8.1

Bijna elke dag krijg ik wel minstens één brief, bestaande uit letters geknipt uit kranten die een zin vormen. Elke dag krijg ik minstens 5 smsje met daarin de tekst dat ik op moet passen, gevaarlijk bezig ben en het nog niet voorbij is. Ik word er moe van. Bill weet het wel, maar hij is druk bezig met zijn nieuwe album. Hij zit de hele dag in de studio om vervolgens afgepeigerd thuis te komen. Eigenlijk doe ik niet veel deze dagen. Ik ruim het huis op, doe boodschappen en ben bezig in de keuken. Dat is het
Ik pak mijn telefoon en zie dat ik weer een smsje heb gehad. Ik zucht diep en verwijder hem zonder te lezen. Snel open ik een nieuw tekstbericht en stuur een smsje naar Milou, of ze af kan spreken vanmiddag.
Een uur later staat ze bij me op de stoep. In haar armen heeft ze een tas geklept. ‘Meidenmiddag!’ gilt ze vrolijk terwijl ze naar binnen loopt. De tas zet ze in de woonkamer waarna ze haar jas op hangt. ‘Wat wil je drinken?’
‘Doe maar cola of zoiets.’
‘Komt eraan!’ Vrolijk loop ik naar de keuken toe waar ik 2 glazen vul met cola. In de kamer zit Milou al op de bank. ‘Lot, van wie zijn deze brieven?’ Milou noemt me vaak Lot omdat dat een stuk korter is dan Charlotte. Ik zet de glazen op tafel en pak de brieven uit Milou haar hand. Het zijn de brieven die vanmorgen op de deurmat vielen. ‘Ik weet niet, ik denk van Roy,’ mompel ik zacht. Eigenlijk heb ik liever dat ze het niet weet, maar nu kan ik er niet meer omheen. Ze gaat zich dan weer zorgen maken en dat is nergens voor nodig, want op de dreigbrieven en –smsjes na gebeurt er niks. ‘Lot! Je moet hiermee naar de politie!’ De brieven legt ze op tafel en kijkt me streng aan. ‘Maar er gebeurt toch niks?’ Ze pakt haar mobiel waarna haar vingers snel over de toetsen van haar vingers glijden. ‘Oké, zelf weten,’ mompelt ze en haalt haar schouders op. Ergens heb ik het gevoel dat ze het er niet bij gaat laten, maar dat is iets voor later.