Hoofdstuk 1: de briefjes

ze probeerde haar ogen open te doen maar het vellen licht hielden haar ogen tegen. Toen ze een beetje aan het vellen licht gewend was opende ze haar ogen helemaal. Om haar heen waren helemaal geen deuren alleen maar witten muren en een paar meter van haar bed stond een tafeltje. op het tafeltje stond een klein rood kistje wat versiert was met gouden kronkeltjes. Ze probeerde uit bed te komen en toen ze uit bed was pas toen keek ze nog eens goed naar haar uiterlijk. Nadat ze was flauwgevallen en op een of andere manier hier terecht was gekomen hebben ze haar normalen spijkerbroek met trui vervangen door een mooie witte jurk die net boven haar knieën komt. Met onder de jurk rood gekante versieringen aan de boven kant van de jurk, om haar middel zat een rode band met een strik er aan. Haar sneakers waren vervangen door rode pumps de zelfde kleur als de strik om haar middel. Het verbaasden haar dat ze op die pumps bleef staan. Ze hebben haar steile donker bruine haar geverfd en heeft nu zwart haar, haar haar valt los over haar schouders in een mooie krul. Ze liep naar het kistje want ze was toch wel nieuwsgierig van wat er in dat kistje zit. Ze deed het kistje open wat eerst wat moeizaam ging maar opeens viel het kistje met een grote klap open. Uit het kistje kwam een bekent melodietje die ze niet pressies kan thuis brengen. Ze keek in het kistje en zag een mooie gouden ring met vijf robijnen edelsteenen er op. Ze pakt de ring voorzichtig uit het kistje en ze liet hem om haar vingers glijden. De kamer begon te draaien en van de muren komt nu een rooien gloed. Het rooien gloed ging weg en maakten plaats voor een oude kerk, voor haar stonden 4 andere mensen rond haar leeftijd. 3 jongens en 1 meisje in de zelfde kleur kleding als zij. Wat haar opviel is dat ze in een kringetje rond een grote staf stonden. De staf was goud en aan de boven kant een hele groten robijnen bol wat op een wereldbol lijkt. Ze hadden haar opgemerkt en draaiden zich om. De donkere jongen stelde zich voor als lorenzo, het meisje naast hem met licht bruin haar stelde zich voor als nadia. Tegen over nadia stond een jongen met zwart haar hij stelde zich voor als xavier Aan de andere kant van lorenzo stond iemand met blauwe ogen waar je wel in weg kan smelten hij stelde zich voor als mitch. Ze legde haar uit dat ze de vijfde krijger is. Wat natuurlijk ook niet echt veel zegt. Maar toen begon xavier uit te leggen dat hij de eersten was. Dat hij ook een paar jaar geleden oppeens in deze kamer terecht kam en dat hij het helemaal alleen moest uitzoeken want hij was de eerste van de 5. het enige wat er was was de staf een boek.
Er zijn vijf krijgers elke 16 jaar werd er een nieuwe bekent en jij bent de laatste. Eentje van elk continent, dat is zo zodat het zeker is dat ze elkaar niet kennen en elkaars familie leden zei xavier. Nadia ging verder en zei:¨ we moeten de wereld zien te beschermen tegen hen. Wie is hen. Hen zijn die genen die vanuit het koritum zijn mensen bestuurt om de mensheid op aarden te vernietigen en daarna de wereld over te nemen. En wij vijf kunnen daar iets aan doen?!?ja dat kunnen we inderdaad zei mitch,want wij hebben de kracht van de staf en de ring die aangeeft hoeveelste krijger je bent. De speciale kracht die je hebt zal blijken uit testen die we met je gaan doen en we gaan je trainen zoals wij ook zijn getraind. En hoe komt het dan dat jullie nog zo jong zijn terwijl elke zestien jaar een nieuwe krijger bekent wordt gemaakt? Lorenozo zij dat dat komt wanneer je eenmaal gekozen wordt je niet meer ouder word, maar je bent niet onsterfelijk. Je leeft gewoon door totdat je vermoord word want je gaat niet vanzelf dood zeg maar. Maar hoe zit het dan met mijn familie en vrienden. xavier antwoorden kort met:¨ze zijn je vergeten¨. Ik schrok me rot niet alleen om dat zij niet meer weten wie ik ben, dus eigenlijk ben ik ook een soort van dood, maar ook om het feit dat hij het op zon koude manier zei. lorenzo leiden mij naar mijn kamer en toen hoorde ik xavier nog net tegen de andere zeggen:¨aan haar hebben we toch niks!¨ ik mag die xavier nu al niet dacht ik bij mezelf.

Mijn kamer was groot. Ik had een kingsize bed, een inloopkast en een eigen badkamer! Echt een wereld van verschil met het huis waar ik eerst woonde. Hij zei tegen mij dat ik me klaar moest gaan maken voor het eten. Ik ging eerst lekker in bad maar ik was niet blij. Ik kon alleen nog maar denken aan het feit dat ik mijn familie en vrienden nooit meer zou zien , was er maar een manier om hun mij te laten herinneren.
Ik dommelde langzaam in een onrustige slaap. Ik droomde dat ik aan rennen was, waarvoor weet ik niet telkens als ik achter me keek was er iemand die helemaal aan het verbranden was. Ik rende en rende maar hij kwam maar dichtbij. Toen hij mij vast greep werd ik wakker door nadia. Ze stond naast mijn bad en zij dat we over tien minuten gingen eten. Ze zij dat ze wel even op de gang zal wacht omdat het hier nogal een doolhof is en dus waarschijnlijk verdwaald zal raken onderweg naar de eetzaal. Ik droogte me af, gelukkig was mijn haar niet nat geworden in bad dus die hoefde ik alleen in model te brengen. Ik liep naar mijn kast en trok er snel een zwarte broek en een wit topje uit. Daarna deed ik snel wat mascara op, want voor meer had ik geen tijd. Ik rende terug naar de kast en pakte snel een paar witte pumps. Ik had nog niet eens de tijd gekregen om de kast goed te bekijken maar dat komt later wel.

Ik was net op tijd klaar en liep naar de gang waar nadia nog steeds op mij stond te wachten. We liepen naar de eetzaal. Onderweg vroeg ze aan mij of ik een nachtmerrie had omdat ik zo onrustig aan het slapen was. Ik zij ja dat klopt het was een beetje een rare droom. Ging het over iemand die helemaal bedekt was in vuur en je achterna rende? Vroeg nadia. Hoe weetje dat vroeg ik verrrast. Iedereen heeft die nachtmerrie de eerste keer dat ze hier slapen daarna veranderen ze totdat ze zich hier helemaal veilig voelen en weten dat je niks kan overkomen of hun dierbare zei nadia. Sommigen denken dat de vijand je hersens proberen binnen te kruipen op die manier ik weet ook niet hoe. Ik keek verbaasd en vroeg of er eigenlijk voor ons nog krijgers waren. Nadia zei:¨ ja voor xavier was er een iemand die eigenlijk de eersten moest zijn maar hij hield het maar een 2 jaar uit en toen pleegden hij zelfmoord en daarvoor waren er heel veel meer. Waarom had hij dan zelf moord gepleegd?
De dag waarop hij dus hier kwam begon hij in dat boek te lezen, hij begreep er helemaal niks van. Maar hij deed wel wat er in het boek stond hij trainde en hij ging op missies. Maar toen hij aan het eind van zijn tweede jaar op een missie ging die naar zijn oude stad was, ging hij op bezoek bij zijn vrouw en kinderen. Maar hun herkende hem niet meer want nadat je weg bent gebeurt er iets waardoor je familie en vrienden je nooit meer zouden herkennen. Hij kon er niet meer tegen dat hij helemaal alleen was want hij wist niet dat er over 14 jaar nog iemand bij zal komen dat staat niet in het boek. Dus hij pleegde die zelfde nacht nog zelf moord! Zei nadia. Ik was stom verbaasd en vroeg:¨maar hoe weten jullie dan over die man? Alles en iedereen word automatisch in het boek opgeslagen alleen zijn naam is nooit bekent geweest dus dat is eigenlijk het gekke eraan. Maar hoe heb jij dat vol gehouden zonder je familie en vrienden? Vroeg ik. Voor dat ze antwoord kon geven waren we bij de eetzaal. Het was een grote kamer met hoge ramen die uitkeken over een mooi weiland met allemaal bloemen, een van de mooiste weilanden doe ik ooit heb gezien. De ramen waren versiert met gouden kronkels en het plafon was een groote spiegel wat vet en tergelijk ook best eng was. De tafel die in het midden stond was helemaal vol gedekt met eten. De tafel zelf was bruin en de stoelen waren bekleed met satijn rode bekleding. Het zag er allemaal heel duur uit dus ik durfde nergens aan te komen.

Iedereen had een eigen plek een vaste plek. Aan de kleine kant zal xavier beetje als hoofd van de tafel, omdat hij eigenlijk een beetje de leider is omdat hij de eerste krijger is. Links naast heb zit lorenzo, tegen over lorenzo ging nadia zitten en naast nadia zit mitch, ik zit daar weer tegen over. Het eten is heerlijk ik vraag me af wie dat heeft klaar gemaakt, maar xavier en lorenzo waren zo hevig ik gesprek dat ik het maar voor mezelf hield. Ze waren aan het bespreken wie mij zal gaan trainen, blijkbaar heeft niemand er echt zin in. Waarom gaan jullie mij niet gewoon omstebuurt trainen. xavier is er niet zo mee eens maar wat heeft hij anders te kiezen. Hij begint gelijk een schrema te maken. Morgen moet mitch mij rond leiden door het huis en alle wapens bespreken. Daarna moet nadia dan lorenzo en daarna xavier enzovoort. Ik had er niet zo problemen mee want zo leer ik ze wel allemaal binnen minstens een week goed kennen.

Na het eten ging ik gelijk weer naar kamer om te slapen, want ik zat er nog steeds over in dat ik mijn familie en vrienden nooit meer zal zien. Dat ik deze vier mensen als mijn nieuwe familie zal moeten beschouwen. Maar er was wel een voordeel dat mijn familie en vrienden mij gaan vergeten dan hoeven ze ook niet te rouwen terwijl ik er nog gewoon ben. Ik denk dat dat nu het enige voordeel is van deze situatie. Ik kan me nog steeds niet voorstellen dat ik voor altijd alleen met hun vier zal leven. Niet dat ze zo erg zijn hoor maar volgens mij heeft die xavier een hekel aan mij. Ik zal niet weten waarom maar goed. Ik liep naar de badkamer. De badkamer heeft een mooie marmeren vloer met vloer verwarming en een groot bad en een douch waar allemaal verschillende kraantjes water uit komt. Ik liep naar de badkuip om mijn tanden te gaan poetsen en zag in de rechter hoek van de spiegel een briefje zitten. Op het briefje staat:

Scio ubi sitis.
Scio qui sis.
Scio quid potes.
Scio quod nequeas.
Nostis qui sum.

Ik wist niet wat er stond het leek op iets van latijns of frans of zo iets. Ik liep naar de eetkamer waar ze gelukkig nog zaten. xavier vroeg wat er was. Ik liep naar hem toe en liet hem dat briefje zien. Hij vouwde het open en las het en vroeg waar ik die gevonden had. Ik zei dat het onder aan mijn spiegel zat. Maar wat staat er dan? Kan je geen latijns lezen? Nee, ik heb het nooit geleerd op school. Er staat:


ik weet waar je bent.
Ik weet wie je bent.
Ik weet wat je kan.
Ik weet wat je niet kan.
Jij weet niet wie ik ben.

Maar weet jij dan wie dat geschreven kan hebben?
Het kan natuurlijk iemand in van ons vijven gedaan hebben maar ik denk niet dat dat zo is. Ik heb echt geen idee,lorenzo en ik gaan het wel uitzoeken want het is wel van belang want die genen is dus in jouw kamer geweest en dus ook in ons huis. Ik hield me er eigenlijk niet langer mee bezig en ging terug naar mijn kamer. Eindelijk in mijn kamer beland. Ging ik naar mijn kast om mijn pyjama te pakken. Ik keek goed rond in mijn kast om hem is goed te bekijken. Aan de linker kant waren allemaal wapens en vecht kleding. Daar achter stond een grote schap met allemaal verschillende soorten schoenen en daar achter waren allemaal petten,sjaals,sokken,lingerie en riemen. In het midden stond een ronde bank en aan de zijkanten grote rekken met allemaal tassen. Aan de rechter kant hing het helemaal vol met kleding. Maar helemaal aan het einde waren allemaal sieraden echt heel veel in de breedte was het helemaal gevuld, het was echt een droom kast. Ik liep rustig naar de kleding en aan de muur zat een schermpje. Om dat schermpje kon je kiezen welke outfit je wou het was helemaal voor je uitgeselecteerd. Ik koos een pyjama uit. Liep weer terug naar mijn slaapkamer en viel onrustig in slaap.

Ik zwem in een mooie blauwe zee,overal om mij heen is alleen maar zee. Maar opeens veranderde het mooie blauwe water in een vuren zee het branden en ik werd naar beneden getrokken door iets. Ik probeerde boven water te komen maar het lukte niet, ik werd steeds dieper de zee in getrokken! Maar in de verte hoorde ik: alex alex alex alex..... ik werd langzaam wakker en zag dat mitch me aan het wekken was, ik schrok wakker dat hij opeens voor mijn bed stond. Ik keek hem verbaasd aan. Ik hoorde je schreeuwen vanuit mijn kamer, en blijkbaar maakten niemand je wakker. Ik kon er niet meer tegen om je zo te horen schreeuwen. Ik weet hoe erg die dromen zijn ik heb ze zelf ook gehad en eigenlijk zijn de nooit echt over gegaan. Zei hij. Okey bedankt! Ik pakte zijn hand en ging weer slapen en zei dat hij pas weg mocht gaan als ik sliep. Hij zei nog iets maar ik verstond het niet meer. En toen lag ik een rustige droomloze slaap.

De volgende ochtend werd ik wakker en mitch zat nog naast mij op een stoel. Hij was de hele nacht gebleven! Ik stond rustig op zodat hij niet wakker werd en liep naar de badkamer om in bad te gaan want het werd een lange dag zeiden ze gisteren nog voordat ik weg ging.

Ik nam een bad met Rose blaadjes erin, daarna droogte ik me af deed mijn haar en liep naar de kast.
Onderweg naar de kast zag ik dat mitch al was weg was. Hij zou vast naar zijn kamer zijn gegaan om zich klaar te maken voor het ontbijt. Ik pakte een simpele spijkerbroek en een topje en een paar sneakers. Ik deed snel mijn mascara op en wat eyeliner.

Ik liep rustig naar de eetzaal en zag op de grote klok die boven de open haard hangt dat het ontbijt pas over drie kwartier was. Ik keek om mij heen en ik hoorde geluid komen uit de keuken, dus ik ging daar even kijken.

Ik liep naar de keuken en zag daar xavier druk bezig met het ontbijt. Ik ging heel stilletjes in de keuken staan kijken hoe die dat eigenlijk allemaal maakt. Het duurde minstens 10 minuten voor dat hij mij opmerkten. Ga weg of help me even sta daar niet niks te doen zei hij. Ik dacht van die is sjagie vandaag. Oké waar moet ik je mee helpen? Hij wees naar de eieren en de koekenpan. Ow moet ik spiegel ei maken een voor iedereen? Hij knikte en ging snel weer verder. Ik liep rustig naar de koekenpan en dacht bij mezelf dat hij ook niet echt een spraakzaam typetje is. Ik maakten vijf spiegel eieren en legden ze op een bord en ging weer naar mijn kamer want dit begon mij te vervelen.

Onderweg naar mijn kamer kwam ik nadia tegen die op weg was naar de eetkamer. We eten toch pas over een kwartier vroeg ik. Ja maar ik dek altijd de tafel, vind ik leuk zei ze. O oké en ik liep door naar mijn kamer. Ik draaiden het slot open en liep naar binnen. Toen ik binnen was zag ik weer een briefje liggen alleen nu op mijn bezet tafeltje bij mijn doosje van mijn ring. Ik keek naar mijn hand en zag dat ik de ring niet om had. Ik liep naar het doosje om mijn ring om te doen en zag dat die daar niet lag. Ik rende de hele kamer rond opzoek naar de ring maar ik zag hem nergens niet in mijn bed niet in de badkamer. Waar kan die zijn. Ik liep naar de deur van mijn kamer om het tegen de andere te zeggen toen ik opeens weer aan dat briefje dacht. ik liep terug naar het kastje om het briefje te pakken. En ik zag dat het briefje paars was, rare kleur voor een briefje dacht ik maar goed.
Ik vouwde het briefje open en er stond: