016 : Better for us Both

'Waar zit je eigenlijk het meest mee Tom? Dat Bill vriendschappelijk in mijn bed slaapt, of dat ik wegga zonder het iemand te vertellen?' roep ik gefrustreerd, hij brengt me echt serieus in de war. Hij gooit mijn Ipod op het bed en zoekt naar woorden. 'Beiden.' zegt hij uiteindelijk. 'Hoezo?' Onbegrijpend kijk ik hem aan en stapt hij dichter. 'Lays' blijf gewoon.' Hij trekt een schuldige blik en ik kijk op recht in zijn bruine kijkers. In hoeveel tijd is hij in godsnaam zo dicht bij mij geraakt? 'Blijf.' fluistert hij zacht, waardoor een zachte Redbullgeur mijn neus binnendringt.

Ook al is het Redbull, het prikkelt mijn zintuigen op een aangename manier, haast bevrijdend. Ik voel een zacht lichaamsdeel over mijn wang glijden, een hand op mijn onderrug. Mijn ogen vallen dicht, genietend van de verdere aanrakingen die hij spontaan biedt, verboden aan mij biedt. Zijn hoofd leunt op mijn schouder en weer ruik ik de kokos, waar hij zich mee wast. 'Ik kan niet blijven...' Ik weet dat hij het gehoord heeft, maar gewoon niets laat merken. Schuldig kijk ik over zijn schouder neer, naar het zachte tapijt van de bus.

'Maar ik..' begint hij verder en laat me plots abrupt los. Hij kijkt me kwaad aan en grijpt me bij m'n schouders beet. 'Heb je enig idee wat jij met me doet als je gaat? Ik hoop voor jou dat je dat toch niet op je geweten wil hebben?' Ik schud zijn handen van me af en moet mijn tranen bedwingen. 'Je weet dat het niet kan Tom, en dan nog het is beter zo.' Hij schud zijn hoofd als teken dat hij hier niet mee akkoord is, maar wat wil hij dan? Hij wil me absoluut niet mee op tour, hij kleineert me en nu mag ik niet vertrekken.

Straks heeft Bill nog gelijk en zit ik een liefde - haat spel, dat wil ik niet! Ik wil niet van iemand houden, hij is gewoon niet te vertrouwen, en mijn vijand! Want dat deel vergeet ik precies altijd. 'Er zijn nog genoeg meisjes.' Ik stap wat naar achteren en hij trekt grote ogen. 'Wat zei je daar?' Ik rol mijn ogen en wrijf over mijn slapen. 'Dit hoort niet, zoek een andere prooi Tom.'

'En jij denkt dat, dat zo gemakkelijk zal verlopen?' Ik knik mijn hoofd en stop mijn handen in mijn zakken. Ik hoor voetstappen in de bus en bijt op mijn lip. 'Dat lukt elke player, dus jou ook Tommie.' Met die woorden loop ik de kamer uit en voel tranen branden achter mijn ogen. Ik ga zo vreselijk in tegen mijn gevoelens, maar het is het beter zo. Hoe meer ik hem kwets, hoe harder hij me zal haten.
Eens vijanden, altijd vijanden.