Hoofdstuk zeven: End of the day • 7.2

‘Was je druk aan het sms’en?’ vroeg Leonore lachend aan Camille die nog steeds haar gsm in haar handen hield. Camille richtte dan ook even verward haar blik op het kleine schermpje en haalde toen lichtjes haar schouders op. Ze had eigenlijk nog helemaal niets teruggestuurd, al zou ze dat wel moeten doen.
‘Niet echt.. Ik weet niet wat ik moet antwoorden,’ kwam er dan ook met een grote zucht uit. Het was niet gelogen, ze had echt geen idee wat ze terug naar Zayn moest sturen. Ergens was ze toch wel bang om de verkeerde dingen te zeggen.
‘Met wie ben je eigenlijk bezig?’ Leonore liep ondertussen naar het bed toe en ging naast het andere meisje op het matras zitten. Camille draaide het scherm een beetje zodat ze de naam op het scherm zou kunnen zien. Een kleine grijns vormde zich op Leonore ’s lippen toen ze duidelijk kon zien dat ze met Zayn aan het sms’en was. Ze vond het wel vreemd omdat Zayn meestal het terughoudende type was. Blijkbaar interesseerde hij zich wel echt voor Camille, anders zou hij zo spontaan niet zijn.
‘Dus, jij zit achter Zayn aan?’ vroeg ze dan ook lachend. Eigenlijk vond ze het best wel schattig om te zien. Zeker wanneer Camilles wangen een lichtrode kleur kregen door die opmerking. Dat kon ze dus opvatten als een heel duidelijke “ja”.
‘Ontkennen heeft geen zin zeker?’ Leonore schudde grijnzend haar hoofd ter bevestiging. Ontkennen zou inderdaad helemaal geen zin hebben. Meestal viel het haar wel op wanneer er iemand loog. Ze zag zo’n dingen gewoon. En dan vooral wanneer Louis weer eens een leugen vertelde. Daar was ze gewoon in getraind.
De twee meisjes werden bruusk uit hun gesprek gehaald door luid geklop op Camilles slaapkamerdeur. Het was niet moeilijk om te raden wie er aan de andere kant zou staan. Het zou hem alleen niet lukken om binnen te geraken omdat de deur netjes op slot zat.

‘She’s not interested in you anymore Lou!’ riep Camille lachend toen het geklop nog steeds niet ophield. Natuurlijk was het als een grapje bedoeld, en dat zou hij dan vast en zeker ook wel gewoon doorhebben. Anders was hij gewoonweg een idioot.
Het geklop hield eindelijk op. Vermoedelijk was Louis gewoon afgedropen en had hij besloten om zijn vriendinnetje maar gewoon met rust te laten. Hij zou haar straks wel weer gewoon om de nek vliegen wanneer ze terug naar beneden zou gaan.
‘Kom op, ik vind dat je Zayn ’s sms moet beantwoorden.’ Leonore priemde met haar wijsvinger naar de gsm die Camille nog steeds in haar handen hield.
‘Ik weet niet eens wat ik als antwoord moet sturen!’ wierp het andere meisje er tegenin. Ze wist ook wel dat het idioot ging overkomen wanneer ze niet zou antwoorden, maar zoals ze eerder al dacht was ze echt bang om de verkeerde dingen te zeggen.
‘Geef dat ding eens hier!’ Leonore nam de gsm in haar handen en liet haar ogen nog even over de woorden op het scherm glijden. Het was niet zo moeilijk om een goed antwoord te verzinnen, je moest het alleen op een goede manier brengen.
‘Wat dacht je hiervan?’ Leonore had vlug wat getypt en liet de woorden nu aan Camille zien. Van haar uitdrukking viel af te leiden dat ze er best tevreden mee was. Camille knikte dan ook glimlachend om aan te tonen dat ze het mocht verzenden. En dat was dan ook exact wat Leonore het volgende moment deed.
Zayn zou binnen enkele seconden een berichtje krijgen met daarin:

I would love to. Had a great time too by the way.
X Camille