij moet toch ergens mee beginnen?
en jij moet trouwens heeeel snel verder schrijven anders kom ik persoonlijk naar je toe om ervoor te zorgen dat je verderschrijf en geloof me dan ben je nog niet jarig
was je (volgens mij) tochal niet dus dat scheelt
maar schrijf maar gewoon verder, dat scheelt jou een hoop problemen en mij een hoop moeite
oh en je hebt er een abbo bij
snel verder
1 decennium geledenVERDER?!?!
1 decennium geledenEen stort bui van tranen stroomde weer langs mijn neus op de grond.
1 decennium geleden- Het is gewoon stortbui.
Ik was net bij gekomen van het huilen toen ik weer opstond.
- Het is gewoon bijgekomen.
- De zin is (volgens míj) niet helemaal correct, want na de toen moet iets onverwachts gebeuren, bijvoorbeeld "toen er een man uit de struiken sprong" of zo.
Ik keek naar de restanten van mijn oude huis, ik liep er weer naar binnen of eigenlijk liep ik er meer naar toe.
- De komma en de tweede "ik" in de zin moeten vervangen worden door "en".
Ik keek even rond en mijn oog bleef hagnen op een van de meubels die nog redelijk normaal overeind stond.
- Lees het stukje na voordat je het activeert, zo voorkom je typefouten.
'Vader, vader!' riep ik uit toen ik een gedaante in de stoel zag zitten, ik snelde me naar hem toe maar mijn adem stokte nadat ik hem zag.
- De komma moet vervangen worden door een punt(komma).
Hij keek zwijgend naar voren, eigenlijk kon je het beter staren noemen, met wijd open staande ogen.
- Het is gewoon openstaande.
Ik liet mijn hoofd hangen want hij zou toch niets tegen me zeggen, ik zuchtte en ging tegen een restant van de muur zitten.
- Die komma moet weer door een punt(komma) worden vervangen.
- Ik denk dat je beter "een muur" kunt schrijven, aangezien er meerdere restanten van muren zijn.
Maar nee, ik mocht niet gaan slapen nu ik moest wakker blijven.
- Achter "nu" moet een punt of een komma of een puntkomma.
Toen ik uiteindelijk wakker werd knipperde ik tegen het licht en keek omhoog, de zon hoog in de lucht.
- Het einde van deze zin is niet correct. Ik zou de komma hebben vervangen door een punt en achter zon "stond" gezet.
'Ik ga haar halen,' zei ik nadat ik zelf wat eten uit mijn tas had gepakt en ook wat in mijn vaders handen had gedrukt en ik mijn deel had gegeten.
- Je gebruikt heel vaak "en". Ik zou komma's gebruiken.
Ik wist het gewoon zeker dat ik dit moest doen, ik kon mijn zusje niet aan haar lot over laten.
- Je moet "het" weghalen voor een correcte zin.
- Je moet die komma weer veranderen door een punt(komma).
Ook al was ze waarschijnlijk al lang dood, dan kon ik haar wreken.
- Het is gewoon "allang".
En je gebruikt in een stukje heel vaak dezelfde woorden. Ik zou woordvariatie gebruiken, dat leest prettiger.
Voor de rest is het wel goed geschreven. Ik hoop dat je tegen dit kritiek kunt, en ik hoop ook dat je er wat mee doet.
Awesome!
1 decennium geleden