{022}

Als we eenmaal thuiskomen, nog steeds druk pratend over hogwards, staat Lucius ons al op te wachten. "jullie zijn te laat": de man kijkt op ons neer en zijn gezichtsuitdrukking is op z'n minst gezegd onvriendelijk. Lucius gaat de eetkamer al binnen en ik en draco slenteren er een beetje achteraan. "ik ga me nog even opfrissen" fluister ik tegen Draco. Hij knikt en loopt de kamer alvast binnen. Haastig loop ik de trap op, snel kam ik mijn haren nog eens door en trek een ander kleedje aan. Mijn blik glijd nog even over mijn spiegelbeeld en tevreden huppel ik de trap weer af. De deur staat nog op een kiertje en ik hoor de verschillende mannenstemmen al in de gang. De deur gaat met een piepend geluidje veder open en ik begroet de drie onbekende mannen terwijl ik naast Draco plaats neem, die me een goedkeurend lachtje schenkt. Meteen wordt er wijn in mijn glas geschonken en de gesprekken worden weer verder gezet. "Dus Draco wrm kon je het niet?" Ik kijk even vragend in het rond, radend naar wat de man bedoeld. Draco daarentegen houd zijn blik strak op zijn wijnglas gericht, terwijl hij er zachtjes mee heen en weer walst. "Werd je opgehouden door die Potter?" Langzaam word me duidelijjk dat dit waarschijnlijk om de moord op Dumbledore gaat. "Of was je gewoon te zwak?": de mannen vullen elkaar perfect aan, alsof dit allemaal op voorhand afgesproken was. Vragend kijk ik naar Lucius en Narcissa, maar geen van beiden lijkt het ook maar een beetje voor hun zoon op te nemen. "of was je gewoon te dom om de spreuk te onthouden, zo moeilijk is ze toch helemaal niet? ofwel Dracotje?" Ik voel hoe Draco onder tafel mijn hand zoekt en er zachtjes in knijpt. Gelukkig komt er net een huiself de soepborden afruimen en daarmee laten alle priemende blikken Draco eventjes los, maar niet voor lang zodra het geluid van de huiself wegsterft begint het kruisverhoor opnieuw. "Achja het is ook niet moeilijk als je hem bekijkt, zo'n mager tenger ventje, Lucius ben je zeker dat het een zoon van jou is?" Ik kan dit niet langer aanhoren. "genoeg": deze woorden uitspuwend spring ik van mijn stoel :" hoe durven jullie? jullie zijn hier te gast en dan even de zoon van je gastheer en vrouw uitschelden, je zou je moeten schamen. Die stomme voldemord had ook iemand anders de opdracht kunne geven." Geschrokken van mijn reactie en woorden kijken de mannen mij nu voor het eerst echt aan, zonder er nog woorden aan vuil te maken sleur ik Draco mee de kamer uit, de trap op en zo naar zijn kamer. In mezelf mompelend ijsbeer ik door de kamer terwijl Draco plaats neemt op zijn bed. Een lichte grijns vormt zich op zijn gezicht :" waarom lach je nu?" vraag ik nog steeds niet volledig gekalmeerd. Op het moment dat hij zijn mond opent om te antwoorden gaat de deur open. "decendio!": met een klap valt de deur wweer dicht die ik ook meteen op slot draai :"ik heb even geen zin in bezoek, maar wat wou je zeggen?" Draco staat recht en loopt op me af:"weet je dat je ongelofelijk sexy bent als je kwaad bent?" Meteen slaat hij zijn armen om me heen en drukt een kusje op mijn kruin.