12. When You Look At Me, I'm Freezing.

''Iedereen snel zitten, dan kunnen we snel beginnen.'' Mopperde mevrouw Wrights chagrijnig. Ik beet op mijn lip, terwijl ik op mijn plaats ging zitten en mijn boeken uit mijn tas pakte. ''Bereid je maar voor op een zware les.'' Moedigde ik mezelf aan. Ik gooide mijn boeken zo wat op tafel, een waarschuwende blik kreeg ik van mevrouw Wrights naar me toegestuurd. Ik gebaarde dat het me speet. Voorzichtig sloeg ik mijn boeken open op de bladzijde die mevrouw Wrights net had toegewezen. Mevrouw Wrights rommelde wat in haar tas, zo te zien was er iets wat niet in orde was. ''Ik moet even een belletje plegen.'' Vertelde ze, terwijl ze paniekerig het lokaal verliet. Een diepe zucht verliet mijn mond, langzaam keek ik het lokaal rond. Mijn blik bleef hangen bij Louis, hij keek me op een manier aan dat me rillingen gaf, het was gewoon eng. Ik draaide me om naar Zayn en Kelsey. Ik keek Kelsey verward aan. ''Wat is er met hem aan de hand?'' Vroeg ze. Ze wees onopvallend naar Zayn. Ik volgde haar vinger en kwam bij Zayn uit, ook hij zat me op een angstaanjagende manier aan te kijken. Ik zwaaide mijn hand voor beide gezichten, uiteindelijk werden ze wakker. ''Wat was er met jullie?'' Zayn haalde zijn schouders op. ''Ik was weg in dromenland.'' Grinnikte hij. ''Maar dan hoef je mij niet zo raar aan te staren, ik werd er bang van.'' Ik schoof mijn stoel opzij. Zayn lachte, maar Louis leek het niet te begrijpen. ''Keek ik je ook raar aan?'' Vroeg hij. Ik knikte lachend, waarnaar hij rood werd. ''Please doe dat nooit meer, anders vraag ik mevrouw Wrights om een andere plek.'' Als grap stond ik op en liep naar de deur, wat achteraf niet zo slim bleek te zijn. Mevrouw Wrights liep het lokaal binnen en keek me boos aan. ''Juffrouw Stones, u mag nablijven.'' Zei ze op een boze toon. ''Wat? Zij keken mij aan, daarom wou ik het tegen u zeggen.'' Ik knipperde met mijn ogen, terwijl ik naar Zayn en Louis wees. Ik stopte met knipperen wanneer ik Zayn en Louis onschuldig zag kijken. ''Ze kijken anders heel onschuldig.'' Mevrouw Wrights sloeg haar armen over elkaar heen. ''Wat?! Dat meent u toch niet?'' Ik keek haar niet begrijpend aan. ''Het enige wat ik meen is dat jij vandaag mag nablijven.'' Ik keek haar met grote ogen aan. ''Maar dat heb ik geen tijd om me voor te bereiden op het feest.''-''Dan had je dat eerder moeten bedenken.'' Zonder haar blik los te laten liep ze terug naar haar bureau. Ik rolde met mijn ogen en ging tegenstribbelend zitten. ''Bedankt.'' Zei ik zacht. De glimlach van Louis en Zayn verdwenen en in plaats daarvan verscheen een meelevende uitdrukking. ''Het spijt me.'' Zeiden ze allebei tegelijkertijd. Ik knikte langzaam, het is aardig van ze, maar daar kan ik nu even niks mee.