011|| Back to black
Always believe in the beauty of your dreams.
Dinsdag 5 september 2006
~ Mila Adams
Deze dag was erger dan ik me voor had kunnen stellen. Het begon al toen ik op school kwam en tegen de kluisjes geduwd werd. Toen dacht ik dat er éindelijk iemand tegen me praatte, kwam de volgende grap alweer uit haar mond gerold. En allemaal zijn ze even kwetsend als vorig jaar. Bah, mensen zijn onmogelijke wezens. Ze houden ervan andere naar beneden te halen zodat zij zich beter voelen.
Nog maar één jaar en dan ben ik er vanaf. Nog maar één jaar uitzitten en dan ben ik weg van deze school. Dan ga ik mijn eigen weg. En later, als ik al die mensen tegen kom die me nu pesten ga ik iets aan ze vragen. Ben je er überhaupt iets mee opgeschoten door toen andere mensen pijn te doen?
‘Kom op Mila. Het is nog maar één jaartje, dat houdt je best vol. Al die andere jaren ben je ook doorgekomen.’ Met een zucht kijk ik Frederique aan. Zij is de jongste begeleider van het weeshuis en komt regelrecht uit de schoolbanken waardoor ik het met haar het best kan vinden. Ze is als een beste vriendin voor me die ik nooit gehad heb.
Kreunend laat ik mijn hoofd op mijn bureau vallen. ‘Ik moet nog huiswerk maken,’ mompel ik. Het is een stiekeme hint dat ik alleen wil zijn. Frederique lijkt het te snappen en staat op. ‘Als er iets is kan je altijd naar me toekomen, dat weet je hé?’ Ik knik. Ik ga altijd naar Frederique toe als er wat is.
Yaay! Iedereen die een reactie/kudo achtergelaten heeft krijgt een koekje <3
Deze keer krijgen degene die een reactie en een kudo achterlaten:
een mok warme chocomelk met slagroom!
Ja, iedereen lust die!
Reageer (7)
kaulitz moeten haar helpen anders hebben ze gewoon geen gevoelens
1 decennium geledenAhw ze moet gewoon vrienden worden met Kaulitz!! Stomme mensen daar op school..
1 decennium geledenSnel verder!