Hoofdstuk vijf: Up above • 5.3

Na heel wat minuten, wat voor Camille wel uren leken te zijn, waren ze eindelijk weer terug beneden. Van zodra de schuifdeur van de cabine weer open gleed liep het meisje direct naar buiten toe. Ze wou nog net niet de grond onder haar voeten kussen, je wist namelijk nooit waar daar allemaal op gelegen had. Zayn had ze inmiddels losgelaten, ook al was ze hem dankbaar voor zijn hulp. Zijn advies had het hele gedoe wel een stukje minder eng gemaakt voor haar.
‘Je hebt het overleefd.’ Het lacherige ondertoontje in de stem was gewoon niet te missen. Ze wist dan ook als geen ander dat het nogal redelijk sarcastisch bedoeld was. Langzaam draaide ze zich om zodat ze de desbetreffende persoon recht in de ogen kon aankijken. Ze was nog niet klaar met hem.
‘Ik wel ja.. Maar ik vrees ervoor dat iemand anders daar minder geluk mee zal hebben,’ was dan ook het antwoord dat ze gaf. Louis haalde zijn schouders kort op bij het dreigement. Hij had tenminste zijn plezier gehad.
‘Je had Zayn om je vast te houden, en volgens mij vond je dat niet eens erg.’ Zijn vingers gleden vluchtig door haar blonde lokken heen waardoor haar haren nu in de war lagen. Om hem te doen zwijgen verkocht ze hem een trap tegen zijn been.
‘Hey! Waar was dat goed voor?’ piepte Louis terwijl hij een pijnlijk gezicht trok. Hij moest toegeven dat ze voor een meisje toch best wel hard kon trappen. Hij was er ook zeker van dat dat een mooie blauwe plek zou gaan worden.
‘Don’t say such things,’ mompelde Camille als antwoord. Ze wou niet dat Zayn het zou horen wanneer Louis er weer eens de verkeerde dingen uitgooide. Dat zou het alleen maar moeilijker en ongemakkelijker maken voor hen beide.
‘Aha, dus ik heb het toch juist!’ Het leek alsof hij de pijn spontaan vergeten was. Op zijn gezicht stond een vrolijke grijns toen hij doorkreeg wat er echt aan de hand was.

‘Lou, alsjeblieft. Doe alsjeblieft stil,’ smeekte Camille wanhopig aan haar neef. Ja, ze vond dat Zayn iets speciaals had en ze had het ook helemaal niet erg gevonden toen hij haar zonet vasthield. Maar dat betekende nog niet dat hij dat ook direct zelf te weten moest komen. Ze wou hem eerst beter leren kennen.
‘Omdat je het zo lief vraagt,’ antwoordde Louis grijnzend. Hij vond het eigenlijk best wel leuk dat zijn eigen nichtje één van zijn bandgenoten leuk vond. Normaal gezien zou hij er graag grapjes over maken, maar hij besloot om deze keer maar gewoon zijn mond te houden. Tenminste toch als de anderen erbij waren.
‘Maar je zult het hem toch ooit moeten zeggen,’ voegde hij er daarna nog aan toe. Dat was dan ook meteen het laatste wat erover gezegd werd omdat de andere jongens erbij kwamen staan.
‘Kunnen we niet ergens iets gaan eten?’ Je zou natuurlijk al kunnen raden wie deze uitspraak deed. De blonde Ier keek de overige vijf mensen vragend aan. Camille vond het eigenlijk een uitstekend idee omdat ze zelf nog niets had gegeten vandaag.
‘Ik vind het een perfect idee aangezien iemand me zonder ontbijt mee naar hier sleurde.’ Ze wierp een veelbetekenende blik naar Louis die op zijn beurt deed alsof hij iets interessants zag in de verte.
‘Ik begin jou steeds meer en meer te mogen Aussie!’ riep Niall vrolijk uit. Natuurlijk mocht hij haar. Ze gaf hem gelijk wat eten betrof, en eenmaal je dat deed kon je echt helemaal niets meer verkeerd doen bij Niall Horan.