Let me love you - 18.7

      “Kendall?” verbaasd draaide hij zich om en keek Zayn aan. “Kan je even komen helpen? We gaan al een paar tafels weer binnen zetten en het zou handig zijn dat er nog een paar jongens zouden komen” Kendall keek rond zich en merkte dat de meeste jongens inderdaad de tafels aan het versleuren waren.
      “Ga maar, ze hebben je nodig. Het is niet dat je me ineens in de steek laat ofzo, ik bedoel we hebben al een half uur gedanst” een glimlach speelde rond Olivia’s lippen toen ze Kendall zachtjes in Zayns richting duwde. “Ga dan, we kunnen straks wel verder dansen” Kendall knikte waarna zijn handen haar heupen verlieten en hij met grote passen de dansvloer af wandelde, Zayn achterna. Ze bleef hem even na kijken tot hij samen met Zayn een tafel op hefte. Toen draaide ze zich om, Harry had zich achter de muziekinstallatie gezet en was duidelijk in diepe concentratie. Net toen ze naar de krullebol wilde wandelen stopte het liedje dat aan het spelen was abrupt en waren de eerste klanken van een nieuw nummer hoorbaar. Waar kende ze het liedje weer van?
      “You're insecure. Don't know what for. You're turning heads when you walk through the door” een glimlach verscheen rond haar lippen toen ze ‘What makes you beautiful’ van Boyce Avenue herkende. Ze hield van deze cover. Hij was eleganter dan de versie van One Direction, die zat vol met power. Deze was eerder traag en perfect voor een slow dans.
      “Wil je nog eens met me dansen?” verbaasd draaide ze zich om en keek in de vragende, blauwe ogen van Niall. Hij had zijn hand uit gestoken in haar richting. Even scheure ze haar ogen los van zijn ogen en merkte ze dat de rest van de dansvloer leeg was, zelfs Harry was naar binnen verdwenen, waardoor enkel zij twee nog buiten stonden. “Olivia?” ze keek weer in de blauwe ogen.
      “Natuurlijk” haar stem klonk schor. Een glimlach verscheen rond zijn lippen en voorzichtig trok hij haar in zijn richting. Het ging zo vlot, simpel alsof ze het elke dag deden. Het leek alsof ze niet eens aan het dansen waren, het ging even vlot als ademen. Haar ogen lieten de zijne voor geen moment los, net zoals de vlinders in haar buik voor geen moment weg te denken waren. In haar achterhoofd dacht ze nog even aan Kendalls woorden, dat ze Niall even moest vergeten. Maar op dat moment waren die woorden even niet meer belangrijk. Ze verdwenen helemaal naar vanachter tot ze er niet meer aan dacht, het enige wat belangrijk was was de Ierse jongen waarmee ze aan het dansen was.
      “Baby you light up my world like nobody else. The way that you flip your hair gets me overwhelmed. But when you smile at the ground it aint hard to tell. You don't know, you don't know you're beautiful. That's what makes you beautiful, that's what makes you beautiful” de vlinders fladerden nog heviger door haar buik heen toen Niall begon mee te zingen. Hoe kon je hem nu niet perfect vinden?

      “Vind je ze ook niet schattig?” Louis had zijn gezicht tegen het glas geduwd en samen met de andere jongens bekeek hij vanuit het huis Olivia en Niall. “Ik moet toe geven, het was een geniaal plan van hem” Harry maakte een instemmend geluid.
      “Ik had nooit gedacht dat onze Furby zo romantisch kon zijn” Zayn grinnikte even.
      “Jongens, geef ze toch een beetje privacy” achter de jongens stond Danielle met haar handen in haar zij. “Ik bedoel, het is hun moment laat hen even” Liam draaide zich om en stond in twee stappen bij het meisje. “Nee, je moet niet komen zagen. Laat ze doen” lachend gaf ze hem een tik tegen zijn achterhoofd en vlak er na liefdevol haar lippen op die van hem te drukken.
      “Zayn, het is niet omdat jij geen liefdesleven hebt dat je gefascineerd naar dat van een ander moet kijken” deze keer was het Doniya die zich met de jongens bemoeide.
      “Maar daarom moet hij net wel kijken,” Louis had zich omgedraaid, net zoals Zayn en Harry, waardoor er niemand meer naar buiten keek, “zo leert hij hoe hij een meisje zo ver moet krijgen om zijn vriendinnetje te worden” gelach vult de kamer en even lieten ze Olivia en Niall alleen.

Enkel het geluid van de wind die door de bladeren waait is hoorbaar. Nialls handen lagen nog steeds op haar heupen en zijn ogen waren nog steeds op haar gericht. Olivia’s ogen daarin tegen gleden door de tuin heen. De tafels waren allemaal naar binnen. Enkel de muziekinstallatie stond nog in de tuin en de lichtjes hingen nog in de bomen.
      “Misschien moeten we de lichtjes uit de bomen halen?” Olivia’s stem klonk schor van het lange zwijgen. “Want ik denk niet dat Liams moeder heel erg blij gaat zijn als de lichtjes kappot zijn” nog steeds keek ze hem niet aan.
      “Dat is een goed idee” één hand liet hij op haar heup liggen zodat hij haar mee kon trekken in de richting van de boom. “Kruip jij er in?”
      “Ik kan niet goed klimmen”
      “Ik geef je wel een zetje” zonder op haar antwoord te wachten pakte Niall haar op zodat ze zonder enig probleem de boom kon in kruipen. “Je moet gewoon de lichtjes voorzichtig naar beneden laten vallen, ik vang ze wel op” zo gezegd zo gedaan. Zonder enige moeite haalde Olivia de lichtjes uit de boom en liet ze in Nialls handen vallen. “Zie je dat het niet zo moeilijk is?” een glimlach verscheen op Nialls gezicht, de enige reden dat Olivia zijn gezicht nog kon zien was de lamp die aan het huis hing.
      “Euhm, Niall?” Olivia’s stem beefde. “Hoe raak ik uit de boom?” misschien hadden ze, voor dat Olivia de boom in kroop, iets langer over hun plan moeten na denken.
      “Spring gewoon”
      “Wat?”
      “Spring gewoon” kalm herhaalde Niall zijn woorden. “Ik vang je wel op” hij spreidde zijn armen en wachtte tot ze zou springen.
      “En dan breken we iets, echt niet!”
      “Olivia, spring gewoon”
      “Neen!”
      “Olivia, ik vang je echt wel op. Vertrouw me gewoon” zebeet op haar onderlip, ze had geen hoogtevrees. Helemaal niet, maar dit zag er gewoon echt niet vertrouwbaar uit. “Vertrouw me” een zuchtje verliet haar mond en zodra ze haar ogen sloot liet ze zich naar beneden vallen. “Ik zei toch dat ik je zou vangen?” een paar sterke armen sloten zich rond haar lichaam, haar ogen waren nog steeds gesloten. Haar voeten raakten de grond maar zijn armen liet hij rond haar lichaam hangen.
      “Dank je”
      “Voor wat?”
      “Dat je me gevangen hebt”
      “Ik zal je altijd vangen” zonder dat Olivia het had zien aan komen boog Niall zich voorover en voelde ze zijn vertrouwde lippen op die van haar.

En? Vonden jullie het een 'belangrijk' hoofdstuk? Haha, waarschijnlijk helemaal niet maar voor mij was het wel belangrijk ^^ Nou ja, laat me maar weten wat je er van vond (;
Dan zal ik nu maar eens verder gaan leren, gewoon overhoringen etc want ik heb geen examens aangezien ik in 't vijfde middelbaar zit ... Dus mag ik alles in juni gaan leren >.< Daar heb ik dus helemaal geen zin in ... Maar als iemand van jullie wel examens heeft: Veel succes!!