Let me love you - 18.1

Augustus – 2012

De zon scheen fel aan de hemel en verlichtte de hele achtertuin. Deze was versierd met lichtjes, die ’s avonds aangestoken zouden worden. Tafels en stoelen stonden langs de kant en er was een grote plaats vrij gelaten die als dansvloer gebruikt kon worden. De muziekinstalatie was buiten gehaald en er was een grote tafel geplaats waar hapjes en drankjes op stonden. Alles was klaar.
      “Denk je dat alles klaar is?” Gemma stak haar hoofd om de deurstijl en keek Olivia vragend aan. “Of moet er nog iets naar buiten gehaald worden?” twijfelend schudde Olivia haar hoofd.
      “Ik denk dat we alles hebben” ze liet haar ogen nog eens door de achtertuin glijden, alles stond er wat er moest staan. Enkel het eten stond nog binnen en dat zou later naar buiten gebracht worden. “Misschien moeten we Ruth en Nicola gaan halen?” Gemma knikte en verdween weer naar binnen, op zoek naar de twee zussen van Liam. Samen met Gemma, Ruth, Nicola, Greg, Lottie, Doniya, Waliyha en Safaa hadden ze een ‘welkom thuis feestje’ georganiseerd. De jongens zouden twee weken thuis zijn voor ze verder zouden touren. De kleinste zusjes van Louis zouden ook komen, maar later aangezien ze iets te jong waren om al alles mee te komen klaar zetten. Eleanor en Danielle hadden de kleintjes mee genomen naar het park zodat ze ook iets te doen hadden.
      “Volgens mij staat alles wel buiten” Ruth liet haar ogen door de achtertuin glijden en knikte toen. “En als we het toch zouden vergeten zijn dan kunnen we het altijd nog gaan halen” met een stralende glimlach keek het meisje Olivia aan.
      “Komt er nog iemand helpen in de keuken? En kan er ook iemand Greg afleiden, hij is nog maar drie seconden in de keuken of hij eet alle hapjes op” deze keer was het Doniya die naar buiten kwam, Zayns zus. “Serieus, straks is er geen eten meer”
      “Ik kom hem wel halen” ze knikte en verdween weer naar binnen. “Kom, ga jij ze helpen dan zal ik er wel voor zorgen dat Greg het eten niet op eet” ik haakte mijn arm door die van Ruth en zo wandelde we samen het huis weer binnen. We waren bij Liam thuis, aangezien zij de grootste achtertuin hadden. En de grootste keuken, iets wat heel erg handig was. “Greg!” verbaasd draaide hij zijn hoofd om toen ik de kamer binnen kwam en mijn arm rond zijn middel sloeg. “Kom jij met mij mee naar buiten?” hij wilde nog iets zeggen maar ik onderbrak hem om hem mee naar buiten te trekken, iets wat lukte aangezien hij geen weerstand bood.
      “Waarom moest ik mee naar buiten komen?” Greg ging naast Olivia op de houten bank zitten en keek haar met opgetrokken wenkbrauw aan. “Wel, ik wacht met veel geduld op uw waarschijnlijk verbazend geweldig, interessante uitleg” de sarcastische ondertoon nam duidelijk de bovenhand. Dat was één van de dingen die Olivia aan Greg kon appreciëren, zijn humor. En dan vooral zijn sarcastische humor, die was namelijk geweldig.
      “Als ik jou in de keuken had laten staan waren alle hapjes op”
      “Niet zo verbazend geweldig, interessante uitleg maar wel waar” lachend keek hij haar aan. Een kriebel ging door haar onderbuik, Greg had net dezelfde glimlach als Niall had. “Is er iets?” zijn glimlach verdween en bezorgd keek hij haar aan. Zijn hand had hij op haar bovenarm gelegd en zijn duim wreef er even over. “Gaat het? Je kijkt ineens zo raar”
      “Er is niets” haar ogen wendde ze af en ze bestudeerde haar vingernagels. Ze kon toch moeilijk tegen Greg, Nialls broer, gaan zeggen dat ze Niall nog steeds miste. Dat ze Niall niet gewoon miste maar ongelofelijk hard. Dat ze zijn lach miste, zijn prachtige ogen, zijn humor, zijn stem, alles.
      “Ben je zeker?” ze knikte. “Ik niet” verbaasd keek ze op en zag hoe Greg nonchalant tegen de achterkant van de bank leunde. “Je moet niet zo verbaasd kijken, ik heb ook wel door dat er iets is. Waarschijnlijk heeft het met mijn broertje te maken,” een grijns verscheen op zijn gezicht toen hij de rode kleur op haar wangen op merkte, “het heeft dus met mijn broertje te maken. Hey, je mag het tegen mij vertellen hoor. Ik zal het niet verder vertellen”
      “Het is niets, of toch niets belangrijk” haar ogen had ze weer afgewend en op haar nagels gericht. Hij kon het misschien niet raar vinden om over Niall te praten met haar, zij vond het wel raar om met Niall te praten over hem.
      “Zeker?” ze knikte “Want als je ooit eens met iemand moet praten met iemand die Niall goed kent, je kan altijd bij mij terecht. Of bij Louis natuurlijk, maar ik denk dat ik Niall nog iets beter ken” een kleine glimlach verscheen op Gregs gezicht waarna hij op stond. Net voor hij het huis weer binnen wilde wandelen, nadat hij de belofte had gemaakt om uit de keuken te blijven, draaide hij zich om. “Oh ja, voor ik het vergeet. Olivia?”
      “Ja?” vragend keek ze hem aan.
      “Ik denk dat Niall echt wel om je geeft” na deze woorden uit gesproken te hebben wandelde hij naar binnen en liet en verbaasde Olivia achter.

Ik heb drie, nee vier, dingen te zeggen (;
1) Dank jullie voor al jullie reacties die jullie ooit al achter gelaten hebben, ze betekenen veel voor me. Echt, vooral bij het vorige hoofdstuk waren het bijna allemaal lange reacties. Dank jullie!
2) Ik ga mijn titel niet veranderen, aangezien ik jullie argumenten heel erg goed vond (: Jullie hebben gelijk, 'Serendipity' gaat niet enkel over Olivia en Niall. Maar ook over de andere jongens, en dan specifieker de vriendschap tussen Olivia en Louis.
3) Ik denk dat jullie dit hoofdstuk geweldig gaan vinden, of dan toch zeker het laatste ^^ Haha, dat is nog wel even wachten (; Binnen iets meer dan een week komen jullie er achter (:
4) Als laatste wil ik nog eens zeggen dat ik van jullie hou, ik kan me geen betere lezers in beelden <3

Oké, nu dit allemaal gezegd is ga ik verder naar 'Pretty little liars' kijken voor ik mijn bed in kruip ^^ Slaapwel als je ook nog moet gaan slapen ^^