Hoofdstuk 6

Canisius verveelde zich kapot. Hij had zijn boeken allemaal uit, en zijn beide ouders waren aan het werken. Toen kreeg hij plots een idee. Vroeger ging hij altijd zwemmen bij het meer van Greenwitch. Het meer van Greenwitch was een prachtig meer, vol met sprankelend helder water. Omdat de bodem bestond uit stenen was het water dus glashelder en schoner zonder al dat zand en modder. En omdat er nu een strandje omheen ligt is het een prachtige plek om uit te rusten. Canisius rende naar boven en pakte zijn badlaken en zwembroek. Hij liep naar beneden en liep de deur uit. Hij draaide deze op slot en liep toen de straat op. Na een kwartiertje lopen kwam hij bij het meer aan en zocht een mooi plekje uit. Hij legde zijn badlaken neer en begon zich om te kleden. Toen hij zijn shirt uitgedaan had voelde hij zich ongemakkelijk worden, en kreeg hij het gevoel dat hij bekeken werd. Toen hij zich omdraaide stond er een groepje meiden naar hem te staren en te giechelen. Canisius liep rood aan en kleedde zich snel verder om. Toen keek hij even het strand rond om te kijken of hij nog bekenden zag. Toen het bleek dat dat niet het geval was ging hij liggen en sloot zijn ogen. Na een paar minuten hoorde hij allemaal geluiden en bleef doodstil liggen. Toen hij zijn ogen weer geopend had zag hij dat de meiden van daarnet naast hem lagen. Hij voelde zich heel ongemakkelijk worden. Toen overwoog hij maar een gesprek met ze aan te gaan. 'Ehm.. Hallo' zei hij voorzichtig. 'Hey' zeiden de meiden in koor. 'Hoe heet je?' vroegen ze nieuwsgierig. 'Canisius, Canisius Klare' zei Canisius kalm. 'O, maar dan ben jij die stoere kerel van Bob Klare, het hoofd van het Magische Arrestatieteam!' zei 1 van de meisjes opgewonden. 'O, dat ik zijn zoon ben klopt, dat andere weet ik niet zo zeker hoor. Het gaat tenslotte niet alleen om stoer te doen' zei Canisius vastbesloten. 'O dat zal vast wel, maar ehm.. Kan jij misschien onze rug insmeren met zonnenbrand?' vroeg het meisje giechelend. 'O, ik weet niet zo zeker of dat wel juist is' zei Canisius die weer een rood hoofd kreeg. 'Ahh, komop jij hebt zulke mooie handen, dat lukt je toch wel?'. 'Nee dat gaat echt niet, ik heb namelijk een vriendin. Die vind dat niet goed!' Zei Canisius verlegen. 'Ik zie haar anders nergens? Dus waar ben je bang voor?' Zei het meisje bitserig. Ineens verscheen er een vrouwelijke schaduw over hen. Toen Canisius opkeek zag hij Lucinda staan. 'Daar zal je haar hebben' zei Canisius grijnzend. 'Wat doen jullie met mijn vriendje?!' vroeg Lucinda kwaad. De meisjes leken niet onder de indruk van haar en begonnen haar toen te treiteren. Ze kropen dicht tegen Canisius aan en keken haar vuil aan. Lucinda kookte van woede en greep 1 meisje bij haar nek. Ze smeet haar haar weg en duwde de rest van Canisius af. De meisjes renden gillend weg terwijl Canisius grijnzend ze achterna keek. 'Zo, dat zal jullie leren om aan mijn vriendje te komen!' zei ze kwaad. Lucinda gaf Canisius een kus op zijn wang en kroop dicht tegen hem aan. 'Zo met mij is het toch gezelliger' zei Lucinda opgewekt. 'Ja dat is waar' zei Canisius met een brede grijns op zijn gezicht.