7.2

Het beloofd stuk!
Toen wist ik even niet meer wat ik verder nog wou zeggen ;x
Enjoy! <3

‘Zo zo, lang geleden dat ik jou hier gezien heb.’ Geschrokken draai ik me om. Achter me staat mijn ex-vriend, Roy, met een grote grijns op zijn gezicht. Ik herpak mezelf. Door hem laat ik me niet neerhalen, niet meer. Die fout heb ik 1 keer gemaakt en nooit meer. ‘Waar is dat kindje van me nou,’ grijnst hij. Ik bijt mijn tanden op elkaar. Die grijns van hem kan ik niet meer uitstaan. Hij laat mijn bloed koken. ‘Die heb je zelf vermoord, weet je nog?’ De grijns op zijn gezicht wordt breder als hij eraan terug denkt. Sadist die hij is. ‘Het was je eigen schuld, had je maar niet zwanger moeten raken. Wel zonde, je was er goed in.’ Hij likt zijn lippen af en zet een stap dichterbij. Ik zet een stap opzij en draai me om naar het veld. ‘Ga weg. Ik hoef je niet meer te zien.’ Hij komt naast me staan en haalt een pluk haar uit mijn gezicht. ‘Ik weet dat ik fout ben gegaan toen destijds, maar ik wil het goed met je maken. Ik wil opnieuw met je beginnen.’ ‘Roy houdt op! Ga weg! Waarom ben je hier eidenlijk?’ ‘Om jou te zien schoonheid.’ Voor ik het door heb haal ik uit en siert een rode afdruk van mijn hand zijn wang. Snel loop ik weg, naar de andere kant van het veld. Ik hoor hem nog net vloeken, maar ik kijk niet om. Als ik bij de bank aankom, groet ik de coach even. Hij lacht naar me en richt zich daarna weer op het spel. Ik klim over het hek en ga op de bank zitten. Aan de overkant van het veld zie ik Roy boos weglopen. Ik ben nog niet van hem af, ben ik bang.
Na de wedstrijd heb ik nog even met het team wat gedronken waarna ik weer naar Bill zijn huis ben gegaan. Bij Bill in huis is het lekker warm, zoals altijd. In de kamer vind ik Bill en Tom. Ik druk een kus op Bill zijn lippen en Tom zijn wang en plof naast Tom neer. ‘En gewonnen?’ Ik schud mijn hoofd. ‘1-0 verloren. Het was gewoon een mooi goal, niks aan te doen. En hoe was het hier?’ Ik kijk de jongens aan en beide halen hun schouder op. Met andere woorden: saai. ‘David heeft gebeld, of we zo langs de studio konden komen.’ ‘En wanneer is zo?’ ‘Over 10 minuten.’ Ik kijk naar de klok. ‘Dan moeten we nu weg, de studio is zeker 15 minuten rijden.’ De jongens staan op en gaan hun schoenen zoeken. Ik zet de televisie uit en trek mijn jas aan. De jongens hebben ondertussen hun schoenen gevonden en komen langzaam aan sloffen. ‘Laat me raden, David is gewend dat jullie altijd te laat komen?’ De jongens knikken en kijken het huis door of er nergens nog ramen open staan.