Hoofdstuk vier: Talk that talk • 4.1

Hoofdstuk vier: Talk that talk


Ondanks de vele fans die One Direction al bij elkaar gesprokkeld had, werden ze tot nu toe nog met rust gelaten. Het was alleen maar een kwestie van tijd voordat het eerste meisje gillend zou uitbrengen dat ze haar idolen zag lopen. Iedereen wist dat wanneer er één begon, de rest ook al gauw zou volgen. Camille was de enige die niet wist hoe het gebruikelijk in zijn werking ging. Het was misschien ook beter dat ze het niet eens zou ondervinden. De fans konden namelijk nogal eens jaloers zijn.
‘Je bent nog nooit in Londen geweest hé?’ een Iers accent drong haar oren binnen waardoor ze automatisch moest glimlachen. Ze kon het niet helpen, maar zijn accent sprong er gewoon met kop en schouders bovenuit. De andere vier jongens konden zeker en vast niet aan hem tippen.
‘Nope, dit is de eerste keer,’ zei ze om dan toch maar even op zijn vraag te antwoorden. Voor hen liepen Louis en Liam die druk aan het discussiëren waren. Waarschijnlijk over de route die ze zouden gaan volgen.
‘Je gaat het echt geweldig vinden,’ zei Niall weer vrolijk. De pretlichtjes in zijn ogen bevestigden die woorden alleen maar. Ze had er dan ook helemaal geen problemen mee hem op zijn woord te geloven.
‘Waar kom je eigenlijk vandaan?’ wou Camille weten. Ze had een nieuwsgierig kantje dat soms wel eens kwam opzetten, en dit was zo’n moment. Natuurlijk had ze al gehoord dat hij van Ierland was, maar Ierland was groot. Ze wou weten uit welke stad of uit wel dorp hij afkomstig was. Gewoon omdat ze deze jongens beter wou leren kennen.
‘Ierland, Mullingar,’ was het antwoord dat ze kreeg. De trotse ondertoon in zijn stem viel gewoon niet te missen. Het was dan ook algemeen bekend dat de Ieren mensen waren die erg trots waren op hun afkomst. Sommige mensen irriteerden er zich mateloos aan, maar zelf vond ze het wel schattig.

‘Mis je je thuis dan niet ontzettend veel?’ was het volgende dat ze wou weten. Niall leek er echter geen problemen mee te hebben om op de vragen te antwoorden. Hij leek het juist met veel plezier te doen. Hij vond het dan ook gewoon leuk om over zijn thuisfront te praten met iemand die oprecht geïnteresseerd was.
‘Natuurlijk wel, vooral in het begin,’ begon hij zijn uitleg. Zacht gelach steeg op achter hen, het was afkomstig van Harry en Zayn. Toen hij kort achterom keek zag hij dat ze met één van hun gsm’s aan het kloten waren.
‘Maar na een tijdje wen je er wel aan. Dat moet ook wel, anders zo ik het geen seconde volhouden hier,’ voegde hij er daarna nog aan toe. Camille knikte begrijpend en had een glimlach op haar gezicht staan.
‘En hoe zit het met jou?’ vroeg Niall op zijn beurt weer aan haar. Het enige wat ze kon doen was haar schouders onwetend ophalen. Ze was nog maar net één dag in Engeland, dus zoveel mistte ze Australië nog niet.
‘Nu gaat het nog wel, maar dat zal na een tijdje wel veranderen,’ was het antwoord dat ze hem gaf. Ze was niet de persoon die gauw heimwee kreeg, maar ze wist ook dat dit een andere situatie was. Ze zou namelijk wel een heel erg lange tijd van huis weg zijn, en dan ging je het sowieso missen.
‘Achja, je hebt er nu wel vijf personen bij die je kunnen troosten wanneer je Down Under mist,’ zei Niall lachend en sloeg één van zijn armen om haar schouders heen. Camille lachte zachtjes om zijn uitspraak.