9.4

Tom komt de kamer ingelopen en zet de televisie over. ‘Zullen we gaan wii-en?’ Voor ik überhaupt antwoord kan geven gooit hij al een controler naar me toe en start een spel op. ‘Wat gaan we doen?’ ‘Dat zie je zo wel.’ Grijnst hij.
Zodra het spel start zie ik het al gelijk, racen. Dat was te verwachten. Tom is hier onwijs goed in en ik onwijs slecht. Als ik alleen dit spel al zie, raak ik al in paniek.
Als ik al goed aan het verliezen ben, komt Bill binnen. Lachend komt hij naast me zitten. ‘Zal ik je helpen?’ Met een pruillip knik ik en geef de afstandsbediening aan Bill. Al snel staat Bill niet meer laatste en rijd hij achter Tom. Ik sta op en loop naar de keuken. Ik vul 3 glazen met cola en neem een doos met koekjes mee. Zodra Tom me in de gaten krijgt zet hij het spel op pauze en stormt naar de doos met koekjes. Lachend zet ik ze op tafel zodat Bill er ook bij kan. Tom slaat ondertussen een groot aantal koekjes in. ‘En dan mag ik zeker naar de winkel straks om nieuwe te halen?’ Tom grijnst terwijl hij me aankijkt. ‘Als je dat zou willen doen, zou ik dat erg fijn vinden.’ Bill trekt me op zijn schoot en legt zijn armen om me heen. ‘We gaan vanavond wel even samen.’ Glimlachend knik ik. Met Bill boodschappen doen is leuk, hij gooit er altijd van die onzinnige dingen in en stelt overal vragen bij.
De jongens gaan verder met hun spel en ik leun tegen Bill aan. Ik sluit mijn ogen half terwijl ik luister naar alle geluiden die de jongens maken terwijl ze racen. Als je niet weet dat ze aan het racen zijn kan het heel verkeerd overkomen. Een grijns verschijnt op mijn gezicht. Ondanks dat de jongens al 21 zijn, kunnen het nog net kinderen zijn.