Hoofdstuk 7

Nadat Canisius Lucinda thuis gebracht had liep hij door naar de boekhandel van Greenwitch. Hij keek nog even naar de etalage en zag dat ze nieuwe boeken hadden ingeslagen. Canisius liep langzaam de winkel binnen en bekeek de torenhoge boekenkasten van de winkel. 'Pardon, kan ik je ergens mee helpen?' vroeg een vriendelijke stem. Canisius keek geschokken op en zag een lange vrouw staan in een grijs gewaad met een veer in haar haar. 'Ehm, ja ik zou graag een boek over Beschermende Bezweringen kopen' zei Canisius verlegen. 'Dat kan, daar hebben we net nieuwe exemplaren van. Ik zal ze even halen voor je' zei de vrouw vriendelijk. Ze liep toen door het portier van de deur achter de balie en verdween achter een stapel dozen. Na een paar minuten kwam ze terug met een mooi boek met een blauwe kaft. 'Ik neem aan dat dit het boek is wat je zocht'. Canisius keek nog is grondig naar het boek. 'Ja deze is het!' zei Canisius opgelaten. Hij paktte zijn geldbuidel en legde wat geld neer. 'Dit is genoeg hoop ik?'. De vrouw telde het geld even en knikte toen. 'Precies genoeg, keurig' zei ze vriendelijk. Ze overhandigde hem het boek en wenste hem een fijne dag. Canisius wenste haar ook een fijne dag en liep de straat weer op. Opweg naar huis kwam er een groepje mannen aanrennen vanuit de verte. Er schoten wat lamstralen langs hun heen en Canisius kon er net een ontwijken. Canisius raakte lichtelijk in paniek en wist niet wat hij moest doen. Canisius wou weer doorlopen maar werd door een Lamstraal geraakt. De Lamstraal raakte Canisius vol in de nek en Canisius viel verlamd neer.
Het groepje mannen kwamen steeds dichterbij. Canisius kon nu goed zien dat ze gevolgd werden door mannen in hemelsblauwe uniformen. Een van de mannen kwam gevaarlijk dichterbij en liep vol over Canisius heen. Canisius kreunde van de pijn. Toen hoorde hij geschreeuw vanuit de verte: 'Stop, dat is mijn zoon! Stop!'. Bob Klare kwam vanuit de verte aanrennen. Hij knielde bij Canisius neer en bekeek zijn gezicht. Hij zat onder het bloed en schammen. 'Waarom gebeurd dit altijd mij?' vroeg Canisius klagelijk. 'Het komt wel goed, je moeder zal je genezen' zei Bob bezorgd. Hij riep versterking en stuurde ze achter het groepje mannen aan. Hij droeg Canisius naar huis en legde hem in zijn bed. Hij sloot zijn ogen en viel in slaap.

Toen hij wakker werd zag hij dat zijn moeder op zijn bed zat met haar staf in haar hand. 'Blijf rustig liggen lieverd, alles komt goed' zei ze kalm. Canisius sloot zijn ogen weer en wachtte af. 'Balsemio' fluisterde Angelique en zijn wonden genazen. Canisius' gezicht vertrok van de pijn. 'Dat doet zeer zeg' zei Canisius geërgerd. 'Alles komt goed lieverd, ga maar slapen' zei Angelique rustig. Angelique liep Canisius' kamer uit en Canisius viel langzaam in slaap.