Hoofdstuk vijf: Up above • 5.2

Zayn had er geen problemen mee om zijn armen stevig om het meisje geen geslagen te houden. Hij deed het zelfs met plezier als dat betekende dat hij dicht bij haar kon zijn. Hij kon echter wel duidelijk voelen hoe ze op haar benen stond te trillen. Misschien was het toch niet zo’n goed idee van Louis geweest om haar in het reuzenrad te dwingen.
‘Ben je echt zo bang?’ vroeg hij op een voorzichtige toon aan haar. Het enige antwoord dat hij kreeg was een krampachtig, bevestigend knikje. Dat maakte dus ook al heel wat duidelijk voor hem.
‘Kom op.’ Hij wist met moeite het stof van zijn jas uit haar vingers te bevrijden. Hij moest toegeven dat ze voor een meisje best een stevige grip had, al was hij natuurlijk sterker. Zijn eigen vingers sloten zich wel direct om één van haar handen heen.
‘Ik zal je niet loslaten, beloofd.’ Hij trok haar zachtjes mee toen ze toch nog aarzelend bleef staan. Langzaam wandelde hij dichter naar de glazen wand van de cabine toe. Vanaf die plek kon je naar buiten over een groot deel van Londen kijken.
‘Concentreer je gewoon op één punt, en niet naar beneden kijken,’ legde hij aan haar uit. Ondertussen had hij haar hand nog voor geen seconde losgelaten. Net zoals hij het aan haar beloofd had.
Terwijl ze uitvoerde wat hij haar had opgedragen ging hij weer achter haar staan waardoor hij zelf ook naar buiten kon kijken. Zijn duim streelde langzaam over de rug van haar hand heen. Het was een soort geruststellend gebaar, een teken dat ze helemaal niet bang hoefde te zijn. Er kon haar niets gebeuren.
Camille kneep nog net zijn hand niet fijn door de angst. Ze moest wel geven dat het een hele geruststelling was om te weten dat hij bij haar was. In haar gedachten vervloekte ze Louis nog steeds voor alles wat maar mogelijk was.

‘Jullie hebben het volgens mij wel gezellig..’ Het was Liam die de twee plotseling in de gaten kreeg en er rustte dan ook een glimlach op zijn lippen. Zijn ogen hadden direct hun handen in de gaten die elkaar stevig vasthielden.
‘Ohja, vooral als je op het punt staat om doodsangsten uit te stralen,’ merkte Camille droog op zonder haar blik ook maar van het uitgekozen punt los te scheuren. Ze bleef braafjes Zayn ’s advies opvolgen. Het leek nog te helpen ook.
‘Hmm, ik vrees dat je toch nog een tijdje moet zien te overleven hier,’ zei Liam. Ze waren nog niet eens tot het hoogste punt gekomen omdat het ding de hele tijd moest stoppen om nieuwe mensen mee te nemen. Het kon dus nog wel eventjes gaan duren voordat ze weer beneden zouden zijn.
‘Ik denk dat Louis daar wat meer moeite zal voor moeten doen..’ Zayn wist gewoon dat hij er niet zomaar vanaf zou gaan komen.
‘Wees daar maar zeker van!’ pikte Camille quasi direct op zijn woorden in. Ze zou het hem zeker niet gemakkelijk maken voor wat hij haar had geflikt. Neef of geen neef.
Liam grinnikte zachtjes en schudde zijn hoofd tegelijkertijd. Het leek alsof ze elkaar in zo’n korte tijd al bijzonder goed begrepen. Naar zijn mening zat er nog veel meer aan te komen tussen hun twee.