What must I do? ~5~

“Oh maak je daar maar niet druk om, ik zal het wel tegen je moeder zeggen. Dat vind ze toch wel goed, zo is mijn moeder wel” zegt Veerle. “En…. Hoe ga ik mijn spullen thuis halen? Ik bedoel, als ik nu naar huis ga voor mijn spullen te halen weet ik zeker dat ik klappen krijg” zeg ik. Ik hoor Evie zuchten. “Waarom is dit zo moeilijk, kan je vader niet gewoon ophouden, dat bespaard ons een heleboel denkwerk en ook een heleboel stress” zegt ze. Ik lach. “Wat nou, dat was serieus bedoelt” hoor ik Evie nep-verontwaardigd zeggen. “De manier waarom je het zei, dat was gewoon grappig” zeg ik lachend. Evie krijgt nu ook de slappe lach, serieus doen lukt haar toch niet. “Maar nu zitten we toch nog met het probleem dat jij je spullen moet halen” zegt Evie als ze uitgelachen is. “En als we nou gewoon allemaal samen gaan? Als mijn moeder ook meegaat kan hij je niks doen” zegt Veerle. “Dat lijkt me wel het beste wat we kunnen doen, dus doe dat maar” zeg ik. “Komt voor elkaar” zegt Veerle met een knipoog en loopt alweer naar beneden. Na zo’n 5 minuten komt ze alweer naar boven gerend. “Mijn moeder vind t goed, ze wilt de spullen nu meteen gaan halen. Dus als jullie ffe je schoenen enzo willen aandoen, dan kunnen we meteen gaan. Eerst naar Evie’s huis, dan naar t jouwe” zegt Veerle. “Iiiiiisssss goed” zeggen Evie en ik tegelijk. Meteen daarna schieten we in de slappe lach.

Nadat Evie haar spullen heeft gepakt, rijden we naar mijn huis. Hoe dichter we bij mij huis komen, hoe zenuwachtiger ik word. Eenmaal bij mijn huis aangekomen, doe ik de deur open met de sleutel die ik in mijn broekzak heb zitten. Ik ga naar binnen, gevolgd door Evie, Veerle en Veerle’s moeder. Ik wil naar mijn kamer gaan, in de hoop dat mijn vader me niet ziet, maar het is al telaat, hij heeft me gezien. Tot mijn grote verbazing doet hij niks, het enige wat hij doet is “Hoi” zeggen en mij een boze blik geven. Snel loop ik naar mijn kamer en pak mijn spullen.

Het is ongeveer 1 uur, we liggen alledrie bij Veerle op haar kamer, het past maar net. “Jullie gaan nu toch wel slapen he” zegt Veerle’s moeder. “Ja mam” zegt Veele. “Oke dan, welterusten meiden” zegt Veerle’s moeder en doet de deur van onze kamer dicht en loopt naar beneden. “Dus niet he” zegt Veerle met een grijns.