001.

Ik keek naar een lucht vol wolken. Een uitgestrekt veld, vol schapen en paarden. Ik grinnikte toen ik zag dat alle dieren weggedreven werden door iemand, maar mijn lach werd nog stalender toen ik zag wie het was.
Karin!
Ik keek naar haar prachtig dansende rode haar en mooie lichaam, niet te dun, gewoon perfect. Ze was perfect zoals ze altijd geweest was.
''Lotte!'' riep ze naar me, toen ze me zag zitten.
Ik strekte mijn armen naar haar uit en probeerde op te staan, iets hield me tegen en ik kon me niet bewegen. Ik kon haar naam niet roepen, maar alleen kijken naar hoe ze dichterbij kwam. Ik lachte breed en net voor ik haar in mijn armen kon sluiten, sloeg een golf water over me heen.
Ik voelde me koud en nat.
''Lotte, Lotte ben je er weer?''
Karin's stem?
''Ben je er, meisje?''
De stem van Karin sloeg om in de stem van een ander, een koudere stem, minder zangerig en lager. Ik kon geen adem meer halen en mijn beeld werd zwart. Ik hoorde een vaag gepiep langs mijn hoofd. Gepraat, geluiden, maar het was net stikte ik onder water. Het geluid werd verdrongen door mijn eigen hoofd en klonk ver weg.
''Lotte, Lotte, blijf bij ons,''
Het geluid zwakte af en klonk steeds verder weg. Een harde bliksem sloeg door mijn geluidsbarriere en met een klap was ik eruit. Geluid klonk heel hard voor me ineens.
''Meisje, wat is je naam?''
Ik opende mijn ogen en zag een wit figuur boven me, ik kon alleen zijn ogen zien, want hij droeg een mondkapje. ''Wat is je naam?''
Ik opende mijn mond, maar net voor ik wilde spreken werd er een naald in mijn arm gestoken. Een schok van pijn schoot door mijn lichaam heen. Het weerhield me van praten,
''Ze is terug,'' hoorde ik een blije stem zeggen.
Terug waarvan?
Ik wilde mijn droom terug. Ik knipperde met mijn ogen om in horror te zien dat ik aan verschillende piepende apparaten vastlag. Letterlijk, vast, want ze staken mijn lichaam in. Mijn ogen sperden zich wijd in horror, ''Lotte, Ik heet Lotte,'' zei ik met een schorre stem. ''Waar ben ik?''
Een van de dochters deed zijn witte handschoenen uit en antwoordde me met een lage mannenstem. ''Het ziekenhuis. Je hebt een hartaanval gehad.''