What's happening?? (story 19)

geweren
pov nick

ik voel dat er iets op me gegooid word... verdomme, waarom doen ze dit?! even later hoor ik voetstappen en er word iets naast mij gelegd. ik schreeuw.. ik hoor de voetstappen steeds zachter worden... dan is het stil... ik hoor een fluitje. even later hoor ik allemaal KOGELS!!! ze zijn aan het schieten!! ik probeer uit mijn zak te komen en zie daar michelle, katja en maartje op joe en kevin schieten. ze SCHIETEN!! ze SCHIETEN op MIJN BROERS!! dan pas zie ik wat er op me lag. een pak, een groene overal. en naast me lag een wit geweer. dit kunnen ze niet menen!! NICK!! KOM!! roept kevin. ik ren naar hem toe met mijn spullen in mijn armen. WAT IS DIT?! vraag ik hem. oh, paintball antwoord joe doodleuk. ik zucht. gelukkig.

pov michelle
iedereen verspreid zich. ik ren ergens het bos in vraag me nie waar. en dan voel ik iemand op mij schieten. ik schiet terug. ik hoor diegene schreeuwen je wint toch niet, het is de stem van joe. echt wel joe, wedden?. en dan komt gelukkig iemand van mijn team en die begon mij te helpen. ik ren snel weg.

we speelden zo een tijdje tot ik moe begon te worden. ik liep zeg maar achter uit en dan voelde ik iets. het was geen boom en ik kijk achter me. volgens mij was het nick ik kon het niet goed zien want iedereen had een helm op. ik ben moe zeg ik droog, terwijl ik mijn helm afdoe. ik ook zegt nick en hij volgt mijn voorbeeld. pauze? vraagt hij, sure, glimlach ik. we lopen een beetje uit het bos. daar vinden we achter een houten bunker een boomstronk, daar gaan we op zitten. en? vraag ik. en wat? zegt nick. en hoe voelde de achterbak? oooh!! tja, daar ga ik nog een week last van krijgen zegt hij en hij wrijft over zijn rug. ik lach, en hij ook. zo'n schattige lach! we horen voetstappen. snel gaan we op de grond liggen. dan komt katja samen met maartje achter de bunker door. zodra ze ons zien staan ze gelijk stil. wat doe jij hier met de vijand? vraagt katja wantrouwig. KATJA!! roept maartje en ze sleurt haar weg. dankje maartje, dat jij wel na kunt denken! denk ik bij mezelf. ehm waar waren we gebleven? vraagt nick als ze weg zijn. nergens... antwoord ik droog. weet je nog toen ik zes werd? vraagt nick. ja... zeg ik en ik voel mezelf warm worden. ja..., uhhhm .... nick komt niet uit zijn woorden. ik kijk hem recht aan. hij heeft echt mooie ogen, het gevoel dat ik gisteravond ook had komt weer naar boven. we hoorden weer voetstappen. dit keer negeerden we ze en we brachten onze gezichten dichter tegen elkaar aan. op het moment dat onze lippen elkaar raakten schoot er een vlam door me heen. de kus was echt fantastisch, ik voelde zijn tong zachtjes mijn mond binnen komen, het was echt fantastisch... nou ja, totdat joe en kevin achter de bunker door kwamen lopen. HE!! roept joe. NIET DINGESSEN MET DE VIJAND!!! JOE!!! roept kevin. en hij sleurt hem weg. ehm sorry voor de storing... zegt hij nog terwijl kevin hem meesleurt. nick en ik kijken elkaar aan en schieten in de lach. mischien moeten we maar weer gaan spelen, zegt hij. ja, lijkt mij ook een goed idee! en we zetten onze helmen weer op. nick zegt: ga jij maar het eerst weg, dan kan ik niet meer op je schieten. ik grinnik. nick, wat ben je toch een gentle man zeg ik. ik ren weg. dan ga ik katja en maartje zoeken. en? vraagt katja zodra ik bij ze ben. ach, hou je kop zeg ik. katja kijkt maartje aan, en maartje zegt: ach, laat maar. laten we de jongens pakken!
we rennen alledrie verder het bos in. stil zeg ik en luister. we hoorden voetstappen. rennen roep ik, we renden er naartoe (inplaats ervan af zo slim zijn wij namelijk niet). en schieten. help help!!!!!!! roept kevin. en dan komt joe er ook aan. ik begin op joe te schieten. hij begint ook op mij te schieten. hij probeert dichterbij te komen maar het lukt hem niet. dan begint katja plots te gillen. ik zie dat nick er ook al is. en nu?

pov katja

TRUG TREKKEN!! TRUG TREKKEN!! roep ik. we rennen weg en ze rennen achter ons aan. als ik even niet kijk is maartje ineens weg! ik kijk om me heen en zie dat michelle het ook al opgemerkt heeft. ik voel een verfbal tegen mijn rug aan ketsen. AUW!! roep ik. ik kijk naar joe. sorry sorry! roept hij. wel heel toevallig dat je dat niet bij michelle gedaan hebt he! roep ik. wat?! helemaal niet!! joe loopt rood aan. ik ren weg en roep dat ik naar huis ga. michelle staat daar zo van: ok, wat is er aan de hand? en joe gaat verloren op de grond zitten. ik loop het bos uit en ga daar op een boomstronk zitten. ik sla mijn handen voor mijn gezicht en ga een beetje zitten huilen. waar sloeg dit net op? waaarom zei ik dat? waarschijnlijk omdat dat met-michelle-op-de-grond-lig geval mij nogsteeds dwarszit. dan komt maartje daar aanlopen en ze gaat naast me zitten. wat is er? vraagt ze. ik kijk haar aan en volgens mij is mijn mascara uitgelopen. wat is er nou? vraagt ze. ow, het is een kleine ruzie waar ik me heel erg heb in aangesteld, snik ik. mischien moet je dan maar gewoon teruggaan en verder spelen, zegt ze dan. ja, oke. ik loop samen met maartje terug en zet mijn helm op. als ik terug kom geeft michelle me een knuffel ik kijk haar met een blik van het-is-niet-jou-schuld. ik kijk joe niet meer aan. ik begin meteen op ze te schieten.

pov michelle
oke dat was raar volgens mij is het wel een deel mijn schuld. als het niet zo is dan voel ik me als nog beroerd, want ik haat ruzie. ik voel me ook slecht voor joe, want wat heeft hij gedaan? volgens mij reageert katja te heftig.

pov joe
waarom is katja zo boos? oke ze geeft michelle wel een knuffel en mij niet? mij? kom op zeg, wie kan een knuffel met mij weerstaan?!?! is ze nou boos omdat ik haar in haar rug heb geschoten met een spel waar je dat hoort te doen en niet in die van haar BF.
we speelden verder nu schoot ik maar voor de zekerheid alleen naar maartje en michelle.