006 : Egoboost

Plots gaat de deur weer open en sluit ik krampachtig mijn ogen. Laat het Gustav zijn, laat het Gustav zijn, laat het Gustav zijn...
'Dus, hoe ben je van plan mijn kleren terug te betalen?' Ik knijp harder in mijn dekbed en doe maar alsof ik slaap. 'Lays!' roept hij uit en geeft een tik op mijn verstopte hoofd. 'Zeg het eens schat.' spreek ik heilig vanonder mijn lakens. Ik hoor iemand lachen op de achtergrond en kan zo Bill eruit halen. Die ramptoerist is er ook altijd! Ik stap uit het bed en negeer meneer Snoop Dogg, in zijn trainingspakje.

Ik passeer Bill en zucht diep. 'Jij bent ook overal hé!' Een hand om mijn pols doet me meteen omdraaien. Ik kijk recht in de bruine ogen van Bill's evenbeeld. Een ader boven zijn oog wordt zichtbaar, zijn huid glanst wat, en zijn mond strekt zich tot een smalle streep. Een tel vergeet ik even wat te doen en staar hem aan. Als hij nou eens zo'n karakter had als Georg, zou ik best wel..., Hell no! Oké, daar denk ik dus nooit meer aan, het is niet omdat hij zo'n onweerstaanbare ogen heeft, een perfecte kaaklijn creëert, rozige lippen verkrijgt en ruikt naar een menging van Kokos en Amandel, dat hij God is of iets in die aard! Oké, dat slaat dus nergens op.
'Zo, en waar denk jij zoal aan?' De ruwe stem laat me meteen ontwaken en merkt de grijns op zijn gezicht op.

Damn, sta ik te dagdromen recht voor zijn neus. 'Nergens aan!' en probeer me te verlossen uit zijn grip. 'Oh echt wel, ik heb zo'n vermoeden.' en kruist zijn armen over elkaar. Ik trek mijn shirt recht en steek mijn neus in de lucht. 'Ohja? Verklaar nader.' Hij grijnst en likt over zijn lip. 'Je vind me wel wat.' Mijn mond valt letterlijk open van verbazing en ik begin luid te lachen. 'Je meent het!' Hij haalt zijn schouders op en bekijkt me van kop tot teen. Maar even serieus, hoe wist hij dat?

'Jammer dat je niet aan mijn eisen voldoet.'
Het lachen houdt meteen op, terwijl een misselijk gevoel in de plaats komt.'Die zat.' mompelt Bill op de achtergrond. Moet hij dat nou echt iedere keer ophalen? Ik weet het wel, ik ben wat molliger gebouwd. Wie denk je dat de naam Lays voor me uitgevonden heeft? 'Nou, heb je geen grote bek meer hé?' Mijn ogen priemen zich vast op zijn arrogante uitstraling en zien hoe hij mijn reactie afwacht. Mijn gezicht kleeft haast aan de zijne, net alsof we beiden geen stap naar achter kunnen zetten. Hij puntje van zijn tong strijkt over zijn lip, wat zou ik toch graag eens ... Ho even! Dit mag en kan hij niet winnen.

'Ben ik dan even blij! De grootste player loopt niet achter me aan. Ik zou niet graag jou zoveelste speeltje zijn.' fluister ik langs zijn gezicht heen voordat ik me losruk. Zijn gezichtsuitdrukking verandert meteen en Bill houdt merkbaar zijn adem in. 'Die zat dieper!' Hij balt zijn handen tot vuisten en slikt hoorbaar. 'Ik ga nu eten.' verduidelijk ik het feit, dat het me eigenlijk niets kan schelen, dat is wat hij moet denken tenminste. Als ik hem passeer lach ik nog eens liefjes, waarop hij kwaad tegen de wand slaat. 'Tom! De bus moet niet gemold worden!' roept Bill hysterisch. Grijnzend loop ik naar de keuken, Tom's reactie op repeat in mijn hoofd. Wat grappig, sinds hij verklaarde de ware te zoeken, is hij hier zo gevoelig voor...