24

'Hoe gaan we het aan haar vertellen,' Fluister ik naar Jacob,
'Ik denk dat we nog even moeten wachten, ze heeft al zo veel aan haar hoofd,'
Ja, daar heeft hij wel gelijk in. Ik ren de veranda op,
'Kom nou anders gaan ze ons nog missen,' Sis ik,
We stormen naar binnen, Drycha zit al op de bank.
Met de neiging om naar buiten te rennen en het bos in elkaar te rammen ga ik zitten.
'Seth gaat het wel?' Vraagt Embry bezorgt,
'Ja hoor, prima,' Loog ik gemakkelijk,
bezorgde blikken van het roedel branden op mijn huid, ik schonk er geen aandacht aan.
'Kom we gaan naar huis,' Riep Jacob ineens,
Drycha stond meteen op,
'Tot later,' Ze klonk een beetje bezorgt, meteen vroeg ik me af wat er aan de hand was. SETH! STOP!
Ik rende het huis weer uit nog voor een ander er uit was.
Ik rende verder op vier poten.
Wat is er met jou nou toch aan de hánd Schreeuwde Embry in mijn hoofd,
NIKS!!! Voordat andere en Embry nog door gaan vragen loop ik al verder op twee benen.
Even geen zin in die roedel bezorgdheid. Er was niks aan de hand, ik was alleen ingeprent, en ik vond het moeilijk te verwerken maar alsnog.
Ik leun tegen een boom aan en kijk naar de lucht, ondertussen was het al nacht geworden
'Hoi Seth,'