15,

‘Dat meen je niet!’ riep Robert. ‘Wat hoor je precies?’ Gemini sloot zijn ogen. Gemini ben jij dat? ‘Gemini ik kan je echt horen!’ Ik jou ook. Waar zijn jullie? ‘Wij zijn ongeveer in het midden van het noorden van Mexico’. Wij ook! ‘Ik ben samen met Sagittarius en Virgo’ Dat meen je niet! Ik heb samen met hun beschermers! Gemini deed zijn ogen open. ‘Sagi, Virgo. Ik weet waar jullie beschermers zijn. Ze zijn samen met Gemini in het midden van Noord- Mexico’. ‘Maar daar zijn wij ook!’ riep ik uit.

‘Wat zeg je!’ riep ik. ‘Zijn Sagittarius en Virgo bij Gemini!’ ‘Ja, echt waar. Ik heb verbinding met de gedachten van Gemini’ zei Gemini. ‘Vraag waar ze precies zijn!’ zei Robijn. ‘Gemini waar zijn jullie precies?’ Uuhm we zijn in de buurt van een grote boom. In de verte zie ik een grote berg. Gemini keek om zich heen. Zijn ogen bleven stil staan bij een grote berg. ‘Die zie ik ook! Riep Gemini. ‘Helemaal in de verte’. Ga daar heen! Dan komen bij daar ook heen! ‘Oké’ riep Gemini blij. ‘Wat zei hij?’ vroeg ik. ‘Ze komen naar die berg toe’ zei Gemini en hij wees naar de grote berg die in de verte lag. ‘Oké!’ zei Rose blij. ‘Laten we snel gaan!’

‘Wat zei hij?’ wilde ik weten. ‘Ze komen met z’n allen naar die grote berg daar’ zei Gemini en hij wees naar een grote weg een flink eind verder op. ‘Kom op dan!’ zei Virgo. Ze veranderde en vloog de lucht in. ‘Ik wil er zo snel mogelijk zijn!’. ‘Oké, Gemini, Robert. Klim maar op mijn rug. Ik veranderde en ze klommen op mijn rug. ‘Eindelijk zien we onze beschermers zo terug’ zei ik. ‘Eindelijk ga ik mijn broer ontmoeten’ zei Gemini. We vlogen/ renden op de berg af.

De berg werd steeds groter. We kwamen steeds dichterbij. Het landschap om ons heen veranderde steeds meer. Het bos ging langzaam over in een droog gebied waar veel rotsen lagen. Ik keek om me heen en kreeg het een beetje benauwd. Dit was de plek. Dit was de plek waar mijn nachtmerries over gingen. Maar heel lang stond ik er niet bij stil. We renden/ vlogen door. De berg werd alsmaar groter en groter. Om de berg heen lagen allerlei kleinere heuvels. We klommen een stukje omhoog en toen zagen we in de verte 6 gedaantes naar ons toe komen rennen. Het waren Joost, Jason en nog 4 gedaantes die ik niet herkende. Er liepen twee blonden meisjes bij. Dat moesten Rose en Robijn zijn, de twee beschermers van Virgo. Robert en Gemini sprongen van mijn rug af. Ik zag Jason en Joost. Ik veranderde terug en rende op ze af en sprong in hun armen. Wat was ik blij dat ik hun terug had. Virgo veranderde ook en sprong ook in de armen van Rose en Robijn. ‘Wat heb ik jullie gemist’ zei ik tegen Jason en Joost. ‘Wij jou ook’ zei Jason. Ik keek opzij en zag Gemini en Gemini naast elkaar staan. Dit was echt eng. Ze leken precies op elkaar! Er was niets dat niet hetzelfde was. Ook Robert en de andere beschermer van Gemini leken op elkaar. Niet zoveel als Gemini en Gemini maar wel heel erg veel. Ze kwamen op me afgelopen samen met hun beschermers. ‘Dit is Roberto en ik ben Gemini’ zei Gemini. ‘Oké, dus we hebben Gemini en Gemini én Robert en Roberto’ zei Virgo. ‘Oké dat gaat dus echt een probleem worden’. Toen ineens lichte de tekens op de handen van Gemini en Gemini op. Ze keken elkaar aan. Ze pakte hun wapens en schoten ermee. Uit het handvat kwamen lichtbollen die tegen de rotsen aan knalde. De rotsen knalde gelijk uit elkaar. ‘Wow, cool’ zeiden ze allebei te gelijkertijd. Eindelijk waren we bij elkaar. ‘Sagi, dit zijn Rose en Robijn. Mijn beschermers’. Ik schudde de hand van Robijn en Rose. ‘Leuk om jullie eindelijk te ontmoeten’ zei ik. ‘Virgo, dit zijn mijn beschermers Jason en Joost’ Virgo schudde de hand van Jason en Joost en zei ‘Ik heb al veel over jullie gehoord’. ‘En wij ook over jou’ zei Jason. ‘Owjha, Jason, Joost dit is Steven. Hij is een magiër van de ecliptianen en heeft ons beschermt toen jullie er niet waren’. ‘Aangenaam’ zei Steven. ‘Dank je dat je op onze sterrenbeelden hebt gepast’ zei Robijn. Iedereen had elkaar nu aan elkaar voorgesteld. ‘Oké, wat gaan we nu doen?’ wilde ik weten. ‘Nou nu we allemaal bij elkaar zijn gaan we de….’ Maar verder kwam Joost niet. Want achter, voor en naast ons waren ineens tientallen explosies te horen. We keken om ons heen. Tientallen slagers en magiërs omsingelde ons. Net zoals in mijn nachtmerries. Ik keek bang om me heen. Gelukkig waren we met z’n elven. Maar de slangendragers waren met veel en veel meer. Ze waren misschien wel met z’n vijftigen. We waren volledig omsingeld. Ik keek om me heen en zag helemaal achteraan de rotsen een gedaante tevoorschijn komen. Net zoals in mijn nachtmerries. Ze/hij kwam op ons aflopen. ‘Niet bewegen’ fluisterde Jason. De gedaante kwam steeds dichterbij. Op een paar meter afstand stond het stil. Het deed z’n capuchon af en het was, Arlene. We keek mij lachend aan. ‘Shit’ zeiden Jason en Joost allebei tegelijkertijd. ‘Jullie kunnen proberen te vechten’ riep Arlene. ‘Maar dat winnen jullie nooit, ook al zijn jullie met z’n elven. Wij zijn met zoveel. En wij zijn zo sterk’. Jason en Joost schoten in de lach. Rose en Robijn keken boos hun kant op. ‘Nou sorry hoor Arlene’ zei Joost. ‘Maar we hebben al veel gevechten achter de rug gehad’. Ineens vanuit het niets vuurde alle magiërs stralen op ons af. Op dat zelfde moment kwamen er verschillende mensen tevoorschijn die om ons heen stonden. Het leek net alsof ze uit de lucht waren gevallen. Ze blokkeerde de stralen van de magiërs met witte stralen. Dit kon maar een ding betekenen. Het waren magiërs van de ecliptianen. Voor mij stond een man die mij bekend voor kwam. Het was Henrik! Nu was Arlene boos. En het gevecht was begonnen.

Henrik had Arlene aangevallen. De magiërs van de ecliptianen vielen de magiërs van de slangendragers aan. Virgo en ik veranderde en vielen de slagers aan samen met onze beschermers. Steven hielp mee met de magiërs te verslaan. Ik pakte mijn pijl en boog en schoot verschillende slagers dood. Het was een groot gevecht. Ik zag dat het gevecht tussen Arlene en Henrik er wild aan toe ging. Arlene was een sterke magiër maar had ook verschillende wapens bij. Het was duidelijk dat Arlene een van de leiders was van de slagendragers. Ik zag dat Henrik moeite had met het gevecht. Ik vocht samen met Jason en Joost tegen de slagers. Gemini en Gemini wisten al goed met hun wapens om te gaan. De ene slager naar de andere slager explodeerde door de lichtgevende bollen. Virgo ging zoals gewoonlijk ook goed met haar wapen om. Rose en Robijn hadden dezelfde vechttechniek als Virgo. Robert en Roberto hadden allebei een zwaard. Mijn pijlen schoten rond de hoofden van de slagers. Op een gegeven moment kwamen er vijf magiërs op me af lopen. Jason en Joost kwamen naast me staan. Met z’n drieën vochten we tegen de magiërs. Onze pijlen troffen de borsten van de magiërs. Het vechten ging nu veel makkelijker als eerst. Het enige probleem was dat er steeds meer slagers en magiërs aan kwamen rennen. Er kwam geen einde aan. Jason en Joost gingen weer snel verder met slagers aan te vallen. Ik zag dat Virgo omsingeld was door slagers en magiërs. Samen met Gemini en Gemini, die ik nog steeds niet uit elkaar kon halen, rende we op Virgo af. Wij, de sterrenbeelden, werden steeds sterker. We hadden de verschillende slagers en magiërs in een mum van tijd verslagen. Ik keek om me heen. Ik zag nog steeds dat iedereen aan het vechten was. Henrik had het zwaar. Er was niemand die hem kon helpen. Arlene had hem al een paar keer tegen de rotsen geslingerd. Bloed stroomde uit zijn hoofd, maar hij stond nog steeds rechtop. Zou ik het durven? Zou ik tegen Arlene durven te vechten. Ik dacht niet langer na en rende op Arlene af. Ik vuurde een pijl op haar af die ze niet zag aankomen, maar ze verbrandde de pijl meteen. Ze keek me woest aan. Henrik kwam naast me staan. Samen zouden we haar wel aan kunnen. ‘Goed je te zien Sagittarius’ zei Henrik. ‘Ook goed om jou te zien’ zei ik. Arlene vuurde veel stralen op ons af. Een was op een haar na mis. Ik keek haar bos aan en vuurde 4 pijlen op haar af. Henrik vuurde de ene naar de andere straal op haar af. Een straal was raak. Hij trof Henrik vol op in zijn gezicht. Ik keek om en zag dat hij tegen de rotsen aanknalde. Hij stond in brand. Er kwamen gelijk twee magiërs van de ecliptianen in actie. Op een of andere manier bluste ze gelijk het vuur dat in Henrik’s gezicht brandde. Ik was woest. Ik keek Arlene vuil aan. Ze lachte, spottend. Ik pakte mijn pijlen en vuurde ze een voor een op haar af. Ze ontweek ze allemaal. Ze vuurde stralen op me af maar ook die ontweek ik allemaal. Ik was boos, ik was woest. Ze had Henrik bijna verbrand. Ik rende op haar af met een pijl in mijn hand. Ik wilde het in haar hart steken. Ik dacht niet meer helder na. Ik viel haar gewoon aan. Ik had alleen niet in de gaten dat ze een van haar zwaarden vastgepakt had. ‘Nee!’ gilde Virgo keihard. Maar het was te laat. Haar zwaard trof vol mijn borst. Even was het stil. Iedereen keek mijn kant op. Ze trok het zwaard uit me.

Ook heb je de slagers. De slagers hebben geen magische krachten. Ze hebben wel gevaarlijke wapens met gif erin. Zo gauw je geraakt word door zo’n wapen ben je verlamt.

Ik voelde mijn hart wild te keer geen. Ik merkte niets meer van wat er allemaal op mij heen gebeurde. Ik viel keihard achterover op de rotsen. En toen werd alles zwart voor mijn ogen.