Hoofdstuk acht: Madame Tussauds • 8.2

‘Sorry voor Louis daarnet..’ verontschuldigde Camille zich maar in de plaats van haar neef. Haar hart had echt letterlijk voor een seconde stilgestaan toen hij Zayn haar vriendje had genoemd. Niet dat ze het erg zou vinden wanneer dat werkelijkheid zou worden, maar zo was het nu eenmaal niet. Hij zette haar er alleen maar voorschut mee en Zayn zou waarschijnlijk ook vreemde dingen over haar gaan denken.
‘Geeft niet, ik ben het wel gewend van hem,’ antwoordde Zayn glimlachend. De dag dat Louis eens geen grapje zou uithalen moest nog steeds aanbreken.
‘Waar gaan we eigenlijk heen?’ Het leek Camille wel een goed idee om van onderwerp te veranderen. En daarbij wou ze echt wel graag weten waar ze heen zouden gaan. Hij had namelijk nog geen woord losgelaten over hun bestemming. Eén ding wist ze zeker: als hij haar weer The London Eye in zou slepen zou het zijn beste dag niet zijn.
Op Zayn ’s verscheen een kleine grijns bij het horen van die vraag. Met zijn hand graaide hij voor een moment in de zakken van zijn jas. Al snel had hij de twee kaartjes gevonden die hij op voorhand had gekocht. In alle duidelijkheid stond erop gedrukt dat ze voor Madame Tussauds bestemd waren. Met een simpel gebaar stak hij ze Camille toe zodat ze kon zien waar ze heen zouden gaan.
Camille fronste haar wenkbrauwen eventjes en nam de kaartjes uit zijn hand zodat ze er beter naar kon kijken. Het duurde niet lang voordat ze doorhad waar ze heen zouden gaan. Met een vrolijke glimlach keek ze Zayn aan die nog naast haar liep.
‘Hoe wist je dat?’ vroeg ze dan ook lachend. Ze had altijd al graag eens naar het museum willen gaan. Al was het maar om met Johnny Depp als Jack Sparrow op de foto te kunnen. Stiekem vond ze hem echt een geweldige acteur.

‘Ik heb het je eens tegen Louis horen zeggen,’ antwoordde Zayn schouderophalend. Normaal gezien onthield hij zulke dingen echt niet, maar van haar kon hij gewoon niets vergeten. Het was alsof zijn brein één grote spons was en dus alles absorbeerde wat met haar te maken had.
‘Dat is echt lief.’ Camille stak hem de kaartjes weer toe zodat hij ze veilig kon bijhouden. Ze zag het namelijk nog gebeuren dat ze ze kwijt zou geraken. Daarom dat ze bij Zayn waarschijnlijk een stuk beter af zouden zijn.
Het verbaasde haar dat hij had onthouden dat ze graag eens naar Madame Tussauds wou gaan. Ze wist zelf al bijna niet meer wanneer ze dat ooit gezegd had. Waarschijnlijk had ze niet eens geweten dat hij het ook gehoord had.
‘Nja, The London Eye was niet echt een optie volgens mij..’ grapte Zayn op zijn beurt weer. Hij had toen de kans gehad om heel erg dicht bij haar te staan, en hij zou het niet erg vinden om dat nog eens over te doen. Alleen zou ze zo’n uitstapje waarschijnlijk niet echt appreciëren na die ene keer.
‘Ja, erg grappig,’ mompelde Camille met een lichte geïrriteerde ondertoon. Natuurlijk meende ze er niets van, maar ze kon net zo goed zijn spelletje meespelen. Al snel voelde ze weer twee sterke armen om haar middel heen die haar beletten verder te lopen.
‘Don’t look so sad with that pretty face of yours.’ Een warme stem drong zachtjes haar oor binnen. De haartjes in haar nek gingen er bijna van overeind staan en ze was er zeker van dat haar wangen bijna zo rood als een brandweerwagen kleurden.
Zayn grinnikte eventjes en drukte een lichte kus op haar prachtige blonde haren. Ze was gewoon zo ontzettend schattig wanneer ze bloosde. Hij liet haar weer los zodat ze weer verder konden lopen.
Camille bleef echter nog enkele seconden verlamd staan voordat ze ook echt achter hem aan wandelde.