047

Rebecca POV
Eindelijk zijn we geland. Het was een lange en vermoeiende vlucht. Als Sharon en ik onze koffers hebben, lopen we naar de auto. ‘’Ik rij wel terug,’’ zegt Harry en hij kruipt achter het stuur. Ik ga naast hem zitten nadat ik mijn koffer in de achterbak heb gegooid. Als Sharon en Zayn ook zitten, rijdt Harry rustig weg. In de spiegel zie ik Sharon en Zayn innig omhelsd zitten. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Vanuit mijn ooghoeken kijk ik naar rechts. Harry kijkt geconcentreerd op de weg, met het puntje van zijn tong uit zijn mond. Het schiet er erg grappig uit dus ik proest het uit. ‘’Wat is er,’’ vraagt Harry terwijl hij nog steeds op de weg kijkt. ‘’Je ziet er zo grappig uit,’’ hik ik. ‘’En bedankt hè,’’ zegt Harry grinnikend.
Eindelijk komen we bij het huis aan. Harry parkeert de auto netjes in de garage en samen met Zayn tilt hij onze koffers uit de auto. ‘’Geef de koffer maar,’’ zeg ik en ik reik mijn hand uit om de koffer te pakken. Harry schudt eigenwijs zijn hoofd en loopt, met mijn koffer, naar binnen terwijl hij mijn hand vasthoudt. Sharon en Zayn lopen al voor ons. Niall staat al springend voor de deur en springt zo ongeveer in Sharon’s armen als hij ze ziet. Ik grinnik om hem.
Als iedereen weer rustig in de woonkamer zit, neemt Sharon het woord. ‘’Jullie weten waarschijnlijk al wel waarom ik wegging,’’ begint ze voorzichtig. Iedereen knikt zwijgend en ik knijp bemoedigend naar haar. Dankbaar kijkt ze me aan. ‘’Ik ben dus zwanger.’’ Een stilte volgt. ‘’Zayn en ik hebben er goed over gepraat en we gaan het kindje samen opvoeden,’’ zegt ze voorzichtig. ‘’Als jullie willen dat we een ander huis zoeken, begrijp ik dat.’’ ‘’Gekkie, je hoeft toch geen ander huis te zoeken,’’ zegt Niall voor ons allemaal. Iedereen knikt instemmend. ‘’De kleine is hier van harte welkom,’’ voegt Liam eraan toe. Ik zie dat de tranen over Sharon’s wangen lopen. Tussen haar tranen door, glimlacht ze naar iedereen. ‘’Wat zou ik toch zonder jullie moeten?’’ ‘’Dan was je hulpeloos, dat weet ik zeker,’’ zegt Harry grinnikend wat hem een stomp van Sharon oplevert. Ik lach om zijn gezicht. ‘’Vind jij dat grappig,’’zegt Harry en hij gaat dreigend boven mij hangen. Lachend knik ik. Ik volg zijn handen en begin spastische bewegingen te maken als hij mij in mijn zij kietelt. ‘’Nee, daar kan ik niet tegen,’’ gier ik het uit. Harry trekt zich niks aan van mijn uitroepen en kietelt rustig door. De tranen van het lachen lopen ondertussen over mijn wangen. ‘’Haz alsjeblieft. GENADE,’’ gil ik het uit. Eindelijk stopt die. Hijgend ga ik weer rechtop zitten en zend hem een donkere blik. Hij trekt een pruillip. Hij weet dat ik daar niet tegen kan. Vluchtig druk ik mijn lippen op de zijne. Als ik wil stoppen, trekt Harry me weer terug. Gretig drukt hij zijn lippen op de mijne. ‘’Guys, please. Get a room,’’ zucht Liam. Ik voel mijn kaken rood kleuren en druk Harry van me af. Ik zie nog net hoe bruine haren de hoek om verdwijnen. Ik kijk de kring rond en mijn vermoeden wordt bevestigd. Het was Louis die net wegliep.
Louis POV
Dit kan ik dus echt niet aanzien. Ik sta op en loop naar mijn kamer. Ik laat me op mijn bed vallen. Waarom moet ik nou net weer verliefd op haar zijn? Ik schrik op van geklop op mijn deur. Het is Rebecca. ‘’Liep je om ons weg?’’ vraagt ze. Zwijgend kijk ik voor me uit. ‘’Lou alsjeblieft. Zeg het me gewoon. Liep je om ons weg?’’ voorzichtig knik ik. Ja, ik liep weg omdat ik hun geklef niet meer kon aanzien. ‘’Ga lekker naar Harry terug. Hij maakt je gelukkig. Dat ziet zelfs een blinde.’’ ‘’Lou jij bent mijn beste vriend. Ik kan jou toch niet laten wegkwijnen in een hoekje omdat je verliefd bent op mij?’’ ‘’Ik onderdruk mijn gevoelens gewoon. Het wordt al minder. Ik kon jullie net gewoon even niet aanzien,’’ zeg ik terwijl ik haar recht in haar ogen kijk. Ik wist niet dat ik zo goed kon liegen. Mijn gevoelens voor haar worden niet minder, juist niet. Het lijkt wel of het steeds heftiger wordt. Maar dat ga ik haar niet zeggen. Ik wil haar geluk met Harry niet in de weg staan. Ze kijkt me wantrouwend aan waarop ik geruststellend naar haar glimlach. Het lijkt alsof ze me gelooft. Nadat ik haar heb verzekerd dat dit de waarheid is, loopt ze weer naar beneden. Ik zucht en laat me achterover vallen.