Hoofdstuk drie: Tour • 3.3

Louis parkeerde zijn auto op de daarvoor voorziene plek en zette de motor af. Vlug trok hij de sleutel uit het contact waarna hij het portier van zijn kant open gooide. Hij kon zien hoe Camille, naast hem, hetzelfde deed. De auto werd al vlug netjes afgesloten toen ze allebei uitgestapt waren. Al had Camille geen idee waar ze zich op dit moment bevonden.
‘We moeten nog een stukje lopen naar het plein,’ legde Louis dan maar uit voordat ze vragen ging stellen. Gelukkig was het maar een kleine vijf minuten wandelen. Dat was dan ook hetgeen waar ze aan begonnen, wandelen.
‘Wat heb je eigenlijk meegenomen?’ wou Louis na een tijdje weten. Zijn wijsvinger wees naar een plastic zakje dat ze in haar hand hield. Op het laatste moment had ze er nog aan gedacht het mee te nemen. Ze moest het sowieso ooit eens een keertje gaan teruggeven. Het was namelijk niet haar eigendom.
‘Zayn ’s vest, dat had ik nog van gisteren,’ verklaarde ze dan ook simpel. Ze had namelijk begrepen dat hij vandaag ook aanwezig zou zijn, en dat zag ze als de perfecte gelegenheid om het hem terug te bezorgen. Stiekem vond ze het ook wel leuk om hem gewoon weer terug te zien. Ook al kende ze hem zo goed als niet. Het enige wat ze van hem wist, was dat hij een ongelooflijk knappe jongen was. En aardig.
‘Wat?!’ vroeg ze niet begrijpend toen ze een bekende grijns op Louis’ gezicht zag staan. Hij deed al de hele tijd zo vreemd wanneer Zayn ter sprake kwam, en ze had geen idee waarom hij zo deed.
‘Die jongen kon z’n mond gisteren gewoon niet houden over jou,’ was het antwoord dat ze van hem kreeg. Het kostte haar wat tijd voordat de woorden tot haar waren doorgedrongen. Waarom zou hij over haar praten? Ze kenden elkaar nog niet eens fatsoenlijk.

Uiteindelijk kwamen ze dan bij het plein aan, waar er wel redelijk wat mensen liepen. Louis had Harry al snel gezien. Hij stond samen met Liam te wachten, de rest was er blijkbaar nog niet. Al zou het vast niet lang gaan duren voordat ze ook zouden arriveren.
De overige twee jongens kwamen inderdaad twee minuten later het plein opwandelen. Ze leken het helemaal niet erg te vinden dat iedereen er al was en op hun stond te wachten. Ze deden dan ook gewoon rustig aan.
‘Goed, waar wou je als eerste heen gaan?’ wou Harry van Louis weten. Blijkbaar was hij degene die de rondleiding had uitgestippeld ofzo. Terwijl Louis zijn hele uitleg begon te doen, keek Camille kort naar Zayn.
Net zoals gisteren slaagde hij erin om er perfect uit te zien. Ze vroeg zich nog steeds af wat hij daarvoor allemaal wel niet voor moest doen. Ze besefte plots dat ze nog steeds het zakje in haar hand hield en dat moest ze aan hem geven.
‘Ohja Zayn, ik heb nog iets voor je.’ Ze strekte haar arm in zijn richting uit zodat hij het zakje kon aannemen. Met een verwarde, maar nieuwsgierige blik nam hij het toch aan. Ze kon voelen hoe zijn lange vingers kort langs die van haar gleden. Het leek net alsof er elektrische schokken door haar lichaam gingen.
Zayn keek in het zakje waarna er zich een brede grijns op zijn gezicht vormde. Hij was zijn vest alweer bijna vergeten.
‘Bedankt,’ zei hij lachend toen hij terug naar haar keek. Hij had er waarschijnlijk niet eens meer naar gevraagd als ze het hem nu niet had teruggegeven. In ieder geval wist hij zo ook weer dat ze een eerlijk iemand was.